Γράφει ο Παναγιώτης Τουμάσης
Εις τα σαγόνια του, του κροκοδείλου,
τον Σαμαρά να ρίξουμε· τι λέτε;
Κι όπως τ’ αρμόζει, του γερμανοφίλου,
να τ’ απαγγείλουμε στίχους του Γκαίτε!
Να κολυμπά μετά μεγάλου ζήλου
και ν’ αντιστέκεται, και να κουνιέται…
Εις τα σαγόνια του, του κροκοδείλου,
τον Σαμαρά να ρίξουμε· τι λέτε;
(Ρεφρέν)
«Κάτσε, να σού βγάλω λόγο»,
αχ, ο Σαμαράς τού τάζει…
«Χράτσα-χρουτς, εγώ σε τρώγω»,
ο κροκόδειλος φωνάζει…
Μέσα στο στόμα του, κάτ’ απ’ τα δόντια,
τον Σαμαρά να χώσουμε με φτυάρι!
Μοιάζει με Πόντιος, φέρεται Πόντια,
ας είν’ Μεσσήνιος, το παλικάρι!
Εις τα ταξίδια του, τα υπερπόντια,
μακριά ο κροκόδειλος να μάς τον πάρει…
Μέσα στο στόμα του, κάτ’ απ’ τα δόντια,
τον Σαμαρά να χώσουμε με φτυάρι!
(Ρεφρέν)
«Κάτσε, να σού βγάλω λόγο»,
αχ, ο Σαμαράς τού τάζει…
«Χράτσα-χρουτς, εγώ σε τρώγω»,
ο κροκόδειλος φωνάζει…
 |  |
