Γράφει ο Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
«Κτήνη, φίλε μου», είπε ο Μπαντ Σπένσερ στον Τέρενς Χιλ, σε μια παλιά ταινία του σινεμά, εννοώντας τους αντιπάλους τους, ενώ οι ίδιοι, σύμφωνα με το σενάριο, ήταν τα κτήνη! Κάπως έτσι αισθάνεται κανείς σήμερα, βλέποντας τη φαγωμάρα που μαίνεται αδυσώπητη μέσα στην Νέα Δημοκρατία, για την καρέκλα του Αρχηγού φυσικά!...
Πρέπει να τους λυπάσαι με όλη σου την ψυχή για το κατάντημά τους αυτό. Είναι γλυκό το κρασί της εξουσίας, ποιος κακομοίρης δεν λαχτάρησε να πιει; Ο άνθρωπος μεταβάλλεται από τη μια στιγμή στην άλλη σε κτήνος ανήμερο προκειμένου να κατακτήσει θώκους και μεγαλεία! Υπάρχουν οι πολλοί που διστάζουν… Υπάρχουν όμως και οι λίγοι που τολμούν!...
Προ μηνός περίπου, ο Νίκος Χατζηνικολάου νόμισε πως θα τον προτείνανε εκείνον για Αρχηγό της Ν.Δ. Παρασύρθηκε από το πρωτοσέλιδο κάποιας εφημερίδας, τόσο μικρής που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν ανάξιο λόγου ακόμα και να ασχοληθεί. Άλλωστε, δεν ασχολείται καν με μας, την «Πολιτική Σάτιρα!», ένα ιστολόγιο μεγάλης ποιότητας μεν, αλλά πολύ μικρής επισκεψιμότητας…
Ο Νίκος Χατζηνικολάου, λοιπόν, πήρε όλο το σοβαρό του και αφιέρωσε αρκετά λεπτά στη ραδιοφωνική του εκπομπή στον Real FM, για να …απαντήσει!... Βρε, και τι δεν είπε, ότι «δεν ενδιαφέρεται» είπε, ότι «εάν επαναληφθούν τέτοιες κακοήθειες θα υποβάλλει μήνυση στην εφημερίδα» και παρόμοια πολλά.
Το άλλο πρόσωπο της ανθρώπινης φιλοδοξίας είναι αυτό… Ο αντίποδας, αν θέλετε.
Πάντα, οι άνθρωποι, αγωνιζόμαστε για την αγαθή μαρτυρία μας. Μη μας δούνε να χώνουμε το δάχτυλό μας στη μύτη μας, μη μας δούνε να κατουράμε στο δρόμο. Φτάνουμε στο σημείο να κάνουμε έναν μικρό γύρο για να μη χρειαστεί να καβαλήσουμε ένα χαμηλό μαντράκι ώστε να μπούμε σε κάποιο μαγαζί. Κι άμα ο επόμενος καβαλήσει το μαντράκι, κουνάμε το κεφάλι μας υποτιμητικά…
Επίσης, στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., φαγωμάρα κι εκεί! Εσωτερικό συνέδριο ξεκαθαρίσματος στελεχών. Γιατί, ακριβώς περί τούτου πρόκειται! Να φύγουν οι αριστερότεροι των αριστερών, οι Λαφαζανότεροι των Τσιπρικών. Η καρέκλα του Τσίπρα γίνεται πιο κραταιά. Τα ποδάρια της, σιδερένια. Η πλάτη της, ψηλότερη από το μπόι του.
Μα, δε θα πείραζε, αν ήταν μόνο έτσι – εσωτερικά, δηλαδή. Ο συμπαθέστατος Αλέξης εδραιώνει περαιτέρω την μονοκρατορία του στην εξουσία. Να μπορεί ανεμπόδιστα να αποφασίζει και να διατάζει. Σε μας χαμογελαστός και ζεστός· στους συντρόφους του, κέρβερος! Φροντίζει, παρασκηνιακά να διαδραματίζονται τα προηγούμενα, για μην τον καταλάβουμε εμείς. Οι απονήρευτοι, οι εντελώς αθώοι ψηφοφόροι του.
Τον λαό, ωστόσο, τον νοιάζεται;
Βλέπει η κυβέρνηση πεντακάθαρα μπροστά της πως, οι δανειστές μας, απαιτούν ολοένα και πιο εξαντλητικά μέτρα! Σιγά-σιγά, το καράβι βυθίζεται. Κάποτε είχα γράψει ένα ευθυμογράφημα που δημοσιεύτηκε στο «Ενικός»: Ένα καράβι βουλιάζει, με τους φτωχούς κάτω-κάτω και τους πλούσιους στα άνω καταστρώματα. Να μην τους νοιάζει τους πλούσιους που πνίγονται οι φτωχοί. Όταν όμως τα νερά πλησιάζουν στα δικά τους πόδια, αρχίζουν κι αυτοί να ουρλιάζουν!...
Στα σχόλια του «Ενικός», βγήκε κάποιος και είπε: «Τι ηλίθιους αρθρογράφους που έχετε»… Χα, χα, χα!... Ξύπνα, αναγνώστη μου, είμαστε λίγοι, αλλά τουλάχιστον, από …ποιότητα, σκίζουμε!!!
 |  |
