Με παιάνες και κεριά αναμμένα,
στο Σύνταγμα, νύχτα του Απρίλη,
συγκεντρωθήκαν κάτι φίλοι,
να χαιρετήσουν ποιον; Τον Ένα!
Σένα, που τα ’βαλες με κείνους
και βγήκες νικητής, για κοίτα!
Γιατί ήταν νίκη αυτό κι όχι ήττα,
μαχαίρι στην καρδιά του κτήνους!
Στέκεσαι αόρατος κοντά τους,
με μιαν ολόλευκη λαμπάδα,
αίνος λαμπρός για την Ελλάδα,
απέθαντος μπρος στους θανάτους!
Πανικοβάλλονται οι προδότες
κι επιστρατεύουν δόλια μέσα,
όλους για να τους κλείσουν μέσα,
να μείνουν έξω αυτοί… Σαν τότες!
Αλλ’ οι στρατοί τους με τα κράνη,
είναι μικροί και δεν τους είδες.
Μ’ όλα τα κλομπς και τις ασπίδες,
φόβος κανένας δε σε πιάνει!
Ω! Η κατανυκτική φωνή σου,
στην άφατη σιγή πώς ψάλλει!
Κι έρχονται κι άλλοι, κι άλλοι, κι άλλοι!
Αρχάγγελοι του Παραδείσου!
Δείτε την συγκλονιστική είδηση
comments powered by Disqus
