Γράφει ο Παναγιώτης Τουμάσης
Μάς έχουν κρύψει τα λεφτά,
τα ψάχνουμε, μα πού ’ναι;
Κι όσοι τα φταίξαν όλ’ αυτά,
λένε, μας αγαπούνε.
Ποιος χέζει την αγάπη τους;
Δεν έχουμ’ ούτε γάλα!
Τίγκα είναι το ντουλάπι τους,
να φύγουν, παρακάλα.
Να πέσουνε, να τσακιστούν,
που μας εξαπατήσαν.
Μοιάζουν φιγούρες των καρτούν,
π’ ανθρώπινες δεν ήσαν.
Δεν έχουν ίχνος ανθρωπιά,
μονάχα λόγια! Λόγια!
Αχ, να μην ψηφιστούνε πια,
δοσίλογοι, λαμόγια.
Να πάν’ όλοι στο σπίτι τους,
αν όχι στη φυλάκα.
Λαούς οπού ’ν’ αήττητους,
δεν πιάνουνε στη φάκα!