Με τις αχτίδες τις εφτά,
σαν βγαίνεις ήλιε την αυγή,
με βρίσκεις ’δώ, χωρίς λεφτά,
άστεγος να γυρνώ στη γη!
Πίνω τα βρόχινα νερά
και την ξαπλάρω στο γκαζόν,
το σπίτι που ’χα μια φορά,
εδόθηκε των Τραπεζών!
Μήτε χαράτσι, βρε παιδιά,
μήτε και τον λογαριασμό
επλήρωσα… Και μια βραδιά,
είπα πως έκανε σεισμό!
Με βγάλαν έξω με τη βια
και το κρεβάτι μου μαζί,
στα καλντερίμια τα μαβιά,
μπρος στου Carrefour το μαγαζί!
Ο Βενιζέλος να ’ν’ καλά,
που ξαναφτιάχνει το ΠΑ.ΣΟ.Κ.,
πόσο μ’ αρέσει να μιλά
για την καινούργια Belle Époque!
comments powered by Disqus
