Γράφει ο Παναγιώτης Τουμάσης
Οι Εκλογές – ή τουλάχιστον ο Α΄ γύρος τους – τελείωσαν! ΕΜΕΙΣ, τι πήραμε; Πήραμε μία απ’ τα ίδια; Πήραμε δύο από Χρυσή Αυγή; Πήραμε το τρίτο μας το μακρύτερο;
Είναι αδιαφιλονίκητο γεγονός ότι, η Χρυσή Αυγή βγήκε στο έπακρο ενισχυμένη (διπλασίασε τα ποσοστά της συγκριτικά με τις κοινοβουλευτικές) ύστερα από την παραπάνω διαδικασία. Ο λαός, όπως φαίνεται, δε μασάει χρυσά αυγά (άλλως, κουτόχορτο) διατρανώνοντας δια της ψήφου του τον έντονο σκεπτικισμό του για το αν ορθώς οι βουλευτές του εν λόγω κόμματος οδηγήθηκαν στην ψειρού!
Στους δυο κύριους μονομάχους από την άλλη, καταγράφεται ισοπαλία! Η Μπαρτσελόνα με την Ατλέτικο στο 1-1, φερειπείν… Μόνο που ωφελημένη βγαίνει η Ατλέτικο, καθώς στο παράδειγμά μας (το ψιλο-αδόκιμο), το καμάρι της Μαδρίτης – μετά τη Ρεάλ, φυσικά – εκπροσωπεί την Νέα Δημοκρατία. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. απέτυχε να επικρατήσει με ξεκάθαρη διαφορά, πράγμα που τον φέρνει σε μειονεκτική θέση στον Β΄ γύρο!
Τώρα, όσον αφορά στους Δημάρχους· κατήγαγαν περιφανείς νίκες οι Παχατουρίδης στο Περιστέρι, Ηλίας Ψινάκης στον Μαραθώνα, Πατούλης στο Μαρούσι, ο Απόστολος Γκλέτσος και λίγοι ακόμα, μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού, ενώ οι υπόλοιποι, σε δυάδες-δυάδες, πάνε πακέτο για την επόμενη Κυριακή, την πιο κρίσιμη ίσως, λόγω και της πρόσθετης ψηφοφορίας για το Ευρωκοινοβούλιο!
Άλλαξε, όμως, κάτι στην καθημερινότητά μας; Ωφεληθήκαμε στο παραμικρό; Τούς τρομάξαμε τους κρατούντες; Ενθαρρύναμε τους αντιμνημονιακούς; Την αποφυλακίσαμε τη Χρυσή Αυγή; Όχι… Αλλά, τότε; Τους αφήσαμε, πολύ απλά, να κολυμπούν όλοι τους και να ψαρεύουν στα ίδια θολά νερά. Να περιμένουν καρτερικά, της τελεσίδικής μας απόφασης τη λύτρωση!
Τούτο, από μόνο του, αντικατοπτρίζει τα πάντα. Ας αδυνατούν να το δούνε. Πάντοτε μες στους αιώνες, η λαϊκή ετυμηγορία αποδείχτηκε σοφή. Μέσα από τη σύνθεση των απόψεων, τον συγκερασμό των οδών και των διεξόδων. Χωρίς βιασύνες ή ρηξικέλευθες μεθόδους. Η αδράνεια των πολλών, πολλές φορές έγινε η σωτηρία τους! Οι τζογαδόροι της πολιτικής, μας τελείωσαν. Υπομένουμε ακόμα…
Υπομένουμε, παρά το αδειανό μας ψυγείο, την ανεργία και την ανέχεια. Παρά τον δικαιολογημένο μας πόνο και την ξέχειλη οργή. Υπομένουμε για ένα και μόνο λόγο:
ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΟΥΤΗ ΤΗ ΧΩΡΑ, ΒΡΕ ΓΑΜΩΤΟ…
 |  |
