Είδαμε, χτες, στον «Eniko»,
το ρεσιτάλ των πλάνων,
των πολιτών τον πανικό,
τις Kodak και τις Canon.
«Πιάσαμε» να χασκογελούν
κρυφά κι επιτηδείως,
όσοι τη χώρα ξεπουλούν,
στους Γερμανούς ιδίως.
Έμοιαζε λίγο σαν γιορτή,
μα θλίψη νιώθαμ’ όλοι,
οι υπογραφές τους στο χαρτί,
τα λάθη τους· οι δόλοι.
Άκουγες την ανασαιμιά,
βαριά, του κοινού τούτου,
π’ άρχων κανένας και καμιά
δεν έβαζε στον νου του.
Μίλησε κι ένας φοιτητής,
είπε: «Το μέλλον ποιο ’ναι;»
κι ήτανε μόλις, να σκεφτείς,
εικοσιεφτά χρονώνε.
Ώρες, μετά την εκπομπή,
το δάκρυ μου κυλούσε,
τι κι αν σιγήσαν οι πομποί,
ο κόσμος ξενυχτούσε…
 |  |
