Ads



31 Οκτωβρίου 2013

ΚΑΚΟΦΩΝΙΑ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΝΩΛΗ ΓΛΕΖΟ

Ο Πέτρος Τατσόπουλος στον ρόλο που τού πάει πιο πολύ, δηλαδή του Κακοφωνίξ

Για γέλια ή για κλάματα;

«Ο Γλέζος μού θυμίζει εκείνο το γεροντάκι με τη θεογκόμενα, στο Αστερίξ», δήλωσε σήμερα από το βήμα του ελληνικού Κοινοβουλίου ο βουλευτής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Πέτρος Τατσόπουλος. (Σημ.Πολ.Σατ.: Εννοεί τον Μαθουσαλίξ).

Τέτοια ασέβεια προς έναν ζωντανό θρύλο ειλικρινά δεν την περιμέναμε. Δυστυχής είναι η χώρα η οποία δεν σέβεται και δεν τιμά τους ήρωές της.

Τι πλέον απομένει, παρά να περιμένουμε τους κατακτητές να μας ξανακατακτήσουν;

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ: Μερικοί λένε πως αυτό έχει ήδη συμβεί...

Get our toolbar!

Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

30 Οκτωβρίου 2013

ΤΟ ΧΑΡΑΤΣΙ, Ο ΠΟΝΟΣ ΤΟΥ ΚΑΙ Η ...ΑΠΟΦΥΓΗ ΤΟΥ


Γράφει ο Παναγιώτης Τουμάσης

Τώρα μάς βάλανε χαράτσι και στη γη. Εκτός από το «ενοίκιο» που πληρώναμε – μέσω του λογαριασμού της Δ.Ε.Η. – τα δυο τελευταία χρόνια για το σπίτι μας, από ’δώ και μπρος όπως ανακοινώθηκε θα πληρώνουμε «ενοίκιο» και για το χωραφάκι μας στην Κολοπετεινίτσα. Ποιος δεν θυμάται τον Βαγγέλη Βενιζέλο, όταν από την τηλεόραση κάποιο βραδάκι ανάγγειλε την επιβολή ενός μέτρου, «έκτακτου και προσωρινού» όπως το αποκάλεσε, για φορολόγηση, ανάλογα με τα τετραγωνικά μέτρα, κάθε κατοικίας εντός της ελληνικής επικράτειας; Και πόσοι, αλήθεια, δεν έχασαν στο άκουσμα της είδησης αυτής για μια στιγμή την αναπνοή τους ή η καρδιά τους δεν έχασε μερικούς από τους χτύπους της;

Οι μέρες της ατομικής ιδιοκτησίας, φαίνεται πέρασαν ανεπιστρεπτί. Τι σημασία έχει αν κληρονόμησες από τον πατέρα σου, τη μητέρα σου, τους κοντινούς σου συγγενείς κάποια (ή έστω περισσότερα) μέτρα γης; Πολύ απλά, ΔΕΝ σού ανήκουν! Ό,τι ήξερες μέχρι σήμερα, να το ξεχάσεις. Ανήκουν στο Κράτος και στο Κράτος υποχρεούσαι πια να πληρώνεις το αντίτιμο (ετησίως; μηνιαία; με τη μέρα, το λεπτό, το δευτερόλεπτο;).

«Ψυχραιμία… Θα δούμε», έλεγε ο αείμνηστος Διονύσης Παπαγιαννόπουλος στο ψυχόδραμα «Ένας Νομοταγής Πολίτης», όπου πρωταγωνιστούσαν ακόμη, οι Σωτήρης Μουστάκας και Νόρα Κατσέλη, αδερφή της πρώην υπουργού Λούκας Κατσέλη. Ψυχραιμία, θα πούμε κι εμείς με τη σειρά μας… Θα δούμε πόσο μακριά έχει τη δύναμη να φτάσει τούτη η παράνοια, τούτη η εξόφθαλμη αδικία, για την οποία κανείς δεν κάνει το παραμικρό προκειμένου να αρθεί κι οι αντιδράσεις μας, μοιάζουν υποτονικές έως εντελώς ανύπαρκτες.

Και, τέλος πάντων, πού είναι ένα Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων; Δεν θα έπρεπε κάποιος διεθνής αδέκαστος Δικαστής να έχει ήδη επιληφθεί του θέματος για να υπερασπιστεί με τη Δίκαια Απόφασή του το πιο πρωταρχικό κι αδιαμφισβήτητο απ’ όλα τα δικαιώματα; Μα, σε μια υδρόγειο γεμάτη πόνο, κάτι τέτοιο σήμερα φαντάζει ουτοπικό. Το να πληρώνεις εσύ χαράτσι για τη γη σου είναι μηδαμινό, μπροστά στον φόρο ΑΙΜΑΤΟΣ που κυριολεκτικά πληρώνει κάποιος άλλος στην Αφρική, την Ασία, τη Λατινική Αμερική, για τη δική του γη… Ο υποτιθέμενος Δικαστής που αναφέραμε, έχει πράγματι πάρα πολλή δουλειά να κάνει και δεν ευκαιρεί καθόλου ν’ ασχοληθεί με τον δικό σου πόνο!

«Μη διαμαρτύρεσαι», φωνάζει κουνώντας μπροστά στο πρόσωπό σου αυστηρά το δάχτυλο η Ευρώπη-Μέρκελ, «δες τι παθαίνουν άλλοι λαοί! Θυμήσου το ’22, θυμήσου το ’40, τη δυστυχία σου, την πείνα. Σού αξίζει αυτό το ζόρι. ΜΕ έκλεψες με την πολυτελή ζωή σου, ΜΕ εξαπάτησες για να μπεις στην ευρωζώνη, ΜΟΥ χρωστάς τώρα τη σωτηρία σου»!... Και σε κουνά σαν μαριονέτα μ’ έναν σπάγκο η Ευρώπη-Μέρκελ, σέρνοντας μαζί, τους ηγέτες σου από τη μύτη επισείοντάς τους τις αμαρτίες τους – γιατί διαλέχτηκαν προσεκτικά από τις μυστικές τους υπηρεσίες, ΝΑ ΕΧΟΥΝ αμαρτίες – εκβιάζοντάς τους ότι όλα θα βγούνε στη φόρα, αν δεν την υπακούνε πιστά»…

Έτσι, το χαράτσι, όχι μόνο προσωρινό δεν ήταν, αλλά επεκτείνεται εσχάτως στο οικόπεδο, το αγροτεμάχιό σου το εντός αλλά και το εκτός σχεδίου πόλης. Τα βοσκοτόπια σου στο Ζαρζί, στην Κυφωτία, σε μέρη, μόνο ακουστά που τα ’χεις κατ’ όνομα, όπου δεν πήγες ποτέ μήτε στ’ όνειρό σου, κι όμως τα δηλώνεις στο Ε9 σου, για να είσαι «Ένας Νομοταγής Πολίτης», ιδού, γίνονται ο εφιάλτης σου, η θηλιά στον λαιμό σου που σε πάει στον πάτο της απώτατης πενίας σου, τη ζωντανή κόλασή σου. Παρόλο – τι οξύμωρο! – που το Σύνταγμα ρητά καθορίζει ότι, «ο Έλληνας οφείλει να πληρώνει φόρους ανάλογα με τη φοροδοτική του ικανότητα και όχι πέραν αυτής».

«Και πώς», συλλογίζεσαι μέσα στον πανικό σου, «θα μπορούσε να απέλθει απ’ εμού το ποτήριον τούτο»; Κατάκοπος από τον καθημερινό σου αγώνα για επιβίωση, έχοντας αμειφθεί με μόλις ένα ξεροκόμματο και με την απόλυσή σου να κρέμεται «δαμόκλειος σπάθη» πάνω στο κεφάλι σου, καθισμένος στον «ενοικιασμένο» καναπέ σου, κάτω απ’ το «ενοικιασμένο» σου ταβάνι, «ενοικιασμένος» τελικά κι ο ίδιος μέσα στους τέσσερίς σου τοίχους, τους οποίους η Τράπεζα τους βλέπει δεκατέσσερις κι απλώνει τα χίλια-τέσσερα γαμψά της νύχια για να κατασχέσει ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΟΥ, μέχρις ενός. Ψάχνεις τον τρόπο για την αποφυγή. Νομίζεις πως δεν υπάρχει.

Και όμως!... Υπάρχει! Ξαφνιάζεσαι που τ’ ακούς, τρίβεις τα βουρκωμένα σου μάτια με απέραντη έκπληξη:

Μια ασφαλιστική εταιρία μπορεί κάλλιστα να αναλάβει τη δουλειά. «Αγοράζεις το ακίνητο και εμείς αναλαμβάνουμε να πληρώνουμε κάθε χρόνο το χαράτσι για σένα. Εσύ, απλά, με την αγορά του εν λόγω ακινήτου, πληρώνεις σε μας ένα επιπλέον εφάπαξ, το οποίο κατόπιν το τοκίζουμε, πληρώνουμε κάθε χρόνο στην ώρα τους τα χαράτσια σου και βγάζουμε και το λογικό μας κέρδος. Πλήρωσέ μας το κάτι τις μας, και ΞΕΝΟΙΑΣΕΣ ΕΦ’ ΟΡΟΥ ΖΩΗΣ»! Ο Ασφαλιστής, με κοστούμι και γραβάτα, απλώνει το χέρι του προς το μέρος σου και το σφίγγεις. Κατόπιν σε χτυπά φιλικά στην πλάτη, ενώ οδεύεις προς την έξοδο. Στο ραδιόφωνο ακούγεται:

«Άνοιξε ένα παράθυρο να μπει,
δροσιά να μπει του Μάη,
εμείς γι’ αλλού κινήσαμε γι’ αλλού
κι αλλού η ζωή, μας πάει»…

Get our toolbar!

Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

ΑΦΟΥ ΤΟΥ ΛΕΙΠΕΙ Ο ΚΟΙΝΟΣ ΝΟΥΣ


Γράφει ο Παναγιώτης Τουμάσης

Αφού τού λείπει ο κοινός νους,
ο Θόδωρος ο Πάγκαλος,
βοηθά τους Αμερικανούς,
γιατί ’ν’ αγνός και πάγκαλος!

Βοηθά τους Αμερικανούς
φωνάζοντας στη ρούγα, αμέ,
επί ΠΑ.ΣΟ.Κ. πως κι εκεινούς,
εμείς τους κρυφακούγαμε!

Επί ΠΑ.ΣΟ.Κ. πως κι εκεινούς,
η Κ.Υ.Π. επαραφύλαγε,
τους πρέσβηδες και τους νονούς
κι όποιον εκ τούτων μίλαγε!

Τους πρέσβηδες και τους νονούς,
ίσως πολύ θα πρόσβαλε,
μα όχι και τους αληθινούς
παίχτες, που κρύβουν φλος βαλέ!

Μα όχι και τους αληθινούς
τους διεθνείς κατάσκοπους,
που δε χαλιούνται σε φτηνούς,
χαζούς διαλόγους κι άσκοπους.

Get our toolbar!

Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

26 Οκτωβρίου 2013

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΑΛΟΝΙΚΑ


Γράφει ο Παναγιώτης Τουμάσης

Χρόνια πολλά Σαλόνικα, που ’χεις τον Πολιούχο
και ’γώ δεν έχω μετρητά, μήτε καινούργιο ρούχο!

Γιορτάζουν οι Δημήτρηδες, σ’ όλης της γης τα μάκρη,
γιορτάζει κι ο μηχανικός που ’χω στην Νέα Μάκρη!

Γιορτάζει ο Αβραμόπουλος, μ’ αυτόν ποιος τόνε χ@ζει;
Βάζει τα δώρα στα χαλιά και κάτ’ απ’ το τραπέζι!

Γιορτάζει και μια Δήμητρα, που ’χαμ’ ένα love-story,
μα κειο το σπίτι το παλιό, το γκρέμισαν μαστόροι!

Για σκέψου, μια τέτοια γιορτή, τέτοια μεγάλη σκόλη,
να κυβερνούν τη χώρα μας δυο γ@μημένοι κώλοι!

Να μην τους θέλει πια ο λαός και να φωνάζει: «Στρέκλα»
και κείνοι να ριζώνουμε πιο μέσα στην καρέκλα!

Get our toolbar!

Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

Το ...πρωτοσέλιδο της REALNEWS σήμερα (ΦΩΤΟΚΟΛΑΖ)


Το πειραχτήρι μέσα μας, έβαλε στόχο τον αγαπημένο μας φίλο Νίκο Χατζηνικολάου, τούτο το φθινοπωρινό και συνάμα επετειακό λόγω της εθνικής μας γιορτής πρωινό! Χε, χε, ελπίζουμε να μην μας κρατήσει κακία...

Δείτε το αληθινό πρωτοσέλιδο...

Get our toolbar!

Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

25 Οκτωβρίου 2013

Τι απέγιναν Nerit.Gr και EDT.Gr;


Η ύποπτη βιασύνη του Σαμαρά (και των περί αυτόν) και η πρεμούρα του να φτιάξει τηλεόραση αντικαθιστώντας την Ε.Ρ.Τ., οδήγησαν στην παράλειψη από μεριάς των νέων φορέων, Ν.Ε.Ρ.Ι.Τ. και Ε.Δ.Τ., να κατοχυρώσουν τα ονόματά τους στο διαδίκτυο, με αποτέλεσμα ισάριθμοι ιδιώτες να τούς τα πάρουν μέσα από τα χέρια.

Συγκεκριμένα, είδαμε μέσα στον μήνα Ιούνιο να ανεβαίνει από το Troktiko.eu η ιστοσελίδα Nerit.gr, ενώ μετά από λίγο καιρό ακολούθησε και η EDT.gr, άλλου νόμιμου ιδιοκτήτη αυτή. Αμφότερες οι ιστοσελίδες περιλάμβαναν και ζωντανή αναμετάδοση της ελεύθερης πλέον Ε.Ρ.Τ. η οποία εκπέμπει ανεμπόδιστη και χωρίς διακοπή στο διαδίκτυο.

Ωστόσο, παρά την νόμιμη απόκτηση των δικαιωμάτων όσον αφορά στα ονόματα των άνω ιστοσελίδων, παρατηρούμε τις τελευταίες μέρες ότι το σήμα και των δύο έχει πέσει! Δηλαδή, αν πληκτρολογήσετε τις διευθύνσεις τους, αντί να μεταβείτε σ' αυτές θα αναδρομολογηθείτε στην κεντρική σελίδα εύρεσης του περιηγητή σας.

Πώς αλήθεια συμβαίνει αυτό; Ποιος (κυβερνητικός;) παράγοντας έβαλε δάκτυλο σε έναν χώρο - τον ηλεκτρονικό - που μέχρι σήμερα προάγει την ανθρώπινη σκέψη και την ελευθερία του λόγου; Και πώς η επίσημη Google αποδέχτηκε - αν αποδέχτηκε και δεν συμβαίνει τίποτα άλλο - μια τέτοια παρέμβαση, άκρως επικίνδυνη για τη Δημοκρατία;

Get our toolbar!

Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

Ο ΘΡΥΛΟΣ ΕΚΑΝΕ ΤΟ Χ (Επικόν ποίημα)


Γράφει ο Παναγιώτης Τουμάσης

Ο Θρύλος έκανε το Χ
κι ο Π.Α.Ο.Κ. το 3-2,
εγώ έχασα το Στοίχημα
και σαν τον ήλιο δύω!

Μού χάλασε το γιώτα-χι
στου Άρεως το Πεδίο,
προκάλεσα δυστύχημα,
μου γ…μησαν το αιδοίο!

Ο Μπένι δεν ανησυχεί
κι ο Σαμαράς ιδίως,
Έλλην πολίτη γέλα συ,
η χώρα είναι …πορδείο!

Ζούμε σε κρίσης εποχή,
το τραγουδάν στο Ωδείο,
θα πάμε στην Παρέλαση
να δούμε και τους δύο!

Get our toolbar!

Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

Το ...πρωτοσέλιδο του ΕΘΝΟΥΣ σήμερα (ΦΩΤΟΚΟΛΑΖ)


Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα! Παλιά μας τέχνη κόσκινο και πλέον θα ξαναβρίσκετε εδώ τα αγαπημένα σας σατιρικά φωτοκολάζ μας στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων! Έτσι, για να ταρακουνήσουμε λιγάκι, μερικές πολυθρόνες (και όχι μόνον)!... Χε, χε.

Δείτε το αληθινό πρωτοσέλιδο...

Get our toolbar!

Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

24 Οκτωβρίου 2013

Ρίχνουν ξανά «μαύρο» στην Ε.Ρ.Τ.


Η κυβέρνηση προσπαθεί να φιμώσει και το αναλογικό σήμα της Ε.Ρ.Τ. το οποίο μέχρι τώρα μεταδιδόταν συνεχώς σε ολόκληρη τη χώρα, πλην των νομών Αττικής και Ζακύνθου.

Δείτε στην άνω φωτό τι βλέπουν οι τηλεθεατές στους δέκτες τους αυτή τη στιγμή...

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ Ε.Ρ.Τ.
ΠΑΜΕ ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΡΑΔΙΟΜΕΓΑΡΟ ΤΩΡΑ!...


Get our toolbar!

Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

Άτακτο αγόρι!


Βρε, τι κυκλοφορεί σε τούτον τον κόσμο, καμιά φορά...

Get our toolbar!

Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

ΣΑΜΑΡΑΣ ΚΑΙ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ (Μια ιστορία αγάπης)


Γράφει ο Παναγιώτης Τουμάσης

Οι Σαμαράς και Βενιζέλος,
ένα κουβάρι αγκαλιασμένοι,
«η αγάπη μας δεν έχει τέλος»,
δηλώνουνε, ν’ ακούν οι ξένοι.

Και τους τραβούν φωτογραφία,
για να τους βλέπει στο διαδίκτυο,
των δανειστών μας η μαφία,
απ’ το πουρνό ως το μεσονύκτιο.

Η Μέρκελ να τους καμαρώνει,
που στην καρέκλα έχουν κολλήσει,
μέχρι το λαό να κάνουν σκόνη
και να μη βρίσκεται μια λύση.

Έτσι θα μένουν αγκαλίτσα,
εις τους αιώνας των αιώνων,
κι όποιος κινά να πάει για τσίτσα,
δεν τον αφήνει ο άλλος μόνον.

Get our toolbar!

Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

Ο ΠΑΝΟΣ ΚΑΜΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΤΟ «ΛΥΝΤΣΑΡΙΣΜΑ»


Γράφει ο Παναγιώτης Τουμάσης

«Αχ, αυτός ο άτιμος, ήθελε μαχαίρωμα». (Α. Σακελλάριος – Ν. Γούναρης)

Πόσα τραγούδια σαν κι αυτό, δεν έχουμε ακούσει, αλήθεια; Όταν ο Αλέκος Σακελλάριος έγραφε τους παραπάνω στίχους για να τους ερμηνεύσει ανεπανάληπτα ο Νίκος Γούναρης, ασφαλώς δεν είχε στο μυαλό του αληθινά μαχαιρώματα. Μιλούσε συμβολικά, για να εκφράσει μέσω της τέχνης του την ανθρώπινη απελπισία και απόγνωση.

Κι ο Βασίλης Τσιτσάνης κάποτε τραγούδησε: «Να πεθάνεις, να πεθάνεις, να μη ζήσεις». Τι δηλαδή; Καταριόταν μ’ αυτόν τον τρόπο κάποιο συνάνθρωπό του; Κι ο Στράτος Διονυσίου, σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου, σμίλεψε με τη χαρακτηριστική φωνή του: «Με σκότωσε, γιατί την αγαπούσα». Τι θα έπρεπε; Να ευαισθητοποιηθεί ο εισαγγελέας και να τρέξει να βρει τη …δολοφόνο, του εν λόγω άσματος;

Σήμερα το πρωί, η μητέρα μου, την ώρα που παίρναμε μαζί το πρωινό μας, μού είπε για συγκεκριμένο άτομο που μας έχει ταλαιπωρήσει οικογενειακά εδώ και πολύ καιρό: «Αυτός θέλει μαχαίρωμα». Και, ξέρετε, η μητέρα μου έχει πάντα αναμμένο το καντήλι στα εικονίσματα και κάθε τρεις και λίγο πέφτει και προσκυνάει.

Έτσι αντιδρούν όλοι οι άνθρωποι. Δεν είναι ρομπότ. Έχουν οστά και σάρκες. Καρδιά που ματώνει. Όταν ο Πάνος Καμμένος βρέθηκε ανάμεσα σε μάνες που δίνουν στα παιδιά τους να πιουν νερό μολυσμένο με το άκρως επιβλαβές για την ανθρώπινη υγεία χημικό στοιχείο αρσενικό, εκεί στη Χαλκιδική, πώς να κατάφερνε να μείνει απαθής;

«Θέλει λυντσάρισμα», τού είπε μια μάνα.
«Να τον λυντσάρετε», συμφώνησε αυτός. Έτσι απλά, έτσι φυσικά και αθώα…

Μα, θα διαφωνήσει κανείς, επιτρέπεται σ’ έναν αρχηγό κόμματος του ελληνικού κοινοβουλίου να συμπεριφέρεται τόσο λαϊκά; Δεν δίνει το κακό παράδειγμα; Και απαντούμε: Ναι, θα έδινε το κακό – το κάκιστο – παράδειγμα, ΕΑΝ η επίμαχη φράση του, είχε λεχθεί κατά τη διάρκεια δηλώσεών του σε κάποιο Μ.Μ.Ε.: Κανάλι, εφημερίδα ή ραδιόφωνο.

Όχι σε κάμερα κινητού των παρισταμένων!... Εδώ πρόκειται για ιδιωτική στιγμή κι όχι δημόσια! Θυμηθείτε οι παλαιότεροι, τι είχε συμβεί στο παρελθόν όταν ο πρόεδρος των Η.Π.Α. Ρόναλντ Ρίγκαν, νομίζοντας πώς είναι κλειστά τα μικρόφωνα στο press room, είχε αναγγείλει (για πλάκα) ότι «πατήθηκε το κουμπί εκτόξευσης βαλλιστικών πυραύλων εναντίον της Μόσχας», πρωτεύουσας της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης.

Μήπως θα έπρεπε να είχε συλληφθεί, να δικαζόταν και να καταδικαζόταν, έστω και σε εξαγοράσιμη ποινή, για εκείνες τις δηλώσεις του ο άλλοτε πλανητάρχης;

Ο αρμόδιος για την υπόθεση του Πάνου Καμμένου εισαγγελέας, ορθά πράττοντας λόγω της μήνυσης που έχει υποβληθεί από τον φερόμενο ως παθόντα, έστειλε χτες ή προχτές στη Βουλή την αίτηση του Αρείου Πάγου για αναστολή της ασυλίας του αρχηγού των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Δεν έχει ευθύνη ο εισαγγελέας γι’ αυτό. Δρα και ενεργεί αυστηρά σύμφωνα με τους νόμους του Κράτους. Μια πρόταση αναστολής (ή άρσης όπως τη λένε) ασυλίας, δεν σημαίνει ταυτόχρονα και καταδίκη του υπόλογου ενώπιον της Δικαιοσύνης.

Η Δικαιοσύνη στη χώρα μας, λειτουργεί μια χαρά. Αλλά κι έτσι να μην ήταν, και να υπάρχουν επηρεασμοί και παρεμβάσεις από κυβερνητικούς κύκλους, ο Πάνος Καμμένος λογικά δεν μπορεί να αντιμετωπίσει κάποια πραγματικά μεγάλη ποινή. Θα ήταν καταγέλαστο από τον ίδιο το λαό μας. Το πολύ-πολύ, θα εισπράξει μια εξαγοράσιμη φυλάκιση ορισμένων μηνών. Δίχως να τού στερηθούν τα πολιτικά του δικαιώματα. Παραμένει ζωντανός, παραμένει στο τιμόνι των Ανεξάρτητων Ελλήνων και, ειλικρινά, εμείς θα τον στηρίξουμε στις επόμενες Εκλογές.

Που δε θ’ αργήσουν να γίνουν… Κοντός ψαλμός αλληλούια!

Ας γαντζώθηκαν (φαινομενικά) πιο γερά στην καρέκλα τους οι δυο άσπονδοι συνεταίροι, Σαμαράς και Βενιζέλος, με την ανανέωση των δεσμών συνεργασίας τους ενόψει του πολλοστού Μνημονίου που έρχεται, προκειμένου να μας αλυσοδέσουν ακόμη σφιχτότερα στην αρπάγη της Τρόικας.

Get our toolbar!

Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

23 Οκτωβρίου 2013

Ο Στουρνάρας στην τοστιέρα της Τρόικας! (Φωτοκολάζ)


Πάνω σε κορυφαία ατάκα του Νίκου Χατζηνικολάου, στο αποψινό δελτίο ειδήσεων της τηλεόρασης του Star: «Ο Στουρνάρας έγινε σάντουιτς στην τοστιέρα της Τρόικας».

Get our toolbar!

Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

Ο ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗΣ


Γράφει ο Παναγιώτης Τουμάσης

Εδιάβασα μιαν αγγελία, παιδί μου,
όπου ζητούνται Διαπραγματευτές!
«Ελάτε», λέει, «στο Μέγαρο Μαξίμου,
αν είσαστε έξυπνος κι όχι κεφτές»!

Ποιος έβαλε την αγγελία ετούτη,
αναρωτήθηκα μεσοστρατίς!
Σού τάζουνε θα σε γεμίσουν πλούτη,
αν κάνεις, συ, για Διαπραγματευτής!

Ετόλμησα να τρέξω, τέλος πάντων,
μην τύχει και φανώ πιο τυχερός!
Έχω μια κάποια γνώση των συμβάντων,
ξέρω πώς η πατρίς θα πάει μπρος!

Μπήκα σε μιαν ουρά πολύ μεγάλη,
«ω, τι πτωχά τα ρούχα που φοράς»!
Όντως, είχα το μαύρο μου το χάλι,
«έτσι θες να σε πάρει ο Σαμαράς»;

Εβούλωσα τ’ αφτιά μου με μπουλόνια,
ενώπιον ώσπου μ’ έσυραν Αυτού!
Κατούρησα βρακιά και παντελόνια
και κείνος είπε: «Δε μού κάνεις. Φτου»!

Get our toolbar!

Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΤΑΚΗ ΞΑΠΛΑΡΗ – Η ΣΟΥΛΑ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ


Νέο Επεισόδιο: Η ΣΟΥΛΑ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ

Γράφει ο Παναγιώτης Τουμάσης

«Ωχ, ωχ, αγάπη μου», έβαλε ξαφνικά τις φωνές η Σούλα, πρωί-πρωί σήμερα. «Πρέπει να με πας γρήγορα στο Ε.Σ.Υ.»!...
«Τι …εγώ»; Έκανα μέσα στον ύπνο μου απορημένος.
«Ε.Σ.Υ.»! Επανέλαβε η γυναικούλα μου.
«Ναι, βρε παιδί μου. Αυτό σού λέω… Τι …εγώ»;
«Εσύ, πρέπει να με πας στο Ε.Σ.Υ.»!... Επέμεινε εκείνη.

Ανασηκώθηκα στους αγκώνες μου, πετώντας από το αθλητικό μου κορμί τις κουβέρτες. Ανοιγόκλεισα δυο-τρεις φορές τα ματοτσίνορά μου για να καθαρίσουν από τις τσίμπλες και τι να δω! Η αγάπη μου, η λατρεία μου, το άλλο μου μισό, κείτονταν κουλουριασμένη στο πάτωμα. Από την πτώση της μάλιστα, είχε μετακινηθεί μισό μέτρο το αριστερό κομοδίνο και τώρα το λαμπατέρ πάνω του, στηριζόταν επισφαλώς στο ξύλο του κρεβατιού μας. Ίσιωσα το λαμπατέρ.

«Μωρό μου, είσαι καλά»; Ρώτησα.
«Πολύ καλά, ευχαριστώ! Εσείς»; Ειρωνεύτηκε.
«Αφού δεν είσαι καλά και το βλέπω», έσπευσα να διορθώσω.
«ΑΜΑ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙΣ ΟΠΩΣ ΛΕΣ, ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ»! Ούρλιαξε απεγνωσμένη… Πανικοβλήθηκα. Άρπαξα στα χέρια μου αμέσως το ακουστικό του τηλεφώνου – το τηλέφωνο βρίσκεται στο δεξιό κομοδίνο, το δικό μου – και σχημάτισα τον αριθμό 166.

«Ναι; Εκατόν-εξήντα-έξι, εκεί»;
«Αμέεε», απάντησε ο εκατόν-εξήντα-εξάς.
«Βοήθεια, παρακαλώ. Στείλτε μου ένα ασθενοφόρο! Η γυναίκα μου, η Σούλα Μιζερή με τ’ όνομα, κόρη του γνωστού αλλαντοπώλη των Αθηνών – αιωνία του η μνήμη – κείτεται κουλουριασμένη στο πάτωμα»…
«Στο πάτωμα»; Θαύμασε ο εκατόν-εξήντα-εξάς.
«Εμ, πού θέλατε να είναι»;
«Κολικός»; Προέβη σε μια πρώτη διάγνωση ο εκατόν-εξήντα-εξάς.
«Δε… δεν ξέρω»… Τραύλισα φοβισμένος. «Αν είναι κολικός, είναι πολύ σοβαρό»;
«Ασφαλώς και είναι πολύ σοβαρό, κύριέ μου», με βεβαίωσε ο εκατόν-εξήντα-εξάς. «Μπορεί να χάσει το νεφρό της ή και τα δύο της νεφρά, να μην μπορεί να ουρήσει, να πάθει έμφραγμα από τον πανικό της, να τής ανέβει η πίεση στα ύψη και να τη βρει κάποιο μοιραίο εγκεφαλικό. Σε ποια φάση βρισκόσαστε αυτή τη στιγμή»;
«Εεε, στη φάση του κουλουριάσματος», απάντησα…
«Ωραία»…
«Ωραία το λέτε εσείς αυτό»;
«Όχι, καλέ! Θα σάς στείλω ασθενοφόρο. Διαθέτουμε εβδομήντα ασθενοφόρα με οδηγό και περισσότερα από διακόσια χωρίς οδηγό. Οι περικοπές, βλέπετε»…
«Εντάξει. Στείλτε μου ένα με οδηγό».
«Τέλεια. Πείτε μου έναν αριθμό από το ένα έως το εβδομήντα»…
«Εξήντα-εννιά»…
«Ω, λυπούμαστε πολύ… Το εξήντα-εννιά έχει μεταβεί σε ασθενή».
«Εξήντα-οχτώ»; Ξαναπροσπάθησα εγώ.
«Αχ, το εξήντα-οχτώ βρίσκεται στο συνεργείο κι ο οδηγός του ψάχνει ανταλλακτικό του φλας. Χάσατε… Τηλεφωνήστε αργότερα»… Κλικ!

Μού έκλεισε το τηλέφωνο!... Α, ο αναίσθητος, μού έκλεισε κατάμουτρα το τηλέφωνο.

«Σούλα, Σουλίτσα μου; Πώς νιώθεις; Παρουσιάζεις καμία βελτίωση»;
«Καμίααα», βόγκηξε η Σούλα. Το πρόσωπό της είχε πανιάσει κυριολεκτικά. Τα χειλάκια της, σκασμένα. Ακούμπησα την παλάμη μου στο μέτωπό της. Ψηνόταν στον πυρετό.

«Βρε παιδί μου, μήπως είσαι έγκυος»;
«Όχιιι»! Όπως πρόφερε αυτό το «όχι», συνειδητοποίησα πως κάτι ύποπτο παίζεται εδώ αναφορικά με τους απογόνους μου. Είναι κι η κρίση βλέπεις. Το σεξ σε πολλά ζευγάρια βγαίνει χλαπάτσα…

Ντύθηκα, φόρεσα τα καλά μου. Να είμαι έτοιμος για παν ενδεχόμενο… Πήρα τα κλειδιά του αυτοκινήτου μας – του παμπάλαιου Ζάσταβα από τον καιρό της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας – και την ανασήκωσα με προσοχή. Έτρεμε σύγκορμη. «Πού πάμε»; Είπε.
«Μη φοβάσαι· πηγαίνουμε στο Νοσοκομείο».
«Χωρίς βενζίνη»;
«Ε»; Σάστισα. Πράγματι, θυμήθηκα ότι μάς έχει τελειώσει η βενζίνη πριν μια βδομάδα και περιμένουμε να πληρωθώ για να ξαναγεμίσουμε μια γραμμούλα.
«Θα πάμε με την εφεδρική. Μπορεί να άναψε το λαμπάκι, αλλά θα μας βγάλει μέχρι το νοσοκομείο… Δε θα μας βγάλει»;
«Όχι». Αυτό το «όχι», τουλάχιστον, φάνηκε πιο φυσικό από το προηγούμενο.

Σωριάστηκα σαν άψυχο τσουβάλι στο πάτωμα δίπλα της. Ακούνητος, αμίλητος. Σάμπως να με πυροβόλησαν οι Γερμανοί το ’40! Η καινούργια Κατοχή σφύριζε πάνω απ’ τα κεφάλια μας. Δάκρυα κύλησαν στο μάγουλό μου. Η Σούλα τα σκούπισε με το δάχτυλό της.

«Μη στενοχωριέσαι, αγάπη μου», με παρηγόρησε. «Αν πηγαίναμε στο Νοσοκομείο, θα χρειαζόταν να πληρώσουμε πέντε ευρώ με την είσοδό μας, συν άλλα είκοσι-πέντε ευρώ μετά, για την εισαγωγή μας σε κλίνη…».

«Θεέ μου», έφριξα. «Δεν έχω»…

«Εξάλλου, αγάπη μου», συνέχισε σαν τρέιλερ η Σούλα, «μού πέρασε ο πόνος! Ναι, αισθάνομαι καλύτερα τώρα. Έτσι ξαφνικά όπως ήρθε, έφυγε»!... Και σηκώθηκε όρθια για να μού δείξει ότι δεν πονάει. Εγώ, βέβαια, ήξερα από μέσα μου ότι μάλλον προσποιείται κι ότι ακόμα πονάει, αλλά αυτά είναι από τα θαυμαστά πράγματα που συμβαίνουν κάποτε στη ζωή μας και μας κάνουν ν’ αγαπάμε τη γυναίκα μας πιο πολύ…

Get our toolbar!

Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

22 Οκτωβρίου 2013

ΕΚΛΗΡΩΘΗΚΑΜΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΡΟΥΜΑΝΟΥΣ

Ο Πιτούρκα που μόλις έμαθε ότι θα μας έχει αντιπάλους, τα έκανε πάνω του!

Γράφει ο Λάκης Γκολάκης

Εκληρωθήκαμε με τους Ρουμάνους,
μάνα μου, μάνα μου, μάνα μου!
Κι ουφ!... Ησυχάσαμε κανονικά…

Θα τους νικήσουμε, με ή άνευ κράνους,
μάνα μου, μάνα μου, μάνα μου!
Ως και το Λιχτενστάιν, τους νικά…

Θα ταξιδέψουμε στη Βραζιλία,
μάνα μου, μάνα μου, μάνα μου!
Σάμπα! Κακάτσα! Βράδια ερωτικά…

Κι εκεί θα γίνουμε των άλλων λεία,
μάνα μου, μάνα μου, μάνα μου!
Τούτες τις μέρες κρίσης, ειδικά…

Get our toolbar!

Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Η Πολιτική Σάτιρα στο F/B