8 Φεβρουαρίου 2017
ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΤΡΑΜΠ
Γράφει ο Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
Τώρα που η Ηλεκτρική Εταιρία της Ουάσιγκτον έκοψε το ρεύμα στον Λευκό Οίκο, ο νέος «πλανητάρχης» κυκλοφορεί τα βράδια κρατώντας ένα κηροπήγιο με αναμμένο κερί. Η Μελάνια βρίσκεται στην Νέα Υόρκη μαζί με τον γιο τους, Μπάρον, να προσέχει το παιδί που πηγαίνει σχολείο κι έτσι ο Ντόναλντ Τραμπ περνά τις πρώτες μέρες και νύχτες του στο νέο του αξίωμα, μονάχος…
Οι παπαράτσι σκαρφαλώνουν στα δέντρα έξω από λεγόμενο Οβάλ Γραφείο, το γραφείο του εκάστοτε προέδρου, και περιμένουν πώς και τι για να τον απαθανατίσουν με την μακριά ρόμπα του, όπως περιφέρεται άσκοπα μέσα στο κτήριο, πότε παρακολουθώντας μια συνεχώς ανοιχτή τηλεόραση μπαταρίας, πότε μιλώντας με τις ώρες στο κόκκινο τηλέφωνο και πότε αναπαυόμενος στην κουνιστή πολυθρόνα του σαλονιού, όπου συχνά-πυκνά τον παίρνει ο ύπνος…
Τώρα, όσον αφορά την ουσία, κανένα μέχρι στιγμής διάταγμά του δεν εφαρμόστηκε. Πρώτον, το τείχος με το Μεξικό, δεδομένου ότι χάθηκαν ξαφνικά οι μεξικανοί εργάτες που θα αναλάμβαναν τη δουλειά. Οι Αμερικανοί είναι τόσο πολύ καλοπερασάκηδες που δεν κουνάνε ρούπι από τη βόλεψή τους και ποιος θα βάλει την πρώτη πέτρα; Ο αναμάρτητος («πρώτος τον λίθον βαλέτω»);
Δεύτερον, το διάταγμά του για τους μετανάστες από τις εφτά τρισκατάρατες χώρες. Πάει κι αυτό, το κατάπιαν οι δικαστές. Όλο προσκόμματα και παρατυπίες βρίσκουνε. Α, μπαΐλντισε ο «πλανητάρχης», αποφάσισε να τα βάλει με όλους και με όλα. Η Σάρον Στόουν κακή, η Τζίνα Λολομπρίτζιτα κάκιστη. Αμ, την Μπιγιονσέ, πού τη βάζεις; Όλες τους υπερτιμημένες, όλες τους ανάξιες της αγάπης του λαού…
Σηκώνει το τηλέφωνο χωρίς να το ξέρει πως με το που το σηκώνεις αυτό το τηλέφωνο, αυτομάτως χτυπάει στην Μόσχα και γίνεται συνακρόαση με τον Πούτιν. Ο Πούτιν πονηρός, ακούει τις συνδιαλέξεις του Τραμπ δίχως να μιλάει. «Μελάνια», λέει ο Τραμπ.
«Τι τρέχει, πλανηταρχάκο μου; Τι θέλεις πάλι και με καλείς»; Απαντά η Μελάνια στην άλλη άκρη της γραμμής.
«Βαριέμαι που ζω, δεν έχω τι να κάνω, όλες μου οι διαταγές πήγανε χαμένες, αισθάνομαι πως κινούμαι συνεχώς μέσα σ’ ένα γυάλινο οξυζενέ δοχείο»…
«Α, στο καλό!», εξανίσταται η Μελάνια. «Εσύ το έπαθες αυτό, αγάπη μου, που ήσουν γεννημένος για τα μεγάλα και υψηλά πράγματα»;
«Ναι, μωρέ παιδί μου, εγώ»!...
«Και τι θέλεις να κάνουμε τώρα»;
«Σεξ από τηλεφώνου. Σε παρακαλώ, Μελάνια… Πες μου τι φοράς».
«Φοράω ένα σώβρακο του Πούτιν. Πρόκειται για δώρο που έκανε παλιά ο Βλαδίμηρος στην Χίλαρι Κλίντον για να ξεπεράσει την πίτα του άντρα της που τού έφτιαξε εκείνη η …Λεβίνσκι»!...
«Πίτα; Είχε φτιάξει πίτα η Λεβίνσκι στον Μπιλ»;
«Μα ναι. Έχει παράσιτα η γραμμή, αγάπη μου, και νομίζω αλλοιώνει κάποια σύμφωνα, αλλά πιστεύω με καταλαβαίνεις»…
«Και πού το βρήκες το σώβρακο του Πούτιν, μωρή»; Ούρλιαξε ο Τραμπ εκτός εαυτού.
«Στο Μουσείο της Ρωσοαμερικανικής Φιλίας, καλέ! Μη θυμώνεις, δισεκατομμυριουχούλη μου»…
«Καλά, καλά...», ηρέμησε αυτός. «Αλλά, βρε Μελάνια, με το σώβρακο του Πούτιν δεν με ερεθίζεις καθόλου»…
«ΕΡΕΘΙΖΕΙ ΟΜΩΣ ΕΜΕΝΑ», ακούγεται ξαφνικά με βαριά ρωσική προφορά η φωνή του Βλαδίμηρου!
«Ω, Βλαδίμηρε, εσύ εδώ»;
«Ναι, ρε Τραμπ, εγώ εδώ. Γιατί δηλαδή, δεν ήθελες να έρθω»;
«Εγώ ήθελα να έρθεις», πετάχτηκε η Μελάνια από την Νέα Υόρκη.
«Σκασμός, Μελάνια», βρυχήθηκε ο Τραμπ από την Ουάσιγκτον.
«Μην μαλώνετε, παιδιά», παραίνεσε κι ο Πούτιν από την Μόσχα.
Για να διαπιστώσουμε και όλοι εμείς εδώ, οι κακόμοιροι Έλληνες, πως μπορεί μεν η Ηλεκτρική Εταιρία της Αμερικής να έκοψε το ρεύμα στον νέο «πλανητάρχη», αλλά ο αντίστοιχος Ο.Τ.Ε. των Ηνωμένων Πολιτειών, εξακολουθεί να κάνει πολύ καλά τη δουλειά του…
Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...
Η ΤΡΟΛΙΑ ΤΣΙΠΡΑ-ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ
Γράφει ο Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
Ζούμε, φίλες και φίλοι, μιαν απίστευτη τρολιά! Ο Ερντογάν βρυχάται, βγάζει πλοία, βγάζει αεροσκάφη, κάνει τα αδύνατα δυνατά να μας χωθεί στο ρουθούνι κι εμείς, αντί να ασχολούμαστε μαζί του, τρωγόμαστε για το πόσο κόστισε το ταξίδι του πρωθυπουργού στη Γαλλία και πόθεν βρήκε τα χρήματα η Μαρέεβα, σύζυγος του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, για να αγοράσει το πανάκριβο διαμέρισμα στο Παρίσι!
Διότι, ασφαλώς, αδιανόητο είναι, εν μέσω τόσο σοβαρών απειλών από τη γείτονα Τουρκία, οι δύο κορυφαίοι πολιτικοί μας να αλληλοσπαράσσονται για ποταπά και μηδαμινά πράγματα και μάλιστα σε τέτοιον έντονο βαθμό… Ως κι ο εθνικός μας ποιητής, ο Διονύσιος Σολωμός, θα έφριττε αν το άκουγε. Αυτός, άλλωστε, έγραψε: Η διχόνοια που βαστάει ένα σκήπτρο η δολερή, καθενός χαμογελάει, «πάρ’ το» λέγοντας «κι εσύ»!...
Περί τρολιάς πρόκειται και βάζουμε φαρδιά-πλατιά την υπογραφή μας. Εμπρός, λοιπόν, κι όλοι οι υπόλοιποι Έλληνες να συνταχτούμε στο πλευρό Τσίπρα και Μητσοτάκη, προσποιούμενοι παρομοίως ότι μόνο τούτο μας ενδιαφέρει, μέχρι και δημοψήφισμα να ζητήσουμε, οι εταιρίες δημοσκοπήσεων να το θέσουν πρώτο θέμα τους στο ερωτηματολόγιο, να διοργανωθούν ομιλίες και εκδηλώσεις υπέρ του ενός ή υπέρ του άλλου!
Κι ο Ερντογάν, θα εξακολουθεί να βρυχάται, να βρυχάται. Ώσπου, πια, να τού περάσει, να το βουλώσει, να πνιγεί μέσα στα κάτουρά του, να ησυχάσουμε από δαύτον, γιατί το παράκαναν οι ηγέτες αυτού του ταλαίπωρου λαού με τον πολύ συμπαθητικό κόσμο, τις ωραίες Τουρκάλες, την ωραία τους μουσική παράδοση – κι ας μας κλέψανε πολλά – τα κοινά με τη χώρα μας ήθη κι έθιμα, εντάξει την άλλη θρησκεία, αδιάφορο…
Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...
ΘΑ ΣΕ ΜΑΡΤΥΡΗΣΩ
Γράφει ο Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
Α! Θα σε μαρτυρήσω στον Πολάκη,
γιατρέ συμβεβλημένε του ΕΟΠΥΥ,
γιατί στο Κέντρο Υγείας της Ραφήνας*,
ποτέ δεν εμφανίζεσαι… Ντροπή!
Το ’λεγα χτες στον φίλο μου τον Λάκη
κι απόρησε· δεν είχε τι να πει,
αμόλησε μια χριστοπαναγία,
που τρίξανε κι οι τοίχοι στο ΚΑΠΗ!
Ως πότε θα δουλεύεις τον κοσμάκη,
τη μιαν είναι: «Της πίτας η κοπή»,
την άλληνε: «Συγνώμη, έπαθα γρίπη»,
την τρίτη: «Έρχομαι από το Κορωπί»!
8.2.2017
*Πρόκειται για μυθοπλασία και δεν γίνεται καμία αναφορά σε υπαρκτό πρόσωπο.
Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...
5 Φεβρουαρίου 2017
ΘΑ ΠΝΙΞΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΟΥΡΚΟ
Γράφει ο Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
Θα πνίξουμε τον Τούρκο,
στο βούρκο, στο βούρκο,
ας είναι το ταμείον,
στο μείον, στο μείον!
Τουρκιά, δεν έχεις μπέσα,
μπαμπέσα, μπαμπέσα
και ρίχνεις στην Ευρώπη,
το τόπι, το τόπι!
Τους βλέπεις που πετάνε,
Σουλτάνε, Σουλτάνε,
λες κι οδηγούνε Lotus,
τους νέους μας πιλότους;
Θα μάς ζητάς συνθήκη,
καθίκι, καθίκι,
διαθήκη να ’τοιμάσεις·
Πι Θήτα Τουμάσης!
5.2.2017
Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...
4 Φεβρουαρίου 2017
ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΑ ΙΜΙΑ;
Γράφει ο Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
Όλοι, λίγο-πολύ, καταλαβαίνουμε τι ακριβώς συμβαίνει στις δυο βραχονησίδες μας δίπλα στην Κάλυμνο, οι οποίες στο παρελθόν άκουγαν στο όνομα Λήμνια και, ίσως από τη λήθη, ίσως επειδή δεν άκουσε καλά κάποιος δημοσιογράφος, έγιναν γνωστές στο πανελλήνιο σήμερα με το όνομα, Ίμια… Όλοι μπορούμε να φανταστούμε τα Τουρκικά σκάφη και ελικόπτερα να περιπολούν εκεί, καθώς και τα ελληνικά να τους παρενοχλούν και να προσπαθούν να τους διώξουν. Γίνεται ένα παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι, όπου ο νόμιμος ιδιοκτήτης υποχρεώνεται στον ρόλο του ποντικιού, άσχετα με το τι μάς λένε στις Ειδήσεις το βράδυ. Αλλά ένα ποντίκι που βρυχάται, σίγουρα θα φιλοδωρήσει με κανονιές οποιαδήποτε επιχείρηση των γειτόνων μας για απόβαση. Από την άλλη, ούτε εμείς μπορούμε εκεί να αποβιβαστούμε πια… Γκρίζα ζώνη με το έτσι θέλω, το κάνανε οι άσπονδοι φίλοι μας.
Και υπάρχουν ακόμα – κατά ιταμή δήλωση των Τούρκων – εκατόν-τόσες βραχονησίδες που διεκδικούν. Συνεπώς, η υπερβολή, είτε θα οδηγήσει σε πόλεμο, είτε σ’ ένα μακροχρόνιο καθεστώς «με το δάχτυλο στην σκανδάλη», μια ψυχοφθόρα αλλά και χρηματοβόρα κατάσταση, κι όποιος αντέξει! Και δεν μπορούμε να καταφύγουμε και σε κάποιο διεθνές δικαστήριο! Τα κράτη πρέπει να έχουν (και να επιδεικνύουν συνεχώς) την απαιτούμενη ισχύ για να προστατεύουν τα εδάφη τους. Διαφορετικά, ποιος ο λόγος να συντηρούν στρατούς; Θα προσέφευγαν όλοι στο εν λόγω δικαστήριο και θα δικαιώνονταν. Δε θα γίνονταν πόλεμοι ποτέ στη Γη. Και όμως, πόλεμοι γίνονται· και όμως, παρά τα ιερά, τα όσια και τα δίκαια των λαών, κομμάτια των εδαφών τους συχνά-πυκνά ξεκολλάνε και πηγαίνουνε αλλού. Πού; Μα στους κατακτητές, φυσικά. Το δίκαιο των κατακτητών, καλά κρατεί…
Οι Τούρκοι αυξάνονται και πληθύνονται, εμείς αντίθετα συρρικνωνόμαστε επί δεκαετίες, η κρίση είναι ύπουλος εχθρός, ξεπληρώνουμε ένα χρέος, το οποίο κατά πολύ ξεπερνά όλη μας την περιουσία, ώστε να αναρωτιέται κανείς τελικά, «μα, τι τέλος πάντων, δανειστήκαμε και πού φαίνεται αυτό ως ευεργέτημα σε μας και στη χώρα μας»; «Τι, επιτέλους, τόσο μεγάλο και σπουδαίο μας δανείσανε, που να αξίζει να το ξεπληρώνουμε για δέκα και περισσότερο ζωές»; Θα καλέσουμε, τους Ευρωπαίους εταίρους μας, να μας στηρίξουν τώρα σε πολεμικές επιχειρήσεις, εφόσον κληθούμε να υπερασπιστούμε την σπιθαμή της δικής μας γης που κινδυνεύει; Κι αν τους καλέσουμε, αυτοί θα έρθουν; Θα πήγαιναν, σε υποθετική ανάλογη περίπτωση, Έλληνες στρατιώτες να υπερασπιστούν κάποιο νησί της Ισπανίας στον Ατλαντικό, το οποίο σφετερίζονται οι Η.Π.Α.;
Μήπως, όσο πήγανε τα υπόλοιπα κράτη της Λατινικής Αμερικής να βοηθήσουν την Αργεντινή να κρατήσει υπό την κυριαρχία της τα νησιά Φόκλαντ; Ας ελπίσουμε πως όχι. Ας ελπίσουμε πως μια πιθανή τέτοια κίνηση υποστήριξης στην Ελλάδα θα αποβεί ενωτική έτι περαιτέρω για τους λαούς της Ευρώπης. Κι ακόμα-ακόμα, θα αποτρέψει τη διαφαινόμενη διάλυση, μια διάλυση υπό τις ευλογίες του νέου «πλανητάρχη» Ντόναλντ Τραμπ, του αγενή δισεκατομμυριούχου με τις εκκεντρικές, πλην πατριωτικές για τον ίδιο και τις Η.Π.Α., ιδέες. Διότι, όταν οι λαοί συσπειρώνονται, αποκτούν εθνική συνείδηση κατά θαυμαστό τρόπο. Έτσι, η Αμερικανική Επανάσταση, για την οποία έκανε λόγο και ο Ομπάμα παρομοιάζοντάς την με την Ελληνική, εμπότισε τις ψυχές των Αμερικανών με φλόγα υπέρ του κοινού τους στόχου, ενώνοντάς τους ταυτόχρονα ως ξεχωριστό νέο έθνος στην Ιστορία.
Το Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο.Η.Ε. δεν είναι το δικαστήριο εκείνο που μπορεί να επιβληθεί και να επιβάλει τις αποφάσεις του. Ακροβατεί πάντα ανάμεσα στα αιτήματα κι έχει την τάση να συμψηφίζει τα δίκαια με τα άδικα. Δηλαδή, θα πει: «Σεις ζητάτε εκατόν-τριάντα βραχονησίδες. Σεις ισχυρίζεστε ότι αυτές οι εκατόν-τριάντα βραχονησίδες είναι δικές σας. Αποφασίζουμε, λοιπόν, να μοιράσετε τη διαφορά. Εξήντα-πέντε ελληνικές κι εξήντα-πέντε τουρκικές». Και ο Πρόεδρος θα χτυπήσει το σφυρί του στην έδρα, κι αυτό θυμίζει Σολομώντα όταν τού φέρανε μπροστά του τις δυο μανάδες που διεκδικούσαν το ίδιο παιδί… Και είπε ο Σολομώντας: «Θα κόψουμε το παιδί στα δύο και θα πάρουν οι δυο μανάδες από μισό»… Με την αληθινή μάνα να ωρύεται, να χτυπιέται και να φωνάζει: «Πάρτε το, δεν το θέλω, δεν το θέλω, είναι της αλληνής, δεν είναι δικό μου, σας εκλιπαρώ μην το κόψετε»…
Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)