Γράφει ο Παναγιώτης Τουμάσης
Πενήντα χρόνια αν είχα γάμου,
θα φώναζα να ’ρθεί κοντά μου,
κάποιον καλό συμβολαιογράφο,
να κάνω, πριν να μπω στον τάφο,
τη μοιρασιά στους κληρονόμους,
ο χάρος μη με βρει στους δρόμους
και ξαφνικά πάω καλιά μου,
με μια μπουγάτσα στην κοιλιά μου,
θα ’λεγα και στη σύζυγό μου,
«το ίδιο και συ πράξε, μωρό μου»
και θα μοιράζαμε τα πάντα,
αφού θα φύγουμε για πάντα,
αντί σαν βλάκας κι επιπόλαιος
να τρέχω εγώ στη Μητροπόλεως,
να διοργανώνω πανηγύρια,
πληρώνοντας τριάντα αργύρια,
ως έσχατη γιορτή μιας ζήσης,
που, λαέ, δεν έλαχες να ζήσεις!
 |  |
