Στην Εβδομάδα των Παθών βρήκανε να συλλάβουν
τον Άκη Τσοχατζόπουλο, τ’ αργύρια να λάβουν.
Φοράει το κοστούμι του, μπαίνει στη λιμουζίνα,
κάθεται πίσω κάθισμα, λέει στον σοφέρ: «Ξεκίνα»!
«Μάλιστα. Πού πηγαίνουμε»; «Πηγαίνουμε στη Γάδα,
με περιμένει ο Ανακριτής να πιούμε λεμονάδα».
«Μήπως και σας συλλάβανε κι απλά δε μού το λέτε»;
«Όχι, σοφέρ μου… Οδήγα εσύ κι αργότερα με κλαίτε»!
Στο δρόμο που τσουλάγανε, νάσου μια πόρσε πλάι,
νάσου μια πόρσε, μια καγιέν, να τούς χαμογελάει.
«Πάρε τα μάτια σου, μωρή! Τράβηξε στη δουλειά σου»!
«Δουλειά δεν έχω, είμ’ άνεργη! Γεια σου, υπουργέ μου, γεια σου»!
Λίγο προτού να φτάσουνε βλέπουνε κι έναν άλλον,
πεζό στο πεζοδρόμιο και ξαφνιασμένο μάλλον.
«Κάνε πιο κει!», σκούζει ο σοφέρ, «θέλεις να σε πατήσω;
Πηγαίνουμε για έναν καφέ στης Γάδα τ’ αποπίσω»!
«Α, για καφέ πηγαίνετε; Τούτα, πού τα πουλάτε,
βρε Καϊάφα τρομερέ, βρε Πόντιε Πιλάτε;
Αφήστε τον, τον άνθρωπο, στην Αρεοπαγίτου,
να βάψει κόκκινα τ’ αβγά, να ψήσει και τ’ αρνί του»!
Δείτε την είδηση που μάς ενέπνευσε το ποίημα
comments powered by Disqus
