Γράφει ο Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
Έχεις την ομορφιά των ζωντανών,
σχέδια φιλόδοξα, sine qua non.
Μα τ’ άφταστο να φτάσεις κυνηγάς,
να την περνάς σαν μπέης, σαν αγάς.
Όσες κι αν άκριες πιάνεις τ’ ουρανού,
τόσες ακόμα βάζεις με τον νου.
Βγαίνεις στην αποπάνω καθενού,
πλουτίζοντας συνέχεια το μενού.
Τι, όμως, τις θες τις δόξες, τις τιμές,
αφού και συ θα μπεις στον τάφο μες;
Σε κάθε πεθαμένο αναλογεί,
τ’ ανάστημά του ένα κομμάτι γη.
 |  |
