Γράφει ο Κίμωνας Μπαρτζώκας
(Από το λογοτεχνικό περιοδικό ΚΕΛΑΙΝΩ, τ. 44)
ΜΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, μέχρι πριν λίγα χρόνια δεν μπορούσα να εξηγήσω την έχθρα και το μίσος, που τρέφουν για μας τους Έλληνες οι φίλοι μας και συνέταιροι στην Ευρωπαϊκή Ένωση Ευρωπαίοι.
Φταίμε κι εμείς γι’ αυτό. Γιατί από την ώρα που συνεταιριστήκαμε μ’ αυτούς και μας έκαναν δεκτούς στην Ένωση, βγήκαμε όλοι μας, μα όλοι μας και πανηγυρίσαμε, ότι τα καταφέραμε και γίναμε Ευρωπαίοι… (προσοχή στη γραφή του «παι», γιατί με ε, σημαίνει άλλα…).
Γιατί βρε πανέλληνες; Τώρα γίναμε Ευρωπαίοι; Στην Ευρώπη δεν ανήκουμε; Εγώ, από όσα ξέρω, κάποιες άλλες χώρες το παίζουν Ευρωπαίες και σαν Ευρωπαίους, τους αντιμετωπίζουν, οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι. Και μιλάω βέβαια για Τουρκία και Ισραήλ.
Δηλαδή, πού το πάμε; Θα αλλάξουμε την ιστορία; Η Ελλάδα και οι Έλληνες από καταβολής κόσμου, Ευρωπαίοι ήταν. Και το ίδιο τους το όνομα Ελληνικό ήταν και είναι. Με τον Ελληνικό Πολιτισμό γαλουχήθηκαν όλοι οι μετέπειτα βάρβαροι και απολίτιστοι λαοί. Κοντεύω να χαρακτηρισθώ σωβινιστής. Ε, όχι, συνέλληνες. Η αλήθεια να λέγεται.
Και η αλήθεια είναι αυτή, που είπε κάποιος επώνυμος: «Όταν εμείς κτίζαμε Παρθενώνες, αυτοί έτρωγαν βελανίδια». Αυτή η αλήθεια μπορεί να ανατραπεί; Σε καμιά περίπτωση. Και οι άλλοι λαοί της Ευρώπης, και πάντα με τη βοήθεια του Ελληνικού Πολιτισμού, δημιούργησαν αξιόλογα πολιτιστικά στοιχεία, πάντοτε όμως με βάθρο και οδηγό τον Ελληνικό Πολιτισμό. Κάποιοι κάλπηδες και πλαστογράφοι, εκμεταλλευόμενοι την υποδούλωσή μας για τετρακόσια χρόνια, οικειοποιήθηκαν τα πολιτιστικά μας στοιχεία, όπως την παράδοσή μας, τις επιστήμες, τη φιλοσοφία, τα γράμματα και τις τέχνες μας και τα παρουσίασαν δικά τους. Ε, όχι και έτσι, η ιστορία δεν πλαστογραφείται. Αν στην Αναγέννηση ο Ευρωπαϊκός Πολιτισμός έλαβε κάποια άνθηση, μεγάλο μερίδιο είχαν σ’ αυτήν την ανάπτυξη Έλληνες της διασποράς. (Θεοτοκόπουλος και άλλοι).
Έτσι έχουν τα πράγματα. Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια. Και γι’ αυτό μας μισούν. Μας ζηλεύουν και μας ζηλεύουν θανάσιμα. Ψάχνουν να βρουν, χωρίς να το καταφέρνουν, κάτι που μας μειώνει, κάτι που να δείχνει ότι οι σημερινοί Έλληνες δεν έχουν καμιά σχέση με τους Αρχαίους! Δεν είναι η συνέχειά τους! κούνια που τους κούναγε! Μα βρε ανιστόρητοι, βρε καλποτρίχηδες, θα τους έλεγε κανείς, στις ίδιες σας τις γλώσσες που μιλάτε, οι μισές από τις λέξεις που εκφέρετε, Ελληνικές δεν είναι; Επειδή δηλαδή στραβοσαγιονιάζετε και στραμπουλάτε τις γλώσσες σας, για να πείτε τις ελληνικότατες λέξεις τηλέφωνο, δημοκρατία, ενέργεια, ιστορία και χιλιάδες ακόμα, σαν τέλεφον, ντεμόκρασι, ένερτζι, ίστορι, και ούτω καθεξής, σημαίνει πως οι λέξεις έχασαν την ελληνικότητά τους; Μια τρανή απόδειξη των όσων ισχυρίζομαι είναι το ανεπανάληπτο κατόρθωμα, που έκανε πριν από μερικά χρόνια ο Ακαδημαϊκός καθηγητής Ξενοφών Ζολώτας, που μίλησε σε κάποιο Συνέδριο Οικονομολόγων στην Αμερική, στην αγγλική γλώσσα, μόνο με ελληνικές λέξεις. Μάλιστα, τον λόγο του τον συνέταξε στο πλοίο ταξιδεύοντας για την Αμερική.
Σήμερα την ελληνική γλώσσα θα τη μιλούσε το τέταρτο του πληθυσμού της γης αν με την ψήφο ενός αγγλόφωνου βουλευτή της Αμερικανικής Γερουσίας δεν ανατρεπόταν η πλειοψηφία για την καθιέρωση της ελληνικής γλώσσας ως επίσημης γλώσσας της Αμερικής. Αλλά μόνο η γλώσσα είναι το μόνο χαρακτηριστικό πολιτιστικό στοιχείο των Ελλήνων; Το δημοκρατικό πολίτευμα που εφαρμόζεται σ’ όλες τις πολιτισμένες χώρες του πλανήτη, ελληνικό δεν είναι; Υπάρχει κανένα άλλο σύστημα, που να αντιπαρατίθεται μ’ αυτό;
Εγώ αυτούς τους Ευρωπαίους, για να γελάσουμε και λίγο, για άλλα τους έχω άξιους… Και προπαντός αυτούς τους Εγγλέζους, που τους χαρακτηρίζουν και πουριτανούς και τα τοιαύτα… για να μην πω και πώς αλλιώς τους χαρακτηρίζουν… Δεν μπορώ, πνίγομαι, θα το πω. Αυτοί κάνουν κάτι έρευνες και ασχολούνται πολύ με τον πρωκτό τους… Θεωρούν, λέει, φυσική ανάγκη το κλάσιμο και καθόλου επιλήψιμο να πέρδονται ασυστόλως ενώπιον των συνανθρώπων… Ενώ, λέει, είναι αγενές και κατακριτέο το ρέψιμο! Μάλιστα, τώρα τελευταία έκαναν κάτι έρευνες, που όταν πέρδονται με κάτι υπόθετα, που βάζουν στον πρωκτό τους, την μπόχα, την μετατρέπουν σε ευωδία, μεγάλης ποικιλίας… τριαντάφυλλου, γιασεμιού, γαρίφαλου, πεύκου, δεντρολίβανου και βάλε…
Φαντάζεστε να πηγαίνουν στις εκκλησιές, να κάνουν μετάνοιες και επικύψεις και επ’ ευκαιρία να αμολάνε ευωδιές πεύκου, τριαντάφυλλου και τα τοιαύτα και οι πιστοί να συνωστίζονται πίσω από το είδος της ευωδιάς, που τους συγκινεί περισσότερο!
Ε, αυτός είναι ο πολιτισμός τους, ο πουριτανισμός και η ιστορία τους… Ανακουφίστηκα, που τα είπα, γιατί αυτή τη γλώσσα καταλαβαίνουνε.
ΣΧΟΛΙΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ: Καλά τα πάει αυτό το άρθρο, μέχρι ενός σημείου… Εκεί που αναφέρεται στο κλ@σιμο, προς ενημέρωση του αρθρογράφου αναφέρουμε ότι, η ευωδία λιβανιού συνιστάται στους κλ@νοντες μέσα στην εκκλησία. Η δε ευωδία του κουρεμένου χόρτου στους κηπουρούς και τους εν γένει έχοντες σχέση με χορτάρια και κήπους. Τέλος, η ευωδία της βενζίνης, στους ταξιτζήδες, ώστε πλέον να μη βρωμοκοπάνε οι τελευταίοι στους πελάτες τους, έτσι και είναι κλανιάρηδες.
 |  |
