Αυτό ειναι το τραγούδι ενός πονεμένου Αρχηγού... Αλλά, άλλες οι βουλές του Αλλάχ (Γκάτσος) κι άλλα η Βουλή κελεύει.
Τον εγκατέλειψαν οι σύντροφοί του
κι έρημος τριγυρίζει στα σοκάκια,
αναζητά στους κάδους την τροφή του
και στο κεφάλι του, πετούν κοράκια!
Μπροστά και πίσω του, βλέπει τον Άδη,
να χάσκει ορθάνοιχτος. Να, λίγο αλεύρι…
Και ξεροκόμματα... Τον Γεωργιάδη
βρίζει πατόκορφα, μα και τον Πλεύρη!
«Γιατί με ρίξατε στο μαύρο χάλι
και πήγατε στην Νέα Δημοκρατία,
δεν περιμένατε να βγω και πάλι,
μαζί να κάνουμε μια νέα θητεία»;
Άμα περιμέναμε εσένα, ρε μπάρμπα (Βάνα μου, μωράκι μου, άλλον μπάρμπα εννοώ...) θα ξημερώναμε 'δώ πέρα...
comments powered by Disqus
