Ως πότε πια, μες στο Μνημόνιο;
Ως πότε πια, σ’ αυτή τη φτώχια;
Ως πότε πια, θα πίνεις κώνειο,
πιασμένος στης ψευτιάς τα βρόχια;
Σήκω και σφίξε τη γροθιά σου,
ήρθ’ ο καιρός που καρτερούσες!
Λίγο προσπάθησε και, νάσου!
Ξυπνούν τ’ αγάλματα κι οι Μούσες!
Όποιος τα βάζει με τους Έλληνες,
είναι χαμένος από χέρι!
Νύχτες ολόμαυρες κι ασέληνες
τον περιμένουν και το ξέρει!
Ως πότε πια, μες στο Μνημόνιο;
Ως πότε πια, σ’ αυτό το λάθος;
Σήκω και κάνε πανδαιμόνιο,
σπάσ’ τους χαλκάδες σου με πάθος!
comments powered by Disqus
