Γράφει ο Παναγιώτης Τουμάσης
Ποίημα αφιερωμένο στους τρεις δολοφονημένους, εξαιτίας ενός εντελώς παράλογου και παρανοϊκού κύκλου βίας, νέους μας: Τον Παύλο Φύσσα, τον Γιώργο Φουντούλη, τον Μάνο Καπελώνη...
Μας τριγυρνούν οι δολοφόνοι
με κάτι μούτρα λυσσασμένα,
λες και τους πότισαν αφιόνι
κι είν’ ολοινοί τους σκύλας γέννα.
Μα και πολιτικοί μασόνοι,
βλάκες με σαλεμένα φρένα,
μας φέρανε καλά και σώνει
στις μέρες του ’41.
Χτυπάνε το σφυρί στ’ αμόνι,
χτυπάνε τη γροθιά σε σένα,
για να σε στύψουν σαν λεμόνι,
να τούς πληρώσεις τα σπασμένα.
Δημοσιογράφοι στην οθόνη
στο Star, στο Mega, στον Ant1,
όπου γουστάρουν ρίχνουν σκόνη
με την εξάσφαιρή τους πένα.
Κι είμαστε μόνοι, τόσο μόνοι,
μες στης Ευρώπης την αρένα,
στων δανειστών μας το σαγόνι,
να μας τελειώνουν έναν-ένα.
 |  |
