Εκεί ψηλά στον ουρανό, είν’ ο Αντρέας και συνεχώς κοιτάζει μέσα απ’ τα συννεφάκια, για να δει τι γίνεται στη γη. Βλέπει την υδρόγειο σφαίρα και προσανατολίζεται πού είν’ ο βορράς, ώστε να ανακαλύψει τη μικρή Ελλαδίτσα μας. Την οποία ανακαλύπτει οσονούπω και στη συνέχεια ζουμάρει ο αθεόφοβος, πού λέτε;
Στο σπίτι της Δήμητρας!
Βλέπει την πρώην αγαπημένη του με άλλους άντρες κι αυτά που κάνει τόνε βγάζουν απ’ τα ρούχα του! Ο Άγιος Πέτρος περνώντας τυχαία, λέει για να τον παρηγορήσει: «Αχ, Αντρέα μου! Αν αυτά τα κόλπα η Δήμητρα τα έκανε σε σένα, θα είχαμε γνωριστεί πολύ νωρίτερα». Ο Αντρέας προσποιείται ότι παρηγορήθηκε…
Βάσανα που ’χει η αγάπη!...
«Μα, για να δω τι κάνει το νιάνιαρο, ο Γιώργης μου, που άφησα πίσω για να με βγάλει ασπροπρόσωπο», ψιθυρίζει με ερωτικό ακόμα πόνο, ενώ ένας άλλος μακαρίτης, φιλαράκος του εκεί στον Ουρανό, δίχως να έχει ακούσει τα σιγανά του λόγια, τον χαιρετά πρόσχαρα: «Γεια σου Αντρέα, γεια σου Αντρέα, με την Τζένη την ωραία». Ο Αντρέας κατάλαβε πως ο φίλος του έχει μπερδέψει λίγο τα συνθήματα και τον διορθώνει με ευγενικό τρόπο:
«Εμπρός, Αντρέα, για μια γελάδα νέα»…
Ο μακαρίτης απομακρύνεται τραγουδώντας σε έξαλλο ρυθμό: «Σε περιμένω να μπεις στο τσουκάλι, μαζί να χτίσουμε μια ομάδα, Μιχάλη, μαζί να γράψουμε τα πάντα στα τρία, ζήτω η ομάδα, ζήτω η ξιφασκία, ζήτω η Νέα Τρομοκρατία».
«Χμ», σκέφτεται ο Αντρέας. «Ο καημένος τα έχει χαϊμένα»…
Επιτέλους, επικεντρώνεται στο Καστρίον, και πιο συγκεκριμένα στην Οικίαν Μαργαρίτας και Γεωργίου, ένθα ο γιος του ο αγαπητός κατοικοεδρεύει. Εμ, τι; Ραφήνα θα πήγαινε; Αφήνει αυτός το Καστρίον; Βλέπει τη Μαργαρίτα ζαρωμένη πλάι στο τζάκι και όλο σούφρα στη μούρη. Ω, πόση διαφορά από τη Δήμητρα!
«Μαργαρίτααα», ακούγεται η φωνή του Αντρέα από τον Ουρανό.
«Τι θες, ρε μπερμπάντη, αχαΐρευτε, γαϊδούρι; Πώς τολμάς ύστερα από τόσα χρόνια να με ενοχλείς στο αραχνιασμένο ερημητήριό μου»;
«Μαργαρίτααα, πού είναι το παιδίιι»…
«Πήγε Ινδία, ρε ξεκούτη, που να κρατείς την πλάκα σου. Σύρε εκεί, αν θες να τον βρεις να τού μιλήσεις»!
Ο Αντρέας αφήνει ήσυχη τη Μαργαρίτα και μια και δυο αλλάζει σκόπευση στο τηλεσκόπιό του και τώρα βλέπει Ινδία. Βλέπει το γιο του να κάθεται σε μια στενόμακρη αίθουσα, ανάμεσα σε πολλούς άλλους. Όλοι όσοι βρίσκονται σ’ αυτή την αίθουσα μοιάζουν να παρακολουθούν με ενδιαφέρον έναν Ινδό γκουρού, που βρίσκεται στην έδρα…
Ο Γιώργης, ο γιος του Αντρέα, σηκώνει το χέρι του, και ο γκουρού τού απευθύνει το λόγο. Λέει ο Γιώργης:
«I make exousia»!
Σάλος ξεσηκώνεται στην αίθουσα. Μακριά, η φωνή ενός σκηνοθέτη μουρμουρίζει δυσαρεστημένα: «Το σενάριο γράφει eggs, κι όχι exousia»! Κανείς δεν δίνει σημασία στον σκηνοθέτη. Συνεχίζει ο Γιώργης.
«My bussiness»…
Ααα, καταλάβαμε!
«Πώς μπορώ να ταΐσω το πρόβατο με λιγότερα χόρτα, προκειμένου να το φάει ο λύκος ισχνό και να μη χορτάσει (ο λύκος) και να διατηρήσω ταυτόχρονα την τέλεια ισορροπία, ώστε ο λύκος να μην αρνηθεί να φάει το πρόβατο και ο βαρκάρης να μην φαγωθεί από τον λύκο (ως συμπλήρωμα διατροφής του λύκου), όταν θα περάσει τον λύκο απέναντι;
Ο γκουρού απαντάει: «First, improve your English… Secondly, …».
«Γιώργηηη», ακούγεται η φωνή του Αντρέα από τον Ουρανό. «Άμα εσύ καταφέρεις να κάνεις ισχνό το πρόβατο, εγώ θα πιάσω ένα λύκοοο»!...
Πολ Σάτιρος comments powered by Disqus
