Γράφει ο Παναγιώτης Τουμάσης
Ενόψει της νέας σχολικής περιόδου – και με τα Θρησκευτικά στη θέση τους όπως η πλειοψηφία της κοινωνίας, καλώς ή κακώς, επιθυμεί – αφιερώνουμε το παρακάτω ποιηματάκι σε όλες τις μαθήτριες και τους μαθητές, ευχόμενοι σ’ αυτούς από καρδιάς «καλή πρόοδο και εις ανώτερα»…
ΛΑΚΗΣ ΚΑΙ ΛΟΥΛΑ
Στον ουρανό τον λουλακί, βαμμένο με λουλάκι,
είδα, παιδιά, τη Λούλα κει, παρέα με τον Λάκη.
Ο Λάκης ήτανε ψηλός, η Λούλα κοντοστούπα,
είχε στα χείλη της lip-gloss, στα χέρια της μια σκούπα.
Τα σύννεφα σχημάτισαν κατόπιν, ένα κάρο
κι ο καροτσέρης φώναζε: «Δε βρίσκω να παρκάρω».
Τ’ αλογατάκια γκάριζαν, γιατί ’τανε γαϊδάροι
και πίσω του, κορνάριζαν δυο τύποι με Ferrari.
«Τώρα π’ ανοίγουν τα σκολιά», ο Λάκης λέει στη Λούλα,
«πρέπει να βρούμε μια σπηλιά, να μπαίνουμε στη ζούλα.
Να μπαίνουμε χαράματα, να βγαίνουμε το δείλι
κι ανάθεμα τα γράμματα, Πλάτωνες και Βιργίλιοι».
 |  |
