Με μεγάλη συγκίνηση είδαμε σήμερα να δημοσιεύεται στην μεγάλης κυκλοφορίας γερμανική εφημερίδα, Sueddeutsche Zeitung, ένα ποίημα του νομπελίστα γερμανού ποιητή Günter Grass, με τίτλο: «Η ντροπή της Ευρώπης», το οποίο μιλά με ιδιαίτερα θερμά λόγια για την Ελλάδα...
Η λογοτεχνική μετάφραση δική μας:
Η ΝΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
Του Günter Grass
Από το χάος μιαν ανάσα – ’κεί που την σπρώξαν οι αγορές,
απομακρύνεσαι απ’ τη χώρα που σού ’δωσε ρίζες στερεές.
Ό,τι η ψυχή βαθιά ζητά το, λες πως κατάχτησες εσύ
και τώρα πια τ’ αποποιείσαι, σαν κατακάθι που νοσεί.
Ταπεινωμένος οφειλέτης, γυμνός να στέκει ένας λαός,
την ώρα που ’πρεπε να βρούμε, «σ’ ευχαριστώ» να λέμε πώς.
Να ζει στη φτώχια ποιος το στέργει, χώρα που ο πλούτος της, ωιμένα,
κοσμεί μουσεία: με τη λεία που τής αρπάξανε στα ξένα.
Αυτοί που με τη βια των όπλων, χιμήξαν στ’ άγια της νησιά,
τον Χάιδερλιν είχαν στις τσέπες στολών με πόρπες και κουμπιά.
Μόλις π’ ανέχονται να υπάρχει, ενώ οι λαμπροί της Στρατηγοί,
καλοδεχούμενοι συμμάχοι, παλιά, λογίζονταν στη γη.
Δίχως δικαιώματα και λόγο, οι αποκαλούμενοι «ισχυροί»,
τής σφίγγουν στον λαιμό, ολοένα και παραπάνω, το λουρί.
Μαυροφορούσα η Αντιγόνη με θρήνο, τους θωρεί, γοερό
και με τα πέπλα της τον ντύνει, τούτον που σ’ έθαλπε λαό.
Εκτός συνόρων της, του Κροίσου οι φιλοχρήματοι απογόνοι,
τους θησαυρούς της, τους στοιβάζουν μες στο μεγάλο τους κασόνι.
«Πιείτε, λοιπόν, ως το μεδούλι!», σκούζουν οι μισθωτοί Επιτρόποι,
μα θυμωμένος ο Σωκράτης, στρέφει το κώνειο στην Ευρώπη.
Θρηνεί ο Χορός της Τραγωδίας ό,τι ήταν κάποτε Δικό της,
αλλά ξυπνούν οι Θεοί του Ολύμπου κόντρα στον άδικο χαμό της.
Πού πας; Χωρίς ψυχή θα σβήσεις!... Χωρίς τη χώρα που πνοή,
χωρίς τη χώρα που το πνεύμα, σού ’δωσε, να ’σαι Ευρώπη εσύ…
Σχόλιο δικό μας: Είναι παρήγορο. Μια πρώτη αχτίδα φωτός μέσα στον ζόφο που ζούμε. Ευχαριστούμε Γκίντερ...
comments powered by Disqus
