Ήταν μια μέρα σαν κι αυτή, πριν από 21 ολόκληρα χρόνια -αλήθεια, πόσο γρήγορα περάσανε- που ο καλός Θεός κάλεσε κοντά του τον Νίκο Γκάτσο, τον ποιητή που τραγούδησε όσο κανένας άλλος τα ποιήματά του.Τι να πει κανείς για τη ζωή και το έργο του; Καλύτερα να ανατρέξετε σε ιστοσελίδες δημοσιογράφων για να διαβάσετε τέτοια. Εμείς θα αφιερώσουμε στη μνήμη του μόνο μια Ωδή...
ΩΔΗ ΣΤΟΝ ΓΚΑΤΣΟ
Γράφει ο Παναγιώτης Τουμάσης
Ένας χωριάτης απ’ την Ασέα,
μ’ έχει κεράσει γλυκό κρασί,
με τα τραγούδια του στα Μεσαία,
σε FM, Βραχέα και στο PC.
Πώς να ξεχάσω τον Νίκο Γκάτσο,
που ’ταν στο Ηρώδειο κάποια φορά
κι έτυχε δίπλα του εγώ να κάτσω,
στην παραπάνω λίγο, σειρά.
Μες σε μια νύχτα, λένε πως, ίσως,
βούτηξε στα ύδατα της Στυγός,
κι έγινε ποίημα, κι έγινε νήσος,
κι έγινε ολόιδιος η Αμοργός.
Είδε πολέμους, είδε κι ειρήνες,
τους κολοφώνες της μουσικής,
ήταν οι στίχοι του σαν τις σειρήνες,
πίσω από πόρτες της φυλακής.
Τώρα, καράβια κεντά στο χέρι
και χελιδόνια με τον πηλό
και στης Ακρόπολης πάει τα μέρη,
μ’ ένα τετράδιο κι ένα στυλό.
81 ετών πέθανε και ήδη ήταν πολύ επιτυχημένος. Συνεργάστηκε ως επί τον πλείστον με τον αλησμόνητο Μάνο Χατζηδάκι, αλλά και με τους Μίκη Θεοδωράκη και Σταύρο Ξαρχάκο από τους κορυφαίους.
ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΝΙΚΟ ΓΚΑΤΣΟ (Μέρος 1)
ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΝΙΚΟ ΓΚΑΤΣΟ (Μέρος 2)
 |  |
