Σ’ ΕΝΑ ΚΟΚΟΡΕΤΣΑΔΙΚΟ
Γράφει ο Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
Σ’ ένα κοκορετσάδικο
μασούσε κοκορέτσι,
τής είπα: «Κρίμα κι άδικο
να χαραμίζεσαι έτσι»!
Στο σπίτι μου την κάλεσα,
μα μού ’κανε την πάπια,
έκλαψα, παρακάλεσα,
μέχρι που πήρα χάπια!
Ερωτευμένος είμαι, ναι,
αλλά με φτύνει πάντα,
μ’ άφησε στο περίμενε,
σαν το κραγιόν στην τσάντα!
Είναι μαρτύριο να ’χεις τον,
αχ, να ’χεις τον καημό της,
να μού ’λεγε τουλάχιστον,
με θέλει στο πλευρό της;
Αν ο Θεός με βλέπει, θα
τού πω κι εγώ καμπόσα,
τον Διάβολο τον έπειθα,
μα όχι κι αυτήν, την γκιόσα!
comments powered by Disqus
