Γράφει ο Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
Ας μη γελιόμαστε, έχουμε δικτατορία στην Ελλάδα. Με τον πιο έξυπνο τρόπο που θα ήταν δυνατόν, επιβλήθηκε… Στο όνομα της κομματικής πειθαρχίας, στο όνομα της σωτηρίας της χώρας, στο όνομα των δανειστών μας…
Ο Τσίπρας, ήδη, χαλιναγωγείται και …εκπαιδεύεται. Ο Πάνος Καμμένος εκτός μάχης και με τη ρετσινιά του Ψεύτη να τον σημαδεύει ες αεί. Οι Αμερικανοί αόρατοι μεν, πλην πανταχού παρόντες και τα πάντα πληρούντες…
Εναλλακτικές, δεν έχουμε. Και πώς θ’ αντιδράσουμε; Μάς κάνουν όπως θέλουν. Σε πλήρη αναντιστοιχία με του λαού τη θέληση οι ψηφοφορίες στη Βουλή. Μετράς με τα δάχτυλα όλο αγωνία. Και πάντα εκείνοι υπερισχύουν…
Έστω και στο «τσακ» μερικές φορές. 151 ΝΑΙ πήρε το περιβόητο άρθρο 35. Δεν ξέρω τι ήταν, τι έλεγε… Κουράστηκα πια με τον εμπαιγμό αυτόν. Παρακολουθώ τις συνεδριάσεις τους στην τηλεόραση με σιβυλλικό χαμόγελο…
Ακούω: «Βαρβιτσιώτης Μιλτιάδης»… Εκφωνεί κάποια στιγμή ο πρόεδρος τ’ όνομά του. Εγώ, τον πατέρα του, πάντα τον ψήφιζα. Μια ζωή… «Ναι, σε όλα», απαντάει εκείνος… Ο κόσμος μου, καταρρέει. Οι νέοι είναι η ελπίδα του τόπου…
Ή μήπως όχι;
 |  |
