Γράφει ο Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
Οι Εκλογές βρίσκονται πλέον σε απόσταση αναπνοής κι οι αναποφάσιστοι εξακολουθούν να παραμένουν αναποφάσιστοι. Εμείς εδώ, το «ανυπόληπτο blog», όπως μας αποκάλεσαν φίλοι, με τους λιγοστούς μας επισκέπτες δεν κρατήσαμε σταθερή γραμμή. Τη μια υποστηρίξαμε τον Καμμένο, την άλλη τον ελέγξαμε, την τρίτη ταχτήκαμε υπέρ των Τσίπρα και Γλέζου.
Μήπως όμως, το ίδιο δεν συμβαίνει σε όλους μας;
Είναι ένας δρόμος δύσκολος μακριά απ’ την ασφάλεια του δικομματισμού. Έχει κι αγκάθια, και πολλές μπουρδολογίες. Συμβαίνει συχνά εκείνοι που υποστηρίζεις να κάνουν την …πατάτα τους. Και τότε λες: «Εν γνώσει μου θα τον ψηφίσω. Έχω κι άλλη επιλογή; Το προτιμώ να ψηφίσω έναν μπούρδα παρά να υποκύψω σ’ εκείνους που νοερά γιαούρτωνα»…
«Πρώτο φθινόπωρο που με πεθαίνει, πρώτο φθινόπωρο χωρίς χαρά», τραγουδάει αυτή τη στιγμή στην τηλεόραση ένας παλιός καλός μπουζουξής. Αλήθεια, είναι άνοιξη; Για φθινόπωρο μοιάζει. Κι η χαρά; Μάς την στέρησαν. Εντούτοις, εμείς ετοιμαζόμαστε να τους ψηφίσουμε ξανά! Μας άφησαν λάσκα (δεν κάναμε καν τις δηλώσεις μας στην Εφορία), τα πάντα μοιάζουν χαλαρά.
Δίχως να είναι…
Δεν πρέπει να τους ψηφίσουμε… Αν δεν το πιστεύω αυτό, να με κάψει ο Θεός… Κι αναρωτιέμαι: Εκείνοι οι bloggers με τα ευυπόληπτα blogs που μας προτρέπουν να τους ψηφίσουμε, το πιστεύουν; Ή κάποιον αφέντη – που δεν τον ξέρω – υπηρετούν; Γνωρίζετε ότι υπάρχει φρουρά νύχτα-μέρα στο Σύνταγμα, εκεί που αυτοκτόνησε ο Χριστούλιας, για να μην συμβεί κάτι παρόμοιο;
Υ.Γ.: Ξέρω ότι ελάχιστοι ίσως διαβάσουν αυτό το άρθρο, αλλά δεν με πειράζει... Είπαμε, είναι φθινόπωρο.
comments powered by Disqus
