Γράφει ο Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
Τις τελευταίες μέρες της Νέας Δημοκρατίας ως κυβέρνηση, κάπως έτσι θα σκέφτηκε η πλευρά του Κώστα Καραμανλή:
α) Τα πράγματα στην οικονομία έχουν φτάσει στο απροχώρητο. Σύντομα θα αποκαλυφθούν τα πραγματικά στοιχεία και η Κομισιόν θ’ αντιδράσει έντονα προκαλώντας ταυτόχρονα μεγάλους τριγμούς στο Κόμμα.
β) Αν δεν γίνουν εκλογές τώρα, η ήττα θα είναι πολύ πιο βαριά λίγους μήνες αργότερα και άλλωστε το πέρας της θητείας του Προέδρου της Δημοκρατίας μαζί με τη δεδηλωμένη θέση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ότι θα ρίξει την τωρινή κυβέρνηση, δεν αφήνει περιθώρια ολιγωρίας.
γ) Αν η Ν.Δ. ηττηθεί στις πρόωρες εκλογές, τότε ο νυν αρχηγός του Κόμματος θα παραιτηθεί και στη θέση του θα ανέβει, ύστερα από τη σύγκληση ενός σικέ συνεδρίου, η Ντόρα Μπακογιάννη.
δ) Η Ντόρα Μπακογιάννη, ως αρχηγός πλέον της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, θα προτείνει τον Κώστα Καραμανλή για νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας. (Οι δηλώσεις περί στήριξης του Παπούλια θα πάψουν να ισχύουν για λόγους ανωτέρας βίας, λόγω της προχωρημένης ηλικίας του ανώτατου άρχοντα).
ε) Το αποτέλεσμα θα είναι ικανοποιητικό για όλους: Ο Κώστας Καραμανλής, Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ο Γιώργος Παπανδρέου, Πρωθυπουργός. Η Ντόρα Μπακογιάννη, Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
Λογαριάσανε όμως χωρίς τον ξενοδόχο. Και ξενοδόχος, ο Αντώνης Σαμαράς.
Ιδού, λοιπόν, γιατί ο Κώστας Καραμανλής παρουσιάστηκε ιδιαίτερα άκεφος και ολιγόλογος στις δηλώσεις του εξερχόμενος απ’ το εκλογικό κέντρο της Ραφήνας, όπου ψήφισε ασφαλώς την Ντόρα Μπακογιάννη. Και ιδού γιατί δυο-τρεις μέρες νωρίτερα, κάλεσε εσπευσμένα στο γραφείο του τον έγκριτο δημοσιογράφο Νίκο Χατζηνικολάου. Για να τού εκφράσει τον δήθεν φόβο του πως, εάν εκλεγεί ο Αντώνης Σαμαράς, θα τεθούν σε κίνδυνο τα εθνικά μας θέματα!
Ο Νίκος Χατζηνικολάου, παρόλη την τεράστια πείρα του, «μάσησε». Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η εν γένει στη συνέχεια στάση του, με αποκορύφωμα τις άκρως πιεστικές ερωτήσεις που απηύθηνε το ίδιο ή το επόμενο βράδυ στο δελτίο του, στον Σαμαρικό βουλευτή Μαρκόπουλο. Αλλά, η καλοπροαίρετη πλην πλανημένη προσπάθειά του έπεσε στο κενό. Διότι, όπως γρήγορα φάνηκε, είχαν γνώση οι φύλακες.
Ο λαός, δηλαδή…
Οπωσδήποτε, δεν καταλογίζουμε σε καμία περίπτωση δόλο στον Νίκο Χατζηνικολάου. Το αντίθετο μάλιστα, τού καταλογίζουμε ζήλο, ο οποίος ζήλος όμως, λόγω του υπέρμετρου χαρακτήρα του, τον οδήγησε σε αντίθετες ατραπούς. Πολύ σύντομα, θα καταλάβει - αν δεν κατάλαβε ήδη - πως το γαλάζιο εκλογικό σώμα έπραξε άριστα όχι μόνο για την παράταξή του, μα και για την Ελλάδα ολόκληρη.
comments powered by Disqus
