Γράφει ο Παναγιώτης Τουμάσης
Της δράσης έφτασε η στιγμή,
στον ύπνο καθώς ήσουν,
ασπίδες έγιναν φραγμοί
και γκλομπς να σε φοβίσουν!
Τρίβεις τα μάτια σου θολά,
σχεδόν υποταγμένος,
ψελλίζοντας: «Ναι μεν, αλλά»,
μ’ όψιμη οργή και μένος!
Ήσουν ανέτοιμος, λοιπόν;
Νόμιζες, δε θα ’ρθούνε;
Μπροστά στην κάνη, επί σκοπόν,
οι αθώοι να σταθούνε;
Εμπρός!... Ελεύθερε λαέ,
στ’ ανάστημά σου, υψώσου,
έφτασε η ώρα, όσο ποτέ,
να δείξεις τον θυμό σου!
 |  |
