Γράφει ο Παναγιώτης Τουμάσης
Tην αφορμή για να γράψουμε το παρόν άρθρο μας, μάς έδωσε μια ασυνήθιστη ιδέα, η οποία αισθανόμαστε ότι θα φέρει αληθινή επανάσταση σ’ ολόκληρη την χρηματοοικονομική πρακτική του πλανήτη μας:
Να τυπωθούν χαρτονομίσματα με barcode και ημερομηνία λήξης!
Ιδού μια λύση για την κρίση, που θα [ξε]σκεπάσει τα αμαρτήματα του παρελθόντος και θα συντρίψει κυριολεκτικά το κρανίο του φοβερού και γλοιώδους ερπετού της φοροδιαφυγής. Διότι, μέχρι πρότινος, το πλαστικό χρήμα ήταν μεν ευκταίο – όλοι θυμόμαστε τον Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος, πριν διαλύσει την Ελλάδα όπως την ξέραμε, μίλησε γι’ αυτό με τα πιο θερμά λόγια – πλην όμως ανέφικτο τεχνολογικά. Τότε (ω, πόσο μακρινό μοιάζει εκείνο το «τότε» αν και απέχουμε μόλις δυο-τρία χρόνια), ήταν αδύνατον, στη χώρα μας τουλάχιστον, να τεθεί άμεσα σε εφαρμογή το σχέδιό του. Ούτε είχε μπορέσει φυσικά να φανταστεί την προτεινόμενη εδώ λύση.
Εντελώς πρακτικά, το υλικό, το χειροπιαστό χρήμα (νομίσματα, χαρτονομίσματα) που βάζουμε μέσα στο πορτοφόλι μας ή το φυλάμε στο συρτάρι μας, στο χρηματοκιβώτιο της εταιρίας μας κ.λπ. κ.λπ., δεν πρόκειται επ’ ουδενί να καταργηθεί. Όμως, θα διαφοροποιηθεί:
Θα διαθέτει, καταρχάς, ημερομηνία λήξης κάποιων λίγων μηνών. Συνεπώς, θα είναι αδύνατον να το κρατήσεις στο σπίτι σου πέραν ενός εύλογου χρονικού διαστήματος, δίχως να χάσει την αξία του. Θα μπορείς ωστόσο, άνετα και χωρίς περιορισμό, να κάνεις τις αγορές σου, όσο μεγάλες, όσο ακριβές κι αν είναι αυτές. Όλον τον υπόλοιπο καιρό, η χρηματική σου περιουσία θα βρίσκεται τοποθετημένη στον ατομικό – ή οικογενειακό ή εταιρικό ή ό,τι άλλο – λογαριασμό σου στην Τράπεζα (προσοχή: Τράπεζα του κράτους ή ελεγχόμενη από το κράτος).
Όσο χρήμα χρησιμοποιείς (=καταναλώνεις, ξοδεύεις), μεταφέρεται στα χέρια του άλλου, του έτερου συναλλασσόμενου με σένα δηλαδή, δίχως πρόσθετες υπογραφές ή επίδειξη ταυτοτήτων, παρά μόνο με την ταινία ασφαλείας του, το υδατογράφημά του, καθώς επίσης και με ένα μοναδικό για το κάθε τέτοιο χαρτονόμισμα barcode, προκειμένου ανά πάσα στιγμή να μπορεί να ελεγχθεί από τα αυτόματα μηχανήματα των Τραπεζών ή από το internet banking σου με ένα απλό σκανάρισμα στον υπολογιστή σου.
Όσο χρήμα σού μένει στα χέρια πίσω μετά τη συναλλαγή, πρέπει εντός του χρονικού διαστήματος μέχρι την αναγραφόμενη λήξη του, είτε να το επιστρέψεις στην τράπεζα, στο λογαριασμό σου, είτε να το καταναλώσεις αλλιώς. Μετά την παρέλευση της προθεσμίας του, το χρήμα αυτό, παύει να έχει την οποιαδήποτε αξία και μετατρέπεται σε απλό χαρτί για τον κάδο των αχρήστων σου ή για τη συλλογή σου των παλιών χαρτονομισμάτων.
Εξυπακούεται ότι μπορείς ανά πάσα στιγμή να πηγαίνεις στην Τράπεζα για να αντικαταστήσεις τα μη ληγμένα χαρτονομίσματά σου με άλλα ίσης αξίας, τα οποία θα αναγράφουν νέα ημερομηνία λήξης μεταγενέστερη της προηγούμενης, αν για οποιοδήποτε λόγο προτιμάς να παραμένουν στα χέρια σου και στο συρτάρι σου, αντί να τα ’χεις αποταμιευμένα στον λογαριασμό σου.
Ας υποτεθεί τώρα ότι, για εθνικοπολιτικούς-γεωπολιτικούς-ευρωπαϊκούς σκοπούς ή ό,τι άλλο, επιθυμούμε να συνεχιστεί το τρέχον χρηματοπιστωτικό status quo, τότε η εκτύπωση των νέων χαρτονομισμάτων θα εξακολουθήσει μεν να γίνεται από την Ε.Κ.Τ., όπως άλλωστε συμβαίνει μέχρι σήμερα, αλλά τα barcodes θα τα διαθέτουν πλέον τα κράτη-μέλη, ανάλογα με την οικονομική τους κατάσταση και το Α.Ε.Π. τους. Ενδέχεται, δηλαδή, να υπάρχει και να κυκλοφορεί υποτιμημένο χρήμα σε κάποιο ή κάποια από τα κράτη-μέλη. Πλην όμως, δεν θα υπάρχει πείνα! Διότι εντός της χωρικής επικράτειας, θα μπορούν οι καταναλωτές να εξακολουθήσουν να αγοράζουν τα προς το ζην (τουλάχιστον). Όσο για τα εισαγόμενα – αν λόγω της υποτίμησης θα είναι πολύ ακριβά – θα ισχύσει συν τω χρόνω ο νόμος της ελεύθερης αγοράς, που θα «ρίξει» τις τιμές.
Κλείνοντας το άρθρο μας, ας εξετάσουμε ένα-δυο παραδείγματα:
Η γριά ζητιάνα Χ στα σκαλιά της Ψ εκκλησίας, ζητιανεύει δεκάδες χρόνια και τα χρήματα που αποκομίζει από τη ζητιανιά τα κρύβει στο στρώμα της. (Μετά το θάνατό της ενδέχεται να βρούνε οι κληρονόμοι-συγγενείς της, πολλές δεκάδες εκατομμύρια). Με την καινούργια πρακτική, τα χρήματα που θα προέρχονται από τους ελεούντες αυτήν, θα έχουν ημερομηνία λήξης! Δεν θα μπορεί, πια, να τα κρύβει στο στρώμα της για πολύ καιρό!... Θα πρέπει να τα καταθέτει στην Τράπεζα. Άρα, θα φανεί – και πολύ εύκολα μάλιστα – κάποια σύντομη στιγμή ολόκληρη η αληθινή της περιουσία. Ακόμα κι αν η εν λόγω ζητιάνα σπεύδει κάθε τόσο για αντικατάσταση των παλαιών χαρτονομισμάτων της με νέα, πάλι αυτό θα γίνεται μέσω του ατομικού της λογαριασμού. Διότι καθένας θα έχει υποχρεωτικά έναν δικό του ατομικό λογαριασμό. Μέχρι κι ο πιο αμελής άνθρωπος, θα έχει τον λογαριασμό του, ας μην ξέρει να τον χρησιμοποιεί, ας μη διαθέτει καν βιβλιάριο. Αυτός θα συνεχίσει να χειρίζεται τα χρήματα όπως τα χειριζόταν πάντα κι η Τράπεζα αναλαμβάνει τα υπόλοιπα.
Ο γιατρός-χειρουργός που πήρε 5.000 ευρώ φακελάκι από τον ευρισκόμενο σε δυσχερή θέση ασθενή του, θα πρέπει σχετικά άμεσα κάτι να τα κάνει αυτά τα λεφτά, εφόσον πλέον θα διαθέτουν barcode και ημερομηνία λήξης. Οπότε, είτε θα τα καταθέσει στην Τράπεζα (και, αν στην καλύτερη γι’ αυτόν περίπτωση δεν διωχθεί για δωροληψία, τουλάχιστον θα τα φορολογηθεί) είτε θα τα ξοδέψει, άρα θα πάνε στο ελεύθερο εμπόριο συμβάλλοντας έστω και «μαύρα» στην τόνωση της αγοράς! Κι άλλωστε, πόσα «μαύρα» μπορεί πια να φάει ένας άνθρωπος; Κάποια στιγμή θα σταματήσει! Αν δεν σταματήσει, θα μπορεί πανεύκολα να ελεγχθεί. Πόσες φορές θα τη γλιτώσει; Στο τέλος θα φανούν οι απάτες του και θα πληρώσει για τις αδικίες του, την απληστία του, την κοινωνική του αναλγησία.
Τέλος, απλοποιείται αυτή καθαυτή η διαδικασία της φορολόγησης. Ο Έφορος γνωρίζει ανά πάσα στιγμή ολόκληρη την περιουσία των φορολογουμένων· η παρακράτηση του φόρου θα μπορεί να γίνεται ακόμα και δίχως να έχει προηγηθεί φορολογική δήλωση, μέσω του ηλεκτρονικού συστήματος των Τραπεζών, άρα χωρίς την παραμικρή ταλαιπωρία του πολίτη. Επίσης – και αυτό είναι εξίσου σπουδαίο– αν κάποιος φορολογούμενος δεν διαθέτει επαρκή περιουσία για να επιβιώσει, όχι μόνο δεν τον φορολογείς ή απαιτείς απ’ αυτόν εξωπραγματικές δήθεν οφειλές του, αλλά ως κοινωνικό κράτος τού ενισχύεις τον τραπεζικό του λογαριασμό με κάποια «επιστροφή φόρων», «επιχορήγηση» ή «βοήθημα».
 |  |
