Γράφει ο Παναγιώτης Τουμάσης
Στο Τζόκερ βασιζόμουνα, τον Real ν’ αγοράσω,
τον Χατζηνικολάου, εγώ, να κάνω υπάλληλό μου,
να βάλω τα γυαλάκια του, το μαύρο του το ράσο,
να λέει τα καλύτερα λόγια για τ’ άτομό μου!
Με μένα ο Real θα σάρωνε κι εκεί που δε σαρώνει,
π.χ., θα τού ’βαζα εκπομπές μονάχα για ενηλίκους,
μισόγυμνες χορεύτριες θα βγαίναν στην οθόνη,
εεε, σόρρυ, στο ραδιόφωνο, από τους γύρωθε οίκους!
Επίσης, θ’ αναλάμβανα εκπομπή αυτοπροσώπως,
όπου θα επαρίστανα τον Χατζηνικολάου,
εις την αρχή θα γαύγιζα σαν σκύλος, όπως-όπως,
ενώ στο τέλος θ’ άρχιζα να κάνω νιάου-νιάου!
Μα, δυστυχώς, δεν κέρδισα· σε τούτη την πεντάδα,
μόνο το εννιά κατάφερα να πιάσω. Τίποτ’ άλλο!
Όθεν αφήνω, το λοιπόν, να σώζει την Ελλάδα,
αυτός. Και πάω να κοιμηθώ, με τι καημό μεγάλο!...