Ελενίτσα μ’, Ελενάκι,
τι θα γίνει τελικά;
Με το Γιάννη, το Γιαννάκη,
χώρισες οριστικά;
Ποιος το θύμα, ποιος ο θύτης,
θα το μάθουμε ποτέ;
Ποιος υπήρξε καταλύτης
στης καρδιάς σου το παρκέ;
Σαν ραγίσει, σαν ραγίσει,
Ελενιώ μου το γυαλί,
τρέχουνε τα μάτια βρύση
και φουσκώνουν οι γιαλοί.
Και φουσκώνουν και κυλάνε,
γρήγορα σαν τον καιρό.
Έρωτες μας ξεγελάνε,
μα είναι τρύπες στο νερό.
Και περνά μια μαύρη σκούνα,
με το Γιάννη στα πανιά.
Το λευκό μαντήλι κούνα
κι ήρθε βαρυχειμωνιά.
Πολ Σάτιρος comments powered by Disqus
