Γράφει ο Παναγιώτης Τουμάσης
Εκεί που λέγαμε πως χρειάζεται ΕΝΑ αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, κυρίως για να βάλουμε στο σάκο με τ’ αγγούρια τους Χρυσαυγίτες, μετά φτάσαμε να λέμε ότι δεν μάς χρειάζεται ΚΑΝΕΝΑ αντιρατσιστικό νομοσχέδιο. Στη συνέχεια βρεθήκαμε να ισχυριζόμαστε ότι χρειάζονται ΤΡΙΑ αντιρατσιστικά νομοσχέδια και τελικά καταλήξαμε να κινδυνεύει να πέσει η κυβέρνηση.
Η ερώτηση που αβίαστα προκύπτει στα χείλη πιστών και απίστων, είναι: Πώς, βρε παιδί μου, τα ΤΡΙΑ γίνονται ΕΝΑ; Και πώς το ΕΝΑ γίνεται ΚΑΝΕΝΑ; Πόσα θα ψηφιστούνε και με τι ποσοστά, τι διαρροές, τι αψιμαχίες; Τι σόι τρισυπόστατο πράμα είναι τούτο; Μήπως μιλάμε για τη ΜΙΑ φύση και τις ΤΡΕΙΣ υποστάσεις του Θεού; Αχ, αχ, Αλλάχ μου! Βαβέλ τα κάνανε πάλι!
Λοιπόν, κοιτάξτε να δείτε, είναι όλα πολύ απλά. Καταρχάς, τους χρειαζόμαστε τους λαθρομετανάστες! Οι άνθρωποι έρχονται στη χώρα μας σαν δώρο του ουρανού κι εμείς καθόμαστε και τους κοιτάμε στα δόντια!... Βέβαια, μάς τους στέλνουν οι Τούρκοι. «Λίγο-λίγο – σκέφτονται – πού θα πάει; Θα τους διαβρώσουμε τους Έλληνες»! Και όντως μας διαβρώνουνε.
Εντός των επομένων δεκαετιών θα απαιτηθεί η ανέγερση πολλών τζαμιών στις πόλεις μας. Οι απόγονοι των σημερινών λαθρομεταναστών θα απαιτήσουν τα δικαιώματά τους! Κι αν δεν τα γνωρίζουν οι ίδιοι, οι Ερντογάν του μέλλοντος κόσμου, πρόθυμα θα τους τα διδάξουν! «Αλλάχ ακμπάρ», θα λένε στα μπαρ, «Αλλάχ, Αλλάχ» θα κράζουν. Κι εμείς στην ξένη: Melbourne, L.A…
Ή στον Παράδεισο… Παίζει κι αυτό. Κι άκληροι· η κρίση γαρ. Κι άρρωστοι· η κρίση γαρ. Κι άστεγοι, άποροι, ελεεινοί και τρισάθλιοι γέροι μέσα στην ίδια μας τη χώρα. Όχι, όχι, μαζέψτε τα, όσο είναι καιρός. Να την κάνουμε όλοι μια και καλή, σαν συνεννοημένοι. Να δεις συνωστισμό στα αεροδρόμια! Τ’ αεροπλάνα ν’ απογειώνονται τίγκα. Τα τρένα, ν’ αγκομαχάνε.
Θέλουν τώρα να μάς επιβάλλουν ΚΑΝΕΝΑ ή ΕΝΑ ή ΔΥΟ (αν ψηφιστούν δηλαδή τα δύο από τα τρία) ή ΤΡΙΑ νομοθετήματα, όπου έτσι και τυχόν θίξουμε έναν λαθρομετανάστη, θα μας μαντρώνουν στην ψειρού με τον Καπετανάκη – που λέει το τραγούδι, δηλαδή… Εκεί που έκανα μικρός εγώ ποδήλατο, στην πανέμορφη Νέα Μάκρη, οι λαθρομετανάστες: «Δουλειά, αφεντικό»;
Εκεί που κολυμπούσα εγώ γυμνός τα καλοκαίρια, οι λαθρομετανάστες: «Κοκό, αφεντικό»; Εκεί που αγωνιζόμουν εγώ να καταργηθούν ακόμα και οι εκκλησίες, οι λαθρομετανάστες: «Τζαμί, αφεντικό»; Εκεί που άφηνα εγώ την πόρτα του σπιτιού μου πρωί-μεσημέρι-βράδυ ξεκλείδωτη, οι λαθρομετανάστες: «Τα λεφτά σου, αφεντικό»! Και να μην μπορώ ούτε να τους λοξοκοιτάξω;
Στο τέλος να δεις, θα μας γ…σουνε κιόλας! Μα, τι λέω; Το έκαναν ήδη!... Τη μια κοπελίτσα την πέταξαν στα βράχια. Την άλλη τής σακάτεψαν το κεφάλι. Το ηλικιωμένο ζευγάρι στην Εύβοια «πήγε» υπέρ μερικών ευρώ που είχαν στο κομοδίνο τους. Ο νόμος: «Μην τους λοξοκοιτάτε, μην τους βρίζετε, μην τους χαϊδεύετε καν, γιατί θα θεωρηθείτε λαθρομετανεραστές»…
Τι τους αφήνουμε, μωρέ; Πρέπει να τους συγκεντρώσουμε όλους μαζί σ’ ένα μεγάλο χωράφι, να τους κατανείμουμε εδώ κι εκεί όπου υπάρχουν δουλειές, να τούς δίνουμε έναν νομιμότατο μισθό του ύψους που προσπαθεί να μάς επιβάλει η Τρόικα – ήτοι τριακόσια ευρώ έκαστος, περίπου – και να μάς φτιάξουν υποδομές, μακρά τείχη στα σύνορά μας, αγροκαλλιέργειες…
Ωραία δεν είναι; Με ωραιότερο, ότι θα τους πληρώνουμε σε Τράπεζες των χωρών της προέλευσής τους. Κι άμα τελειώσουν με το καλό κι επιστρέψουν στα πατρικά τους, τότε και μόνο τότε θα ξεκλειδώνονται οι λογαριασμοί τους για να πάρουνε τα λεφτά τους. Γιατί δεν το τολμάει αυτό ο Σαμαράς; Τόλμησε τόσα και τόσα. Έκλεισε τα σπίτια μας και τα όνειρά μας. Τώρα κωλώνει;
 |  |
