Γράφει ο Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
Πρώτη αλήθεια: Οι Ευρωπαίοι Ηγέτες, είτε λόγω προσωπικής τους μετριότητας και δειλίας είτε λόγω εξωγενών «οδηγιών» (π.χ. των Αμερικανών) και πιέσεων εντασσόμενων στο εν γένει γεωπολιτικό παιχνίδι της αναβίωσης του γνωστού μας από παλιά Ψυχρού Πολέμου, επέλεξαν να κρυφτούν σαν τρομαγμένες γυναικούλες πίσω από τους Θεσμούς αποφεύγοντας να προτάξουν με παρρησία και σθένος την ισχυρή και επιβεβλημένη, στις επικρατούσες πέριξ των ευρωπαϊκών συνόρων συνθήκες, πολιτική τους βούληση ώστε να απαλλαγεί οριστικά και αμετάκλητα η Ελλάδα από την κινούμενη άμμο ενός δυσθεώρητου και άσωτου χρέους για το οποίο η ίδια ελάχιστη έως καθόλου, αντικειμενικά, ευθύνη φέρει, πράγμα που θα συντελούσε στο να χαλυβδωθεί και να σφυρηλατηθεί αραγώς άπαξ και δια παντός η ενότητα καθώς και η εύρυθμη και ισότιμη λειτουργία της Ε.Ε., ιδιαιτέρως δε της άκρως ευαίσθητης σε τέτοια διχαστικά θέματα Ευρωζώνης.
Δεύτερη αλήθεια: Οι Θεσμοί, με τη σειρά τους, εθελοτυφλώντας και εν πλήρη επιγνώσει περί των σοβαρότατων συνεπειών και των οδυνηρών αποτελεσμάτων στη σοβούσα εν Ελλάδι παράλογη ανθρωπιστική κρίση με τους νεόπτωχους, τους νεοάστεγους, τις εκατόμβες των νεκρών (αυτοκτονίες, αδυναμία προσπορισμού φαρμάκων και άρα επιδείνωση των ασθενειών με την εν πολλοίς πρόωρα θανατηφόρο τους κατάληξη, πείνα και ανείπωτη δυστυχία πολυπληθών οικογενειών, οικογενειών παντελώς ανυποψίαστων και, κατά το μάλλον ή ήττον, ευημερουσών το πρότερον), προτίμησαν να διαιωνίσουν την ίδια, απαράλλαχτη και ανάλγητη τακτική τους και τις εντελώς ίδιες, απαράλλαχτες, ανάλγητες απαιτήσεις τους, όπως επί των ημερών Χαρδούβελη και εκείθεν επιδιώκοντας έτσι την ολοσχερή ταπείνωση των Ελλήνων (δια της άρτι εκλεγμένης κυβέρνησής τους) ομού με την αυθαίρετη (=πραξικοπηματική) καταστολή της Δημοκρατίας, τι οξύμωρο!, στη χώρα ακριβώς που γέννησε και διέδωσε τη Δημοκρατία στον κόσμο ολόκληρο.
Τρίτη αλήθεια: Οι Ευρωπαίοι Ηγέτες και οι Θεσμοί τους, εν αγαστή συμπνοία, πλην κακοεργούντες και δόλια συμπεριφερόμενοι, ουδέποτε κατέθεσαν επισήμως υπογεγραμμένες τις θέσεις τους προς την Ελληνική πλευρά, κατά τη μακρά (επί πεντάμηνο) διάρκεια των προ ολίγων ωρών διακοπεισών (ενδεχομένως για προσωρινά) διαπραγματεύσεων, μολονότι στο τέλος διετύπωσαν σαφές Τελεσίγραφο και τούτο μαρτυρείται από πλήθος δημοσιευμάτων του Τύπου, ντόπιου και ξένου, καθώς και από τις αυτοπρόσωπες δηλώσεις τους ότι, έχουν πει την τελευταία τους λέξη (αυτό κι αν ΕΙΝΑΙ Τελεσίγραφο). Θυμίζουμε επιπροσθέτως τα: «Take it or leave it» και «the game is over» των κ.κ. Ντάισελμπλουμ και Τουσκ αντίστοιχα. Με την τακτική τους αυτή νόμιζαν (ευτυχώς όμως, μόνο ΝΟΜΙΖΑΝ, γι’ αυτό και αιφνιδιάστηκαν) ότι δεν είχαν παραχωρήσει στερεό έδαφος στην Ελληνική πλευρά προκειμένου η τελευταία να προχωρήσει σε Δημοψήφισμα και, πράγματι, το Δημοψήφισμα στο οποίο καλούμαστε να απαντήσουμε, επί σαθρού εδάφους εδράζεται, διότι χτες το μεσημέρι και ευρισκόμενης εν εξελίξει της δραματικής συνεδρίασης μέσα στη Βουλή των Ελλήνων, έσπευσαν να δηλώσουν ότι, «δεν είχαμε πει την τελευταία μας λέξη και όλα μπορούσαν να αλλάξουν». Αμ, δε! Δεν μπορούσε να αλλάξει το παραμικρό, έχουν γνώση οι φύλακες – εν προκειμένω οι πολίτες αυτής της χώρας, οι οποίοι ξέρουν πως άμα σού διαρρήξουν το αυτοκίνητο, θα πεις ότι είχες μέσα λίρες.
Τέταρτη αλήθεια: Η Αντιπολίτευση στην Ελλάδα – Αξιωματική και μη – συμπεριφέρεται, πράττει και παρατάσσεται απέναντι, ως Ευρωπαίος εταίρος της χώρας μας και δανειστής, αντί να συμπλέει τούτες τις εξόχως κρίσιμες στιγμές και να έχει γίνει μια γροθιά μαζί με την ελληνική κυβέρνηση αντιμετωπίζοντας τους δανειστές. Η Αντιπολίτευση στην Ελλάδα: α) Δεν αποδέχεται πως η αποτυχία των διαπραγματεύσεων οφείλεται αποκλειστικά και μόνον στους εταίρους μας και δανειστές, διότι «μουλάρωσαν» (λόγω των προαναφερθέντων λόγων) και διότι εκφράζουν έμπρακτα και με ακραία τιμωρητικό στον υπερθετικό βαθμό τρόπο την απαρέσκειά τους στον Αλέξη Τσίπρα και την αριστερή κυβέρνηση στη χώρα μας. β) Δεν δέχεται ούτε καν να σταθεί κριτικά μπροστά στο εξαιρετικά πιθανό ενδεχόμενο οι ευρωπαίοι εταίροι μας και δανειστές να εξυπηρετούν συμφέροντα ευρύτερου γεωπολιτικού δυναμικού, το οποίο αυτό δυναμικό επιτάσσει την πλήρη καθυπόταξη της Ελλάδας και την ες αεί εξάρτησή της, ούτως ώστε ούτε ουσιαστική κυριαρχία να ασκεί επί των εδαφών της αλλά ούτε και ανεξάρτητη πολιτική πορεία να μπορεί να χαράζει, στρεφόμενη φερειπείν προς τους Ρώσους, τα οπλικά τους συστήματα, το εμπόριο και τους αγωγούς τους και, έχοντας συμπληρωθεί το ξεδόντιασμά της, κάποια στιγμή (και πολύ σύντομα μάλιστα), να έρθουν εδώ οι αμερικανικοί πύραυλοι για να συμπληρώσουν το καρέ. γ) Εθελοτυφλεί απέναντι στη μη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Ναι, κυρίες και κύριοι, και μ’ αυτό το συμπέρασμα το άρθρο τούτο εδώ κλείνει (προς το παρόν), η Αντιπολίτευση στην Ελλάδα δεκάρα δεν δίνει εάν το τεράστιο, το απίστευτο, το αδικαιολόγητο, παράνομο και τοκογλυφικό χρέος μας είναι βιώσιμο ή όχι. Αρκεί, μέσα στις τσέπες τους να συνεχίσουν να έχουν ευρώ – κι ας είναι ματωμένα, κι ας είναι βγαλμένα ακόμη και μέσα από τον τάφο όλων μας…
 |  |
