Γράφει ο Παναγιώτης Τουμάσης
Τις εκκλησιές μας, κάνουνε τεμένη,
καταχτητάδες Τούρκοι, Αγαρηνοί,
το τέλος της πατρίδας μας, σημαίνει,
καμπάνα πένθιμη κλαίει, μακρινή.
Οι Ευρωπαίοι, δυο φορές πιο ξένοι,
σφίγγουνε στον λαιμό μας το σκοινί,
πέντε χιλιάδες οι αυτοκτονημένοι
και ποιος μπορεί να βγάλει μια φωνή;
Από τα τείχη της, η Ωραία Ελένη,
τον Πάρι, που ψυχομαχεί, θρηνεί,
για να τον σώσει πια δεν προλαβαίνει,
σκύβει στο χώμα και τον προσκυνεί.