Γράφει ο Παναγιώτης Τουμάσης
Η μήνυση του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά κατά του βουλευτή των ΑΝ.ΕΛ. Παύλου Χαϊκάλη, βάσει των ενοχοποιητικών στοιχείων της δικογραφίας (δηλαδή του επίμαχου βίντεο της συνέντευξης του βουλευτή στο κανάλι MEGA), είναι νομικά προφανές ότι δεν μπορεί να επισύρει καμία καταδίκη σε βάρος του. Διότι ο συμπαθής ηθοποιός και πολιτικός το μόνο που είπε είναι ότι, «ο Αποστολόπουλος εμπλέκει στην υπόθεση δωροδοκίας πολύ υψηλά ιστάμενο πρόσωπο που έχει σχέση με τον πρωθυπουργό».
Τι σημαίνει αυτό; Μα ότι κάποιος υψηλά ιστάμενος – ο οποίος έχει σχέση με τον πρωθυπουργό – κρύβεται πίσω από την απόπειρα δωροδοκίας. Πλην όμως, μια σχέση με τον πρωθυπουργό (οποιαδήποτε κι αν είναι αυτή, συγγένεια, κουμπαριά, φιλία, αδερφική φιλία) δεν συνεπάγεται οπωσδήποτε και την εμπλοκή του πρωθυπουργού στην εν λόγω καταγγελία… Συνεπώς, πώς ο πρωθυπουργός «μυγιάζεται» τόσο εύκολα από τις δηλώσεις Χαϊκάλη; Μήπως διότι «έχει τη μύγα»; Φιλοσοφικό το ερώτημα.
Ή μήπως-μήπως, όλα τούτα αποτελούν παιδαριώδη κίνηση εντυπωσιασμού (και προς ψηφοθηρική εκμετάλλευση εντέλει ενόψει Εκλογών) αν μη τι άλλο· όπως, φερειπείν (υπόθεση εργασίας κάνουμε), προσπάθεια εκφοβισμού, τυχόν περισσοτέρων εκ των βουλευτών οι οποίοι τα «έχουν πάρει»; Πράγμα το οποίο, φυσικά, αδυνατούμε να δεχτούμε ως αληθές…
 |  |
