Γράφει ο Παναγιώτης Τουμάσης
Επούλησα όλα τα χρυσά,
τα τιμαλφή σωρεία
κι είμαστε ακόμα στα μισά,
δεν ήρθε η σωτηρία.
Το σπίτι μου στην Κηφισά,
τ’ αμάξια μου τα τρία,
όπως ο λίβας που φυσά,
τα παίρνει η Εφορία.
Εγλένταγα σαν τον Πασά,
δεν ένιωθα τη χρεία,
κόσμος λεφούσι στα νησά,
ως κι η κουτσή Μαρία.
Βλέπω το γείτονα μουσά,
να ’χει για φως κηρία,
με το πηγούνι της πατσά,
τη διπλανή κυρία.
Άστεγος ζω στη δημοσά,
στου Γεναριού τα κρύα,
σ’ ένα βαγόνι του Ο.Α.Σ.Α.,
τι θλιβερή ιστορία.
 |  |
