Γράφει ο Διογένης
φτιάχνω απο πέτρες κοινές το μνημείο του αυτόχειρα αγνώστου
και όχι απο μάρμαρο που απ’ την καπνιά θαμμπώνει το φώςτου
του καθενός μία πέτρα που πιέσθηκε να αυτοκτονήσει
τόπο για να έχει η πλημμύρα απ’ τη χώρα Ναΐδ να πατήσει
Έλληνες πέντε χιλιάδες ή εφτά αυτοχειρήσανε πρώτοι
χτίζω απο πέτρες κοινές το μνημείο του αγνώστου πατριώτη
που «αγωνιστές» τον ταΐζουν σκατά ξύλο θάνατο μίσος
προς τον αθώο ο κάιν πονηρός στην αρχή λεγεται ίσος
πύργος υψώνονται ασήκωτες πέτρες δίχως κονίαμα
των χριστιανών τελευταίο εκει πάνω καίει το θυμίαμα
στέκονται καί στην πλατεία μνημείο και στα σύνορα λίθοι
θύματα του ελληνισμού για να μήν αδικήσει η λήθη
για το κακόψυχο μάτι του κάιν κακό έγινε λίγο
και όλο καινούργιοι αυτόχειρες πάν ανυψώνουν τον πύργο
 |  |
