Ελλάδα μου, ξεθώριασε η μορφή σου,
σ’ αυτό του Γκρέκο που ’ν’ στον τοίχο πιάτο,
σε ξεπουλούν οι κόρες σου κι οι γιοι σου
στου Λουξεμβούργου το Δουκάτο!
Ελλάδα μου, όσο θέλεις μπογιατίσου,
τ’ άσπρα σου πέπλα σωριαστήκαν κάτω,
τ’ αγόρασαν μια φούχτα ευρώ οι εχθροί σου
κι ιδού!... Το φέρετρό σου, νάτο!
Ελλάδα μου, στην νύχτα της αβύσσου,
μ’ άκαφτη καιγομένη μοιάζεις βάτο,
ώσπου γενιές καινούργιες να ’ρθουν πίσου,
να σ’ αναστήσουν απ’ τον πάτο!
 |  |
