Γράφει ο Παναγιώτης Τουμάσης
Προχτές που ’ταν Παρέλαση,
προχτές που ’ταν αργία,
στο σπίτι, Αντώνη μ’, έμεινες,
μαζί με τη Γεωργία.
Μονάχο του, προτίμησες
τον Κάρολο ν’ αφήσεις,
γιατί φοβάσαι τον λαό
και σε πειράζει η φύσις!
Μήπως σού φέρνουν ίλιγγο
τα σύγχρονα αεροσκάφη
που κάνουν ακροβατικά,
μην κάποιο πάει στράφι;
Ή εσκέφτης πως, τον Κάρολο,
τέτοιον νεκρούφη γέρο,
ο κόσμος θα τον σεβαστεί;
Αντώνη, εγώ σε ξέρω!
Εκρύφτηκες στο πάπλωμα,
σαν τρομαγμένη κότα
κι η Γεωργία σε τράταρε,
καφέ και …πανακότα!