Εκείνο που μισώ πιο πολύ είναι οι ειδήσεις όταν μένουν ημιτελείς. Φερειπείν, χτες το βράδυ, στην Πεύκη, κάποιος πυροβολούσε με καραμπίνα από το μπαλκόνι του σπιτιού του. Διάβασα την είδηση στο διαδίκτυο (την αναμετάδωσε κι η «Πολιτική Σάτιρα!»), και μετά πήγα να κοιμηθώ…Το βράδυ, κάποιος πυροβολούσε στ’ όνειρό μου… Μπαμ-μπαμ-μπαμ, στις τρεις που σηκώθηκα και πήγα για νερό στην κουζίνα. Μπαμ-μπαμ-μπαμ, στις πέντε παρά, που έτρεξα προς νερού μου στην τουαλέτα. Μπαμ-μπαμ-μπαμ, μέσα κι έξω απ’ τα σεντόνια (η κουβέρτα αποτελεί παρελθόν για μένα, τους επόμενους έξι μήνες)…
Και, τελικά, τι έγινε; Τον πιάσανε!... Το πληροφορήθηκα σήμερα το πρωί, από το πάντα έγκυρο Fimotro, του φίλου μου του Γιάννη Παπαγιάννη. Σταμάτησαν οι πυροβολισμοί μες στο μυαλό μου. Επιτέλους, μπορώ να περάσω με την ησυχία μου από τη γειτονιά του. (Μένω Μαρούσι – δυο βήματα από Πεύκη)…
Και περνάω συχνά από κει. Με το αυτοκίνητό μου που παλιώνει, παλιώνει… Τώρα, εκτός από τον ουρανό του που σκούριασε, εκτός από το κάθισμα του οδηγού που ξηλώθηκε, εκτός από τα λάστιχά του που δε βγάζουν άλλο χειμώνα, απόχτησε κι άλλο πρόβλημα: Σβήνει στα καλά καθούμενα από μόνο του, όταν μένει στο ρελαντί…
Φταίει η βενζίνη, τάχα; Η «πολύ καλή βενζίνη» που μάς πουλάνε στα βενζινάδικα; Άραγε, θα μπορούσα με μια μάνικα να ρίξω άφθονο νεράκι και να καθαρίσω το ντεπόζιτο (κι ΑΝ έχει απλώς σκουπίδια); Γίνεται με νεράκι; Ή μήπως θα πρέπει να πω του βενζινά να ξεχειλίσει το ντεπόζιτό μου με βενζίνη, μια και δυο φορές, να φύγουν όλα;
Κάθε φορά που θα το ξεχειλίζει, να! το ογδοντάρι!!! Και λίγο λέω… Ογδόντα ευρώ για να γεμίσεις. Πού ζούμε, κύριε;
Κι όλο συλλογίζομαι εκείνο το κοριτσάκι στο Κατοβίτσε της Πολωνίας. Το έγραφε η «Βραδυνή», κάποια μέρα της δεκαετίας του ’80. (Τότε, διάβαζα «Βραδυνή»). Η μικρούλα τάδε – έλεγε στην πρώτη σελίδα – έχει παραψυχικές ικανότητες. Κινεί πράγματα με το μυαλό της! Μόνο που δεν το κάνει κατά βούληση, αλλά ό,τι απεύχεται αυτό συμβαίνει. Οι δικοί της, φοβούνται μήπως καμιά μέρα καρφωθούν τα πηρούνια πάνω της.
Κι ούτε πια διάβασα τη συνέχεια. Τι απέγινε… Αχ, οι ημιτελείς ειδήσεις που λέγαμε, ε; Καλημέρα!!! Πάω Πεύκη για ψώνια...
 |  |
