Γράφει ο Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
Τι μού λείπει, τι μού λείπει,
που δε μ’ έχει ακόμα βρει;
Μού χτυπούσαν κάτι τύποι
κι είν’ η πόρτα μου σκεβρή!
Κοίταξα απ’ τη χαραμάδα,
μοιάζαν μ’ εφοριακούς!
«Άνοιξέ τη, τη ρημάδα!
Άνοιξέ τη, δεν ακούς»;
Είν’ η πόρτα μου σπασμένη,
μπαίνει αγέρας και φυσά!
Τι άλλο, πια, με περιμένει,
σάμπως ζω στην Κηφισά;
Σάμπως μένω στην Εκάλη;
Στο Μενίδι κατοικώ!
Με ζεσταίνει ένα μαγκάλι,
τρώω κομπόστα για γλυκό!
Νιώθω συνεχώς μια λύπη,
πάν’ οι μέρες οι ζεστές…
Τι μού λείπει, τι μού λείπει;
Ώρες να ’ρθουν και ληστές!...
comments powered by Disqus
