Στο πλάνο που δε φαίνεται, έρχομαι εγώ και, τσουπ, τής ανοίγω την καπαρντίνα! |
Γράφει ο Παναγιώτης Τουμάσης
Θέλω να γίνω πρόεδρος,
γλυκιά μου Κατερίνα,
μαύρο κουστούμι να φορώ,
γυαλιά και καπαρντίνα.
Θέλω να γίνω πρόεδρος,
διάγγελμα να βγάλω,
για να σού πω, «Χρόνια Πολλά»
και πια τι θέλεις άλλο;
Έχει ο καιρός γυρίσματα,
γλυκιά μου Κατερίνα
και πρώτη μούρη θα γινώ
για σένα στην Αθήνα.
Α, πρώτη μούρη θα γινώ,
στις Σέρρες, στην Καβάλα,
να ’ρθείς κοντά μου, κούκλα μου,
για να σε πάω …με τα πόδια.
Και τι πόδια, ε; Η αλήθεια να λέγεται.
Γιορτή μεγάλη σήμερα,
γλυκιά μου Κατερίνα,
φέρτε μου κλαπατσίμπανα,
φέρτε μου μαντολίνα.