Γράφει ο Παναγιώτης Τουμάσης
Το Σ.τ.Ε. αποφάνθηκε και έδωσε μια πρώτη λύση για την Ε.Ρ.Τ.. Πολιτική θα είναι ωστόσο η τελική έκβαση των πραγμάτων.
Οι Δικαστές έπραξαν στο ακέραιο το καθήκον τους. Ως γνωστό, το καθήκον των Δικαστών εδράζεται επί συγκεκριμένων, θεσπισμένων και κωδικοποιημένων νόμων, τους οποίους καλούνται να εφαρμόσουν είτε μόνους είτε συνδυαστικά, συνήθως απαρέγκλιτα, πλην –σε ορισμένες ιδιαίτερου χαρακτήρα υποθέσεις– κατά ένα μέτρο οικονομίας που σύμφωνα με τη συνήθη πρακτική υπαγορεύεται από ανθρωπιστικούς κυρίως λόγους.
Στην προκειμένη περίπτωση, με την άμεσα εκτελεστή προσωρινή διαταγή του Σ.τ.Ε. για την Ε.Ρ.Τ., διατάσσεται να αρθεί πάραυτα το «μαύρο» της Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης, να παραμείνει το προσωπικό της εταιρίας ως είχε προ της διακοπής του σήματος και να διοριστεί από την Κυβέρνηση ένας διαχειριστής –ή μια διαχειριστική επιτροπή– με ευχέρεια για βαθείες τομές (ακόμη και για μαζικές απολύσεις εργαζομένων).
Το Σ.τ.Ε., κατά τη γνώμη μας, έπραξε ό,τι περισσότερο μπορούσε – λαμβανομένου υπόψη του πλαισίου, εντός του οποίου αυστηρώς κινείται – ενώ ενυπάρχει στην απόφαση και η προαναφερθείσα «ανθρωπιστική οικονομία», υπό την έννοια ότι, α) δεν απολύεται κανείς · β) δεν διώκεται κανείς για την επί επταήμερο πειρατική λειτουργία της Ε.Ρ.Τ. και γ) ο διαχειριστής θα διοριστεί από την κυβέρνηση.
Αν και δεν ρυθμίζεται ρητά από το Δικαστήριο, εξυπακούεται ότι ο εν λόγω διαχειριστής θα διοριστεί κατόπιν συνεννόησης και ομόφωνης συμφωνίας μεταξύ των τριών κυβερνητικών εταίρων και όχι μονομερώς από τον αρχηγό της Ν.Δ. και πρωθυπουργό της χώρας, δια τυχόν καινούργιας «πράξης νομοθετικού περιεχομένου» από μεριάς του, εφόσον μάλιστα δεν διαθέτει τη «δεδηλωμένη».
Μια ερώτηση γενικού προβληματισμού τώρα:
Είναι ποτέ δυνατόν, ένας διαχειριστής της Ε.Ρ.Τ. που θα αντιπροσωπεύει και τα τρία κυβερνώντα κόμματα, να απολύσει εν ψυχρώ αθρόα χιλιάδες εργαζομένους την επόμενη μέρα; Εμείς πιστεύουμε πως, όχι. Γι’ αυτό μιλάμε για μεγάλη νίκη του ελληνικού λαού με ταυτόχρονη σαρωτική ήττα των πρακτικών της χούντας και των άρτι εδώ αφυπνισθέντων επίδοξων ενσαρκωτών της.
Μένει, βέβαια, η συνέχεια να μας δικαιώσει...
 |  |
