Γράφει ο Παναγιώτης Τουμάσης
Σίγουρα υπάρχει μια διαφορά σήμερα, συγκριτικά βέβαια με το τι θα ισχύσει στο μέλλον, όσον αφορά στις θέσεις εργασίας, το αντικείμενό της (της εργασίας αυτής), καθώς και ποιους αφορά (κυρίως ηλικιακά). Πιο συγκεκριμένα:
Ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς (ω, πόσο αρχαίο θα φαντάζει τούτο τ’ όνομα, όταν οι αναγνώστες του παρόντος άρθρου θα το καταλαβαίνουν απόλυτα), δήλωσε πως, «είναι ανάγκη να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, ειδικά για τους νέους, προκειμένου να μην αναγκάζονται να φεύγουν μετανάστες στο εξωτερικό».
Δεν ασχολείται όμως με τη φύση αυτών των θέσεων που προτείνει. Δεν θεωρεί ότι είναι πρώτιστη δουλειά της κυβέρνησής του – και της κάθε κυβέρνησης γενικά – να δημιουργεί τις κατευθύνσεις, να εκσυγχρονίζει συνεχώς τους τομείς, να οργανώνει τους πολίτες και να τους διευκολύνει (εκπαιδεύει, εφοδιάζει, συμβουλεύει) στην επιλογή και εν τέλει στην απόφαση για το ποια θέση τούς ταιριάζει.
Το μεγάλο όπλο μιας κυβέρνησης, αλλά και η μεγάλη της ευθύνη, είναι ακριβώς αυτό: Να συντονίζει, οργανώνει, διευκολύνει τους ανθρώπους ως άτομα, τοποθετώντας τους σε εργασιακά πλαίσια του κάθε επιμέρους συνόλου, το οποίο είτε αυτενεργόν αιτεί και λαμβάνει την κυβερνητική περιγραφείσα αρωγή είτε εκ της συστάσεώς του αυτής καθαυτής οφείλει στην κυβερνητική δράση την συνόλη υπόστασή του.
Δεν αρκεί, λοιπόν, όπως επικρατεί ως αντίληψη σήμερα, να δημιουργηθούν πολλές νέες θέσεις εργασίας. Πρέπει να δούμε και τις ανάγκες της χώρας μας σε σχέση με την εργασία και πώς πρέπει σύμφωνα με τις ανάγκες της χώρας να κατανεμηθεί. Την πρόοδο και την προτεραιότητα στις νέες τεχνολογίες και δυνατότητες. Να γίνουν ενδελεχείς μελέτες, επιμέρους και εν τω συνόλω, για το που η χώρα μας μπορεί να υπερτερεί ανάλογα με τον ορυκτό-φυσικό της πλούτο, τις ιδιαιτερότητές της, την ιδιοσυγκρασία των κατοίκων της, τον ήλιο της κ.λπ.
Και πώς προχωράμε, τέλος πάντων, μη λαμβάνοντας καν υπόψη και το ύψος των μισθών; Έτσι, παρατηρείται το φαινόμενο, οι μισθοί αφενός να είναι εξόχως χαμηλοί, τα προϊόντα αφετέρου αποκλειστικά εισαγόμενα – διότι οι μεγάλες εταιρίες που εγκαθίστανται πλέον στη χώρα, είναι μόνο ξένων συμφερόντων, προσλαμβάνουν Έλληνες υπαλλήλους με μισθούς πείνας και εισάγουν εδώ αθρόα και κατά κόρον τα προϊόντα των χωρών τους, δίχως περιορισμό.
Τέτοιου είδους ανάπτυξη, όπως γίνεται φανερό, έχει στο μυαλό του ο σημερινός πρωθυπουργός μας. Αντώνης Σαμαράς, θυμίζω τ’ όνομα, διότι scripta manent και προπαντός στο διαδίκτυο. Ο οποίος πρωθυπουργός μας, ειρήσθω εν παρόδω, εργάστηκε κάποτε κι αυτός στη ζωή του, κάνοντας κατά δήλωσή του τον πιτσαδόρο στην Αμερική (Η.Π.Α.).
Αυτά, για την ώρα. Θα επανέλθουμε…
 |  |
