Γράφει ο Παναγιώτης Τουμάσης
Τίτλος επεισοδίου: Η ΣΟΥΛΑ ΨΗΦΙΖΕΙ
«Τζουτζούκο μου»!... (Μάμα μία, η Σούλα με καλεί).
«Ορίστε, λατρεμένη μου γυναικούλα! Ορίστε, ανθέ της ερημιάς μου, τι με θέλεις»;
«Την Κυριακή ψηφίζουμε»!...
«Α, αυτό; Καλά… Το ξέρω». (Απόρησα κι εγώ, τι θα μού ξεφούρνιζε πάλι).
«Ευκαιρία, λοιπόν», συνέχισε απτόητη εκείνη, «να ανανεώσω την γκαρνταρόμπα μου»…
Όταν ακούς τη γυναίκα να κάνει λόγο για την γκαρνταρόμπα της, ετοίμαζε μεγάλο πορτοφόλι.
«Την γκ… γκαρνταρόμπα σου»; Ξεράθηκαν τα χείλη μου και μου εκόπηκε η πνοή (φόρος τιμής στον μεγάλο μας Γεώργιο Βιζυηνό).
«Αμέ! Αφού, να σκεφτείς, έχω να την ανανεώσω από τις προηγούμενες Εκλογές».
«Πριν τέσσερα χρόνια;», έκανα έκπληκτος.
«Πριν ΔΥΟ χρόνια», με διόρθωσε η Σούλα. «Δε θυμάσαι, που βγάλαμε τον Σαμαρά, το ροζ μου συνολάκι, τις ψηλοτάκουνες γόβες καθώς και το φτερωτό καπέλο»;
«Το φτερωτό καπέλο;», επανέλαβα στον ίδιο τόνο αφηρημένος. «Του Ερμή»;
«Όχι! Του Πραξιτέλη»!...
Τούτο το τελευταίο το εκστόμισε με πολλή ειρωνεία και, ειλικρινά, τα ’κανα πάνω μου. Δεν είναι δα αργητό να έρθει από καμιά μεριά ο πατέρας της – και αγαπητός πεθερούλης μου – ο Μήτσος ο Μιζερής με τ’ όνομα, ο γνωστός αλλαντοπώλης του κέντρου των Αθηνών, γυρεύοντάς μου τα ρέστα, στα καλά καθούμενα…
«Εεε, ο μπαμπάς σου έχει κλειδιά του σπιτιού»;
«Εμ, πώς δεν έχει»; (Μπρρρ). «Αλλά μη μού αλλάζεις την κουβέντα, Τάκη. Άμα δεν πρόσεξες το ωραίο μου καπέλο με το ροζ φτερό και το γύρο, τότε σημαίνει ότι δε μ’ αγαπάς καθόλου»… Είπε κι έβαλε τα κλάματα με λυγμούς.
«Αγάπη μου», έσπευσα να την παρηγορήσω παίρνοντάς την τρυφερά στην αγκαλίτσα μου, «με παρεξήγησες… Εγώ, το ωραίο σου καπέλο με το ροζ φτερό και το ΓΥΡΟ, το λάτρεψα από την πρώτη στιγμή. Έλα, μην κλαις. Θέλεις να σού παραγγείλω ένα τυλιγμένο σουβλάκι με ΓΥΡΟ, να στανιάρεις για να σού περάσει το κλάμα»;
Θεέ μου, τι ήταν να το προτείνω αυτό; Αυτομάτως διπλασιάστηκαν τα ποσοστά των οδυρμών της. Έτσι κι ερχόταν επιτόπου κανένας δημοσκόπος να τη μετρήσει, σίγουρα θα ξεπερνούσε στο κοντέρ ακόμα και τον Κανένα!...
Πέρασε μισή ώρα μέχρι να συνέλθει εντελώς. Εγώ, στο μεταξύ, έβαλα στο κομπιούτερ να παρακολουθήσω το NEWS ROOM με την Έλλη Στάη από το απίστευτο καινούργιο σάιτ, ονόματι THE TOC! Η έκπληξη της σημερινής ημέρας: Ο Αντώνης Σρόιτερ μπήκε στο στούντιο ξαφνικά καταλαμβάνοντας την μοναδική κενή καρέκλα!... Αχ, μια πρωτόγνωρη νοσταλγία με κατέκλυσε. Η νοσταλγία της καρέκλας!!! Όχι, βέβαια, οποιασδήποτε καρέκλας, μα ΑΥΤΗΣ της συγκεκριμένης. Φαντάστηκα τον εαυτό μου να βρίσκομαι η αφεντιά μου εκεί, ενώπιόν της. Και να μού μιλά σείοντας τα ξανθά της μαλλιά· να μού λέει…
«Τζουτζούκο μου, αυτό ήταν. Μού πέρασε τώρα… Συγνώμη που σε στενοχώρησα… Δεν το ήθελα… Έχεις τις σκοτούρες σου κι εσύ… Πώς με αντέχεις»…
«Σούλα; Εσύ μού μιλάς, ρε γαμώτο»;
«Γιατί; Ποια ήθελες να σού μιλάει»; Τα έχασε εντελώς με την αντίδρασή μου.
«Εεε, άσε καλύτερα… Εσένα παντρεύτηκα, τα κάτεργα δικά μου…».
«Κάτεργα; Δε σε καταλαβαίνω καθόλου σήμερα, αγαπημένε μου»…
Όπως λένε και στο ποδόσφαιρο, η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση. Αποφάσισα να το παίξω, λοιπόν, επιτιθέμενος.
«Κι εγώ δε σε καταλαβαίνω καθόλου, Σουλίτσα μου. Τι ήταν, φερειπείν, εκείνο που ανέφερες για την γκαρνταρόμπα σου και τις Εκλογές; Πού κολλάνε τούτα τα δύο μαζί»;
«Α», απάντησε σιβυλλικά η Σούλα. «Πες το, ντε, ότι δε με κατάλαβες, να σού εξηγήσω. Κοίταξε να δεις, Τάκη μου… Πάντα, στα Εκλογικά Τμήματα υπάρχει ένα παραβάν!... Ε, μέσα σ’ αυτό το παραβάν, περιμένω η καψερή να μπω, για να δοκιμάσω τα καινούργια φορέματα της μόδας και να διαλέξω τελικά ποιο θ’ αγοράσω από τη φετινή κολεξιόν! Αν, δηλαδή, θα πάρω ξώπλατο φόρεμα για το καλοκαίρι, πέδιλα για τις εξορμήσεις μας στην παραλία, τι χρώμα παρεό, μπικίνι ή μονοκίνι…
Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...
