Real News

Πρόκειται για αληθινά πολύ καλή εφημερίδα. Μια προσπάθεια από αξιόλογους και σημαντικούς συνανθρώπους μας. Σάς τη συστήνουμε.

Π.Θ.Τ.
Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

Τι απέγινε η Τσέκου;

Αλήθεια, τι ν' απέγινε κείνη η κοπέλα, η Τσέκου,
που 'γραψε μυθιστόρημα, περί του κυρ-Μπιφτέκου;
Αντίτυπα να πούλησε, μέσα σ' αυτή την κρίση;
Να τής απλώνει ο εκδότης της, χαλί για να πατήσει;

Να 'ναι ντυμένη στα χρυσά, να 'ναι και στα βελούδα
κι η Δημουλά στο πλάι της να μοιάζει σαν αρκούδα;
Ο κόσμος όλος σήμερα διψά για σκανδαλάκια
και τα tabloids κρέμονται δυο-δυο στα μανταλάκια!

Εύη γλυκιά μ', Εύη καλή μ', μεριάζω να περάσεις,
θα δώσεις μια συνέντευξη για τις τηλεοράσεις;
Σε περιμένω να σε δω, 'γώ που με κλαίν' οι ρέγκες,
να πάρεις και μιαν εκπομπή, σαν τις πουρομουρλέγκες!
Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

Πώς το είπε ο Βενιζέλος;

Πώς το είπε αυτό ο Βενιζέλος, στη δήλωσή του μετά την παρέλαση, για τα "φίδια"; Είπε: "Θα σπάσουμε το αβγό του φιδιού"; Ή μήπως είπε: "Δεν θ' αφήσουμε να εκκολαφθεί το αβγό του φιδιού"; Α, μάλλον το δεύτερο είπε!... Μα γιατί όμως; Τι τού φταίξανε τα κακόμοιρα τα φιδάκια; Αυτά δεν έχουν καλάσνικοφ να σκορπούν σφαίρες! Έχουν μοναχά δοντάκια να χύνουν δηλητήριο. Σιγά τ' αβγά...

Πολ Σάτιρος
Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

Η 27η Οκτωβρίου και η 16η Νοέμβρη

Γράφει ο Παναγιώτης Θ. Τουμάσης

Παραμονές της εθνικής μας γιορτής, γάζωσαν το αστυνομικό τμήμα της Αγίας Παρασκευής. Κελάηδησαν τα καλάσνικοφ σημαδεύοντας – και τραυματίζοντας με σφαίρες – νέα παιδιά. Είναι αλήθεια πως η εκπαίδευση των αστυνομικών μας είναι σκληρή. Όχι όμως σκληρή ως προς την αυτοπροστασία. Σκληρή ως προς τους τρόπους και τη συμπεριφορά τους απέναντι στον πολίτη.

Αλλά να τους σκοτώσουμε κιόλας; Αυτό παραπάει...

Την 27η Οκτωβρίου, η “16η Νοέμβρη” ή όπως αλλιώς ονομάζεται το εν λόγω παρακλάδι της 17ης Νοέμβρη, χτύπησε στο ψαχνό. Η “Σέκτα Επαναστατών” – τίτλος, για ιδέστε! Σίγουρα, τα μέλη της, θα θεωρούν τους εαυτούς τους, επαναστάτες. Και με τη “μεταβατική ιδιότητα” των μαθηματικών, ο επαναστάτης επαναστατεί εναντίον της σκλαβιάς του. Της όποιας σκλαβιάς του.

Ατυχώς, έχουν κάθε καλό επιχείρημα να θεωρούν ότι είμαστε σκλαβωμένοι. Πρώτα-πρώτα, το πολίτευμά μας. Αυτή η ανάπηρη δημοκρατία, που μάς την επιβάλανε οι ...άλλοι. Και που καθόλου ευελιξία κινήσεων και γρήγορων αντιδράσεων δεν παρέχει στους κρατούντες. Μα – θα πείτε – ασφαλιστική δικλείδα είναι, για την προστασία μας! Να μην αυθαιρετούν οι κρατούντες.

Αλλά, γιατί στις Ηνωμένες Πολιτείες, και για να μην πάμε τόσο μακριά – γιατί στη Γαλλία οι κυβερνήσεις δρουν πολύ πιο αποτελεσματικά; Μήπως η προεδρική δημοκρατία είναι ένα προνόμοιο που πρέπει να στο επιτρέψουν οι πιο ισχυροί από σένα, για να το 'χεις; Και, εν πάση περιπτώσει, και με προεδρευομένη δημοκρατία, οι “επαναστάτες” επαναστατούν.

Ύστερα – εκτός δηλαδή απ' το πολίτευμα – είμαστε σκλαβωμένοι και εν ειρήνη. Είμαστε οικονομικά υποτελείς των Ευρωπαίων και η Ευρωπαϊκή Ένωση, τούτη η αληθινά μεγάλη Ιδέα, τείνει στην πράξη να μεταβληθεί σε δυνάστης. Διαλέγει τι προϊόντα θα παράξουμε (τα υπόλοιπα στη χωματερή) κι όταν δε “βγαίνουμε”, τοποθετεί ξένους επιτηρητές για να μας ελέγχουν.

Τέλος, τρίτο και κυριότερο, ως πολίτες, ως μεμονωμένα άτομα είμαστε οι σκλάβοι των σκλάβων. Παράδειγμα: Έχεις ένα μικρό αγροτεμάχιο, μια σπιθαμή τόπο. Αποφασίζεις μια ηλιόλουστη μέρα, να φτιάξεις εκεί, ξύλινη αποθήκη... Αγοράζεις τα υλικά: Ξύλα και πρόκες. Και μ' ένα σκεπάρνι ή σφυρί ξεκινάς τη φτιάξη. Σε λίγο, απέξω παρκάρει ένα περιπολικό, με τη σειρήνα...

Και να σκεφτείς, αν προσφύγεις στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, θα δικαιωθείς. Υπάρχει σχετική ρύθμιση στην ευρωπαϊκή νομοθεσία. Μα τα έξοδα; Οι χρονοβόρες, δύσκολες διαδικασίες;

Γιατί, βρε ευλογημένα παιδιά μου; Ρωτάς και τα χειροπέδια κλειδωμένα στους καρπούς σου ηχούν γκλαν-γκλαν. Ένας ήχος που περισσότερο νοείται, παρά βλέπεται... Επειδή είσαι παράνομος, μπάρμπα. Απαντούν εκείνα... Και με σκληρότητα, σε τραβούν στο τμήμα. Το τμήμα που γάζωσαν οι “επαναστάτες” ή το τμήμα που θα γαζώσουν και σχεδιάζουν έτσι, κάποια ανύποπτη στιγμή.

Τρεις, λοιπόν, οι λόγοι, για τους οποίους ο “επαναστάτης” θεωρεί τον εαυτό του, επαναστάτη. Κι η πολιτεία, τι θα κάνει τώρα; Θα θωρακιστεί; Θα μάθει να αμύνεται καλύτερα; Μα, φυσικά! Αύριο – “αύριο”, με την έννοια του “σύντομα” – τα αστυνομικά τμήματα θα γίνουν φρούρια. Η σκοπιά του φρουρού βάρδιας, πολεμίστρα. Θα πηγαίνεις για μια δουλειά σου και θα σε σημαδεύουν όπλα.

Κάμερες παντού, μικρόφωνα. Δικτύωση στις γύρω γειτονιές, για πιο αποτελεσματική καταδίωξη. Η εξάρτυση των οργάνων, πολεμική. Αλεξίσφαιρη, βαριά! Σαν που πηγαίναμε στην “άσκηση Παρμενίων”. Συνθήκες μάχης! Και τότε, μπαμ-μπουμ, θα συμβούν και λάθη. Κάποιο νέο παιδί αιμόφυρτο στο πεζοδρόμιο. Κάποιος άδικα τραυματισμένος. Οι Γερμανοί ξανάρχονται...

Όμως, θα είναι άμυνα της πολιτείας αυτό. Η κατσαρίδα, όταν έγινε ανθεχτική στο DDT, είδε με τρόμο και δέος, κάτι παράξενες αντένες να φυτρώνουν στη ράχη της. Όμως είχε υποχρέωση να επιβιώσει. Μεταλλασσόμενη... Όπου να 'ναι, θα έχουμε Κατοχή και πάλι. Από τους δικούς μας ανθρώπους, τα δικά μας παιδιά... Κι οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, δε θα γίνονται αστυνομικοί.

Θα γίνονται αστυνομικοί μόνο οι άνθρωποι της αντίπερα πόρτας. Αυτής, του περιθωρίου της κοινωνίας μας.
Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

Μεϊμαράκης ο 14ος

Ασκήσεις επί χάρτου,
του Λουδοβίκου του 14ου*,
του επονομαζόμενου και Μεϊμαράκη,
που δε θα συμμετέχει,
με τ’ άλλα τα κομματικά στελέχη,
στην εκλογή της Ντόρας Μητσοτάκη!

(* Διαβάζεται: Δεκάτου-τετάρτου).

Μοναρχικά το εσκέφτη,
τη φάτσα του κοιτώντας στον καθρέφτη
και ισιώνοντας λιγάκι το μουστάκι,
ευθύς πήρε το Σιούφα,
που έχει όλη κι όλη μια τούφα,
για να τού πει το μαύρο του σαράκι!

«Φρίκη, Σιούφα μου, φρίκη!
Οι τέσσερις το παίζουν Λουδοβίκοι,
στην πλάτη του καημένου του κοσμάκη
και τον καλούν για ψήφο,
να δώσει αυτός απάντηση στο γρίφο,
ποιος θ’ ανεβεί στο θρόνο του Κωστάκη»!

Ο Σιούφας, στην άλλη άκρη,
σκουπίζοντας στα μάτια του ένα δάκρυ,
απάντησε κοφτά στον Μεϊμαράκη:
«Μέγα κακό μας βρήκε,
14έ μου, Λουδοβίκε
κι είναι σικέ τούτη η παρτίδα σκάκι»!

(Διαβάζεται: Δέκατε-τέταρτέ μου).

Πολ Σάτιρος
Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

Η Ντόρα, η ναζιάρα

Η Ντόρα η ναζιάρα,
με τα κοντά μαλλιά,
χορεύει στο μπαράκι
χορούς με την κοιλιά!

Τον Αβραμό τον κάνει,
μονάχα μια μπουκιά,
μα ο Σαμαράς την πιάνει
στα δημοσκοπικά!

Θα την ψηφίσει η Κρήτη,
Ρέθυμνο και Χανιά
και θα τους ανταμείψει
αυτή, με μια κλ...νιά!

Εεε, χορευτική πιρουέτα, θέλαμε να πούμε!...

Πολ Σάτιρος
Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

Γιώργος Αυτιάς - Ο Δήμαρχος

Στις προσεχείς τις εκλογές,
που βγαίνουν οι δημάρχοι,
θα βάλει υποψηφιότητα,
ποιος λέτε; ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!

("Δεν υπάρχει" =δημοφιλής φράση των νέων του σήμερα).

Θα κατεβεί για δήμαρχος,
ο Γιώργος ο Αφτιάς μας,
αυτός ο αφεντάνθρωπος,
που 'ναι σαν γείτονάς μας!

Τ' ακούσαμε στον Real FM,
απ' την ωραία Τάνια
κι απ' το Δημήτρη Μάρκο μας,
που ανοίγει τη σαμπάνια!

("Σαμπάνια" =ποτό που ανοίγουν οι Δημήτρηδες, στη γιορτή του Αγίου Δημητρίου).

Γιώργο Αφτιά, Γιώργο Αφτιά,
όλη η Ελλάδα έχει αφτιά,
να λες για τις συντάξεις μας
και τα όργανα της τάξης μας.

Μ' αν θες να πας για δήμαρχος,
με ή χωρίς κουκούλα,
μέτρα καλά την τάπα, που
θα ρίξεις στον Φασούλα!

Πολ Σάτιρος
Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

Στην πλατεία Εξαρχείων

Γράφουν τα blogs, γράφουν τα blogs,
πως κάτι μπάτσοι σαν μπουλντόγκς,
βγήκαν με γκλομπς, βγήκαν με κράνη,
να φοβηθούν οι χουλιγκάνοι!

Στων Εξαρχείων την πλατεία,
βρήκαν οι μπάτσοι πελατεία
κι είναι χαρούμενα τα Μ.Α.Τ.,
που ’χουν την κλούβα τους γεμάτ’!

Όλοι οι καλοί νοικοκυραίοι,
που κρύβονταν σαν αρουραίοι,
κυκλοφορούν χωρίς αμάξι
κι έχουν ασφάλεια και τάξη!

Δε σού την πέφτει το πρεζόνι,
ο τρομοκράτης, δε ζυγώνει,
παντού μυρίζουν τα hot-dogs,
γράφουν τα blogs, γράφουν τα blogs!

Πολ Σάτιρος
Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

Τα Stage

Γράφει ο Παναγιώτης Θ. Τουμάσης

Προεκλογικά, η Ελλάδα βρισκόταν ήδη σε κρίση. Όλοι μιλούσαν για την κρίση και λέγανε πως το έλλειμμα θα φτάσει – μπορεί – και το εφτά τοις εκατό! Μετεκλογικά, η χώρα εξακολουθεί να στενάζει κάτω από την ίδια κρίση, μόνο που τώρα το έλλειμμα ανεβαίνει στο δώδεκα τοις εκατό. Βέβαια, μικρή διαφορά κάνει στον καθημερινό άνθρωπο, αν το μαύρο είναι περισσότερο μαύρο ή λιγότερο. Κι επίσης, αν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι βαθύ, ξέβαθο, αλαζονικό…

Ο καθημερινός άνθρωπος έκανε τις επιλογές του. Στην κάλπη. Πέταξε τους μεν, έφερε τους δε. Με το αίμα του, ταγίζει και τους εντεύθεν και τους εκείθεν, των, κατ’ άλλους γαλάζιων κατ’ άλλους πράσινων – και για όλους ζοφερών – οριζόντων. Σήμερα, στο πολιτικό προσκήνιο, φάνηκε το πρώτο θέμα (όχι η ομώνυμη και πολύ καλή εφημερίδα), το οποίο μπορεί να αποτελέσει πεδίο κριτικής για τους καινούργιους μας αφεντικούς. Τα Stage, κυρίες και κύριοι…

Για να γνωρίσουμε μια λεμονιά, δεν είναι αρκετό να τρώμε τα λεμόνια της και να στύβουμε τους χυμούς τους. Χρειάζεται να σκαλίσουμε τη λάσπη, λασπώνοντας τα δάχτυλά μας, ματώνοντας τα νύχια μας. Εκεί, μέσα στη λάσπη, θ’ ακουμπήσουμε τις ρίζες της. Και τότε, θα νιώσουμε άριστα, πόσο βαθιά είναι ριζωμένη, πόσο δυνατή, πόσο σίγουρη. Ας το κάνουμε αυτό, λοιπόν, για τα Stage. Ας δούμε τον πόνο, την αγωνία, τον πανικό – αν θέλετε – των εργαζόμενων εκεί…

Αλλά όχι στον παρόντα χρόνο. Όχι! Στον παρόντα χρόνο είναι οι κακοί της υπόθεσης. Είναι τα πονηρά εκείνα πλάσματα που κατέλαβαν με κομματικά κριτήρια τις θέσεις τους στο δημόσιο! Και τι θέσεις!... Τριακόσια ευρώ – στο θεό σας! «Είναι πολλά τα λεφτά, Στέλλα», θαυμάζει με την αγαπημένη μπάσα φωνή του ο εκλιπών Σπύρος Καλογήρου. Πάμε, όμως, δυο χρόνια πίσω. Φτώχια με το τσουβάλι. Απόγνωση. Να, τι σπρώχνει τον νέο και τη νέα στο πολιτικό γραφείο…

«Γεια σας»!
«Καλώς τους! Καλώς τους»!
«Θέλαμε να δούμε τον κύριο Υπουργό».
«Α, απουσιάζει! Μα περάστε στο σαλονάκι… Συμπληρώστε τα στοιχεία σας εδώ… Όνομα, επώνυμο, τηλέφωνο. Μην παραλείψετε να σημειώσετε και το αίτημά σας»…
«Θα με βοηθήσει ο κύριος Υπουργός»;
«Ασφαλώς! Ασφαλώς! Τόσους και τόσους έχει βολέψει στο δημόσιο. Για εσάς δε θα βρεθεί μια θέση»;

Κι ο νέος, κι η νέα, φεύγουν μετά από εκεί που σιχαίνονται. Και στο σπίτι η γριά μάνα, άλλοτε χήρα, άλλοτε ανήμπορος ο πατέρας, άλλοτε άλλα… Κι η κρίση να ουρλιάζει ασταμάτητα στον γαλαζοπράσινο ουρανό… Σε λίγο καιρό, έρχεται ο διορισμός τους. Μια θέση Stage, δίχως ασφάλιση, δίχως στον ήλιο μοίρα. Ντύνονται με τα μοναδικά καλά τους ρούχα, φορούν τα λιγότερο χαλασμένα παπούτσια και τρέχουν στο πόστο που τους βάλανε. «Είναι μια αρχή κι αυτό», λένε…

Και βλέπουν πιο μακριά… Και πιο μακριά… Μα όμως πού, αλήθεια;

Είμαστε της γνώμης ότι μάλλον το κράτος θα πρέπει να μη βιαστεί. Όταν κάποτε έφευγα απ’ το νοσοκομείο που μού είχαν ανακοινώσει το θάνατο του πατέρα μου, με πήγαινε στο σπίτι ένας γείτονας με τ’ αυτοκίνητό του. Ήμουν αμίλητος, βυθισμένος στον πόνο. Και, θυμάμαι, δεν ήθελα να φτάσουμε γρήγορα στο σπίτι… Όσο πιο αργά, ευχόμουν από μέσα μου. Όσο πιο αργά. Ας μελετήσουμε λίγο το θέμα των Stage. Ας μη φανούμε πολύ σκληροί σαν κράτος. Αρκεί ό,τι συνέβη μέχρι τώρα…

Είναι ίσως η ώρα για μια αντιμετώπιση πιο ανθρώπινη των πολιτών. Το νέο ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχει δώσει εξαιρετικά δείγματα γραφής. Θα είναι κρίμα να υπάρξει μια σκιά. Μια σκιά που θα κινδυνεύει να φέρει και την επόμενη. Έστω κι αν θα είναι σκιά εις βάρος μόνον ενός συνανθρώπου μας. Ας μην τρέξει το αίμα του, παρακαλώ.
Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

Δελτίο Συμβάντων

Πρώτα, μάς παίρνουν τον Τσιατούρα,
τον στέλνουν στο WC για ούρα!
Ύστερα καταργούν τα Stage
λες κι έχουν νέα γρίπη ή έιτζ!
Τέλος, αλλάζουνε στη ζούλα,
τη διάταξη για την κουκούλα!
Σ’ αυτή τη χώρα, τέλος πάντων,
μοιάζουμε με «δελτίο συμβάντων»!
Στο δώδεκα το έλλειμμά μας
και δε μας σώζει ούτ’ ο Άης-Μάμας!

Ρευστότης στην Νου-Δου ακόμα,
ψηφίζουν γι’ αρχηγό στο πτώμα!
Ο Σαμαράς, που μούτρα κάνει,
στον πρώην δικό του, Κακλαμάνη!
Η Πετραλιά, που έξω έχει μείνει
και ψάχνει γραμματέας να γίνει!
Κι η Κατερίνα Παπακώστα,
που θέλει Σαμαρά στα πόστα!
Θα κάνουν το Συνέδριό τους,
μα πότε θα τους δούμε πρώτους;

Και μέσα σ' όλα, να κι η Γιάννα,
που τηγανίζει στην τηγάνα,
τον κακομοίρη τον Ψυχάρη
κι αυτός φωνάζει: «Πού να πάρει»!
Θα τα πληρώσει τα γραφόμενα,
δεν θα τού κάτσει και η γκόμενα!...

Πολ Σάτιρος
Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

Αν ακούς

Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

Το μυστικό της (μητσοτακικής) μακροζωίας

«Χρόνια πολλά», τού λέγανε, «να ζήσεις χίλια χρόνια»
κι αυτός θαρρώ μπερδεύτηκε και πάει να ζήσει αιώνια!

Τραβάει ντουγρού για τα εκατό κι έχει μυαλό ξουράφι,
δεν τον χωρούν τα φέρετρα, δεν τον χωρούν οι τάφοι!

Θέλει να δει την κόρη του, πρωθυπουργό στη χώρα
κι όλοι να λεν πως «έμοιασε στον Μητσοτάκη η Ντόρα»!

Θέλει να δει και υπουργό το γιο του, τον Κυριάκο
κι απέ, πολύ χαρούμενος, να πάει να μπει στο λάκκο!

Πολ Σάτιρος
Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

'Εσκασε ο Καραμανλής

Ο καημενούλης ο Καραμανλής, δεν το περίμενε! Σήμερα, ο εξοχώτατος Πρόεδρος της Δημοκρατίας μας, δήλωσε ότι θα είναι υποψήφιος και για δεύτερη θητεία στο ανώτατο αξίωμα της χώρας! Κι ο Καραμανλής έγινε τούρμπο.

Για να το κάνουμε πιο περιγραφικό, η κακή είδηση τον βρήκε στο μπάνιο (δείτε την άνω φωτογραφία), τη στιγμή που έτριβε αμέριμνος τον τράχηλό του, ο οποίος πολλά βάσταξε μέχρι τον παρόντα χρόνο.

Ακούγοντας τα θλιβερά μαντάτα - το ραδιοφωνάκι του βρισκόταν εκείνη τη στιγμή στο μουσκεμένο πάτωμα, συντονισμένο διηνεκώς στον μεγάλο πλέον Real FM - πετάχτηκε από τη μπανιέρα του, αγριεμένος (κάτω φωτογραφία).

"Ουάκ!", φώναξε! "Πώς την έπαθα ο καψερόοος!"... Διότι ούτε αξιώματα, ούτε και θώκος (της Ν.Δ.)... Και τώρα που δεν σας βλέπω και δεν με βλέπετε, βρίσκεται στο μαύρο του το χάλι... Εμείς, τι να πούμε; Κουράγιο, Καραμανλή μας. Κουράγιο. Σε λίγο καιρό είναι ζήτημα αν θα σε θυμάται κανείς... (Άτυχε, νέε Σημίτη μας...).

Πολ Σάτιρος
Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

Του Στάθη

Λίγο καθυστερημένο, αλλά πολύ καλό! Καταπληκτική γελοιογραφία του Στάθη. Για να θυμούνται οι παλιοί και να συνετίζονται οι νέοι!

Πολιτική Σάτιρα!
Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

Παρακμή και Πτώση του Κωστάκη

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ο Καραμανλής και βαριόταν να κυβερνήσει. «Βρε παιδιά, αφήστε με στο σπίτι μου να πάω», έλεγε και ξανάλεγε σαν το Μιχαλιό, τα «παιδιά» όμως, πού να τον αφήσουνε! Με χίλια-δυο τερτίπια και καμώματα, πάντα βρίσκανε τρόπο να τον διατηρούν βασανιστικά εκεί, στο θώκο του κόμματος.

Πρώτος ο Σουφλιάς, ο πονηρός, ο οποίος πήγε και τού έβαλε γαλάζια κόλλα στο κάθισμα για να κολλήσει και να μην μπορεί να ξεκολλήσει. Όμως το κόλπο αυτό τελικά δεν έπιασε, καθώς ο Καραμανλής αερίστηκε πλουσιοπάροχα κι η κόλλα ξεκόλλησε!

Στη συνέχεια, ανέλαβε ο Σαμαράς να τον δέσει στο θρόνο με μαντήλι καλαματιανό! Το μαντήλι, το μούσκεψε με δάκρυα η Νατάσσα – ήταν αδύνατο να χωνέψει πώς ο άντρας της, από πρωθυπουργός έμεινε σκέτα άντρας (κι αυτό υπό διερεύνηση) – και τι δάκρυα έχυνε, δεν περιγράφεται. Νότισε, νότισε το μαντήλι ώσπου πια, διαλύθηκε.

Καλά, βρε Νατάσσα! Θειικό οξύ έχουν τα δάκρυά σου;

Ύστερα, ήρθε η Ντόρα κι εμπνεύστηκε να καθίσει πάνω στον Καραμανλή, ο οποίος καθόταν παρά τη θέλησή του στο επιβλητικό ανώτατο βάθρο της παράταξής του. Σφίχτηκε, σφίχτηκε η Ντόρα, τον ζόρισε τον άνθρωπο κι ας είναι και εκατόν-σαράντα κιλά. Για την ιστορία σημειώνουμε ότι η Ντόρα ζυγίζει διακόσια σαράντα κιλά, μόνο όταν κρατάει σακούλες απ’ το σούπερ-μάρκετ και επιστρέφει στο σπίτι της με τα πόδια. Δηλαδή, ποτέ!

«Αχ, βρε Ντόρα, θα με λιώσεις»!... Κλαψούρισε ο Καραμανλής, τόσο γοερά, ώστε η Ντόρα τελικά τον λυπήθηκε και τον ελευθέρωσε. Ελεύθερος ο Καραμανλής, σηκώθηκε να φύγει επιτέλους, απ’ το πάλαι ποτέ Άντρο των Γιγάντων. Ένα Άντρο Γιγάντων, που ποτέ δε θα φανταζόταν, το καψερό – αν είχε σκέψη και φωνή – ότι τριανταπέντε χρόνους στρογγυλούς μετά τη γέννησή του, θα το ξεθεμέλιωνε ένα ανιψίδι!

«Μα τα ντουβάρια πέφτουνε, ακόμα κι όταν στέκουν!
Κι οι κεραυνοί αθέατοι, το πράγμα περιπλέκουν»,

θα γράψει ένας τεράστιος ποιητής του μέλλοντος (εχμ, εχμ, εχμ, ναι, ναι, ευχαριστώ, ευχαριστώ!!!) και θα γίνει μεγάλο σουξέ στο stixoi.gr. Τέλος πάντων, με τούτα και με κείνα, ο Καραμανλής όρθωσε την κορμάρα του κι ετοιμάστηκε να μπει στο μαύρο μερσε-ντέ του (όπως λέμε ντε-ντε στα γαϊδουράκια). Βγαίνοντας όμως απ’ το μέγαρο, συνάντησε, ποιον λέτε; Συνάντησε τον παίδαρο! Αμάν-αμάν-αμάν!...

Συνάντησε τον Παναγή, για τον οποίο ένας άλλος ποιητής ήσσονος αξίας απ’ τον προηγούμενο, θα γράψει στο μέλλον:

Μην είδατε τον Παναγή,
που βγήκε με τη χαραυγή
και τώρα έχει η σελήνη βγει
κι αυτός δε βρίσκεται στη γη!

«Βρε, καλώς τον Ψωμιάδη! Τι σε φέρνει από τον Άδη»; Ρώτησε ο Καραμανλής στεκάμενος στην άνω μεριά των σκαλοπατιών.

«Γεια σου, μωρέ Καραμανρή, που κράνεις πράσινο μαρρί»! Απάντησε ο Ψωμιάδης με καταφανή δυσκολία στην προφορά του λάμδα.

«Τι έπαθε το λάμδα σου, καημένε Παναγιώτη»; Γουργούρισε πιο ετοιμόλογη η Νατάσσα, πίσω απ’ την πλάτη του συζύγου της.

«Εκάηκε», έκανε σε κακόμοιρο τόνο, ο Ψωμιάδης. «Το μπέρδεψα με τη λάμπα και πήγα να το ανάψω… Αχ, αγάπη του φίλου μου, άλλο είναι το “λάμδα” κι άλλο το “λάμπα”! Άμα πατήσεις το λάθος κουμπί, καίγεσαι».

«Καράμπα»! Τσίριξε ο Καραμανλής. «Είπες “αγάπη μου”, την αγάπη μου»;

«Όχι»! Δικαιολογήθηκε ο Ψωμιάδης. «Είπα το “λάμδα του φίλου μου”, τη “λάμπα του φίλου μου”»!

«Ω, ρε γαμώλο, με μπέρδεψες λώρα! Λέλος πάνλων, σε συγχωρώ… Πάω να φάω σκαλά».

Πήρε απ’ το μπράτσο τη γυναικούλα του κι απομακρύνθηκαν απ’ τον κακό Ψωμιάδη! Ο τελευταίος, έμεινε στα σκαλιά απορημένος κι όλο έξυνε το κεφάλι του. Διότι, αφού ο Καραμανλής έπαθε ξαφνικά πρόβλημα με το ταυ του, κάτι πρέπει να μπέρδεψε κι εκείνος! Κάποιο «λάμδα» αντί για «λάμπα». Αλλά ποιο; Χμμ…

Πολ Σάτιρος
Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

Οι στίχοι του τραγουδιού για τον Άδωνι (Αποκλειστικό!)

Λένε πως η όμορφη αγαπημένη του Άδωνι, τού γράφει τραγουδάκι. Κι επειδή οι φήμες οργιάζαν το πρωί στην εκπομπή του Άκη Παυλόπουλου και του Μάνου Νιφλή στον Real FM 97.8, εμείς αναζητήσαμε τους στίχους του τραγουδιού και, ιδού, σάς τους παραθέτουμε αυτοπροσώπως και κατά απίστευτη αποκλειστικότητα!

Λέει, λοιπόν, το τραγουδάκι της ερωτοχτυπημένης συμβίας:

Αίμα κι άμμος, ναι,
τέτοιος γάμος, ναι,
δεν ξανάγινε!
Με τον Άδωνι,
που ’χει ωραία φωνή,
κάναμε κονέ!

Το εξηνταεννιά,
μες στη χειμωνιά,
γεννηθήκαμε!
Γίναμε πουρό,
σαν τα καγκουρό
και βρεθήκαμε!

Κι ήρθε χωρισμός
κι ήρθε χαλασμός,
λόγω έρωτα!
Για τους Ευρω παίους
και για τους Αρχαίους
όλο με ρωτά!

Έχω τρελαθεί,
πόσο με ποθεί,
πώς μού φέρεται!
Στη βουλή όταν βγει,
κι η χρυσή αυγή,
τόνε χαίρεται!

Για την αντιγραφή,
Πολ Σάτιρος

Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

Ανδρομέδα - Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Σωκράτης Μάλαμας

Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

Η Ντόρα και ο ...λαϊκισμός (Πολιτικό σχόλιο)

Η γρανιτένια-Ντόρα Μπακογιάννη, υποψήφια για την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας, δίνει συνέντευξη αυτή τη στιγμή στον τηλεοπτικό σταθμό "Αντένα", στην εκπομπή των Παπαδάκη-Λιαρέλη "Καλημέρα Ελλάδα". Και τα λέει καλά! Είναι άνετη, μετρημένη και προσέχει να μην οξύνει τις αντιθέσεις - μυωπικά μάλιστα αρκετές φορές δεν τις βλέπει καν!

Μόνο που, παρά τη μεγάλη της προσοχή, διέπραξε κι ένα κλασικό λάθος. Είπε: "Ξέρετε, δεν πρέπει να γινόμαστε λαϊκιστές. Για παράδειγμα, το λιμάνι και το τι διαδραματίζεται τούτες τις μέρες εκεί, εξαιτίας των προεκλογικών υποσχέσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Έταξε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. λαγούς με πετραχήλια στους λιμενεργάτες και τώρα οι τελευταίοι έχουν ξεσηκωθεί ρίχνοντας τη χώρα σε διπλωματική περιπέτεια με τους Κινέζους".

Επίσης χτες, ο Πάνος Καμμένος, πρώην υφυπουργός Ναυτιλίας στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, έκανε τηλεφωνική παρέμβαση στον τηλεοπτικό σταθμό ALTER, στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων με τον Νίκο Χατζηνικολάου, και είπε πως, "τη συμφωνία με τους Κινέζους, δεν την υπέγραψαν δυο εταιρίες, αλλά δυο κράτη: Η Κίνα και η Ελλάδα. Και οι υπογραφές είναι των δύο πρωθυπουργών, συνεπώς χρειάζεται να είμαστε πιο προσεκτικοί", κατέληξε. Προς τιμή του ALTER και του εξαιρετικού Νίκου Χατζηνικολάου, αυτή η δήλωση δεν σχολιάστηκε στο πόδι, κατόπιν.

Όμως εμείς τώρα θα σχολιάσουμε και την Ντόρα Μπακογιάννη, και τον Πάνο Καμμένο. Και θα τονίσουμε προς όλες τις πλευρές ότι η συμφωνία με τους Κινέζους μπορεί κάλλιστα να επαναδιαπραγματευτεί. Αλλά μπορεί να επαναδιαπραγματευτεί υπό έναν πολύ σημαντικό διττό όρο: Είτε να περιέχει κινδύνους εδαφικής ακεραιότητας της χώρας μας, είτε κινδύνους εργασιακής ανωμαλίας των ελλήνων εργαζομένων. Σε περίπτωση που συμβαίνει κάτι τέτοιο, όχι μόνο επιβάλλεται επαναδιαπραγμάτευση, αλλά είναι δυνατόν ακόμα και να ακυρωθεί η σύμβαση στο σύνολό της.

Και ας ωρύονται οι φίλοι μας οι Κινέζοι, τους οποίους ο λαός στην Ελλάδα - λόγω παράλληλων πολιτισμών - συμπαθεί ιδιαίτερα.

Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

Για την κοινωνική πολιτική και τον πολιτισμό

Όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά και στις γειτονιές των πιο πολλών πόλεων της γης, στους κάθε λογής πολυσύχναστους δρόμους, παράδρομους και πλατείες, είναι συχνό φαινόμενο να συναντά κανείς ανθρώπους δίχως σπίτι ή φαγητό στερούμενους παντελώς, από μια πικρή συγκυρία της τύχης, των κοινώς αποκαλούμενων «στοιχειωδών ανέσεων».

Άπλυτοι, κουρελήδες κι αξύριστοι οι άντρες, αναμαλλιασμένες καθισμένες κατάχαμα οι γυναίκες, σε κατάσταση απερίγραπτη, καρτερούν τους διαβάτες στην τάδε, στη δείνα γωνιά, εκλιπαρώντας τους γονατιστοί για ένα κέρμα… Για μια μπουκιά ξεροκόμματο, έστω και χωρίς αγάπη δοσμένο… Κάποιες φορές, κάτι στον τρόπο τους, σε απωθεί.

Μες στους καιρούς, και ανάλογα με τον τόπο, το λαό, το εντόπιο επίπεδο του πολιτισμού, παρουσιάζονται διάφοροι νόμοι, που αποσκοπούν στην προστασία του πολίτη από τις «οχλήσεις» αυτές. Κι οι επαίτες συλλαμβάνονται τιμωρούμενοι με φυλάκιση, την οποία και εκτίουν, καθώς δεν έχουν οικονομική δύναμη να εξαγοράσουν την ελευθερία τους.

Καμιά χώρα, ποτέ, δεν έπραξε αρκετά, για να αμβλύνει τη δυστυχία τους. Βλέπετε, είναι άσκημοι, απωθητικοί, κάποτε και ανάπηροι. Είναι «τεμπέληδες». Και τους τεμπέληδες «πρέπει να τους τρώνε τα σκουλήκια»… «Εγώ δουλεύω, βγάζω τίμια το ψωμί μου», έχει ως επιχείρημα ο μεροκαματιάρης και λέγοντάς το, φεύγει και μήτε κοιτάζει πίσω του.

Έτσι, νυχτώνει… Κι ο άστεγος, ο κουρελής, ο «τεμπέλης», γέρνει να κοιμηθεί στο παγκάκι, στα πλακάκια του πεζοδρόμιου, όπου κι αν «σκαλώσει», για να μην κινδυνεύει να τον πατήσουνε, να τον κλωτσήσουνε, να τού κλέψουνε – διόλου απίθανο – τα κέρματα που μάζεψε τη μέρα. Μια σακούλα με τα υπάρχοντά του, τη φυλά σαν τα μάτια του.

Κάποιοι είναι παρανοϊκοί, διεστραμμένοι. Μα αλήθεια, «η κότα έκανε τ’ αβγό ή το αβγό την κότα;»· ποιος μπορεί με σιγουριά να πει ότι δεν έγιναν παρανοϊκοί και διεστραμμένοι εξαιτίας της δυστυχίας τους; Όπως και να ’χει ωστόσο, είναι άνθρωποι πάνω απ’ όλα! Είναι άνθρωποι, διάβολε!... Άνθρωποι που, καμιά χώρα, δεν έπραξε τα δέοντα για κείνους.

Τι θα μπορούσε να είχε κάνει η χώρα; Είναι απλό! Σκεφτείτε: Ένα βαν, ένα αυτοκίνητο-φορτηγάκι, να παρκάρει εκεί κοντά. Να κατεβεί στα λευκά ντυμένος ο υπάλληλος του Δήμου και να προσκαλέσει τον άστεγο να μπει μέσα. Να υπάρχει ντους, ένα πιάτο μαγειρεμένο φαγητό, ένα κρεβάτι… Να υπάρχει ακόμα, λίγη ζεστασιά από το κρύο.

Χρειάζεται να διαθέτει κάθε Δήμος αρκετά τέτοια βαν. Τώρα, πού θα βρεθούν τα χρήματα; Οπωσδήποτε θα βρεθούν. Καθώς και οι χορηγοί. Όχι μόνο πλούσιοι χορηγοί, αλλά κι «άλλοι, εις μικρόν γενναίοι». Οπωσδήποτε, σε μια τέτοια προσπάθεια, θα βρεθούν. Τις νύχτες το βαν θα ανακουφίζει όσο πιο πολλούς αναξιοπαθούντες είναι βολετό. Και…

…τις μέρες, θα κάνει παράλληλη δουλειά: Θα μεταφέρει τροφές, μαγειρεμένα φαγητά, απ’ τα σημεία που θα τού υποδείχνονται! Ναι, θα υπάρχει δίκτυο με νοικοκυρές που μαγειρεύουν αφιλοκερδώς! Κατόπιν, θα καλούν σε συγκεκριμένο τηλεφωνικό αριθμό, και το βαν θα μεταβαίνει επιτόπου στο χώρο τους, για να παραλάβει το φαγητό!

Σκεφτείτε! Αν τα φαγητά περισσεύουν, θα μπορούν να δημιουργηθούν και χώροι εστίασης για την ημέρα! Εκτός, δηλαδή, απ’ τη βραδινή περιπολία (φιλάνθρωπη αναζήτηση) στους δρόμους, θα μεταμορφωθούν οι αλάνες, τα εγκαταλειμμένα οικόπεδα ή σπίτια, σε χώρους συγκέντρωσης απόρων. Θα είναι το εστιατόριό τους… Κι όλα αυτά, να είναι μόνο η αρχή!

Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

Σκληρή η πολιτική

Είναι σκληρή η πολιτική! Κοιτάχτε τι τού κάνανε κάτι λαμόγια δημοσιογράφοι, του ανθρώπου!... (Άγιες μέρες ήτανε, μωρές παιδιά)! Ήμαρτοοον!...

Πάντως, για να είμαστε δίκαιοι, ο κ. Παπανδρέου ως πρωθυπουργός δίνει εξαιρετικά δείγματα γραφής και σκοπεύουμε να τού συμπαρασταθούμε και να τον βοηθήσουμε έμπρακτα με προτάσεις, μέσα από αυτό εδώ το ιστολόγιο. Το χιούμορ όμως, χιούμορ!...

Πολ Σάτιρος
Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

Ακατάσχετη προεδρολογία

Τον άλλο μήνα βγάζουνε στην Νέα Δημοκρατία,
έναν καινούργιον αρχηγό, λαμπρόν κι αισθηματία!
Τον λέν’ Αντώνη και γι’ αυτόν σφάζεται η Καλαμάτα
κι όλη η Ηλεία καίγεται για τα δικά του μάτια!

(Ρεφρέν)



Κάνε πρόεδρο τον Αντώνη,
να σού δένει το κορδόνι!
Να στο δένει, να στο λύνει
κι η Νου-Δου στον πάτο ας μείνει!



Αντίπαλός του, στην σκληρήν αρχηγική τη μάχη,
η Ντόρα με τους δυο πατριούς, τον Μήτσο και τον Τάκη!
Μα θα τη μαχαιρώσουνε πισώπλατα στη ράχη
οι μάγκες καραμανλικοί, που χόρεψαν συρτάκι!

(Ρεφρέν)

Κάνε πρόεδρο τη Ντόρα,
να στοιχειώσει όλη τη χώρα!
Να βρυκολακιάσουμε,
κώτσο να μας πιάσουνε!





Τέλος, κατά το Μάρτιο, ψηφίζουνε στ’ αστεία,
και για έναν άλλο πρόεδρο, για τη Δημοκρατία!
Εκεί, βεβαίως θα εκλέξουνε τον Κώστα τον Καζάκο,
για να ’χουνε και πρόεδρο, και πυγμαχίας σάκο!

(Ρεφρέν)

Κάνε πρόεδρο τον Καζάκο,
να ’χεις πρόεδρο και σάκο!
Να ’χεις πρόεδρο του μποξ,
μ’ ένα σάκο «on the rocks»!






Πολιτική Σάτιρα!

Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

Έργα και ημέρες της Νέας Δημοκρατίας (Μέρος Β΄)

Έρχονται οι Κροίσοι

Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια βαθιά νυχτωμένη χώρα με τ’ όνομα «Αχλάδα», κυβερνούσε ένας πρωθυπουργός, πολύ στενάχωρος, τόσο στενάχωρος που οι αυλοκόλακες του παλατιού ποτέ δεν τού λέγανε όλη την αλήθεια!

«Έρχεται η κρίση», ψιθυρίζανε συνωμοτικά μεταξύ τους οι δυο πιο ικανοί απ’ την υπόλοιπη σαβουραρία: Ο επικεφαλής του θησαυροφυλάκιου, Αλογομούρης, και η γιγαντόσωμη καλλονή Μπόρα, η οποία ασχολιότανε με τη διεκπεραίωση των πάντα επισφαλών υποθέσεων της Αχλάδας εκτός των τειχών.

«Έρχεται η κρίση, έρχεται η κρίση», λέγανε και ξαναλέγανε, μαρούλι πήγαινε το στόμα τους, ε, κάποια στιγμή, όσο και να θέλανε να κρυφτούν, το πήρε χαμπάρι ο πρωθυπουργός κι αμέσως τον ζώσανε τα φίδια!

«Για έλα εδώ, Αλογομούρη»!... Έσκουξε έξαλλος ο πρωθυπουργός. Κι ο Αλογομούρης πήρε σβάρνα στο διάβα του τρεις καρέκλες «σαλονίου», ένα βαθύ καθίκι αφοδεύσεως και μια ξανθιά Νατάσσα (οι Νατάσσες είναι φημισμένα αγάλματα που δώρισε στα Ανάκτορα ο γλείφτης Πολύδωρος), προκειμένου να φτάσει έγκαιρα κοντά του.

«Στις διαταγές σας, Μεγαλειότατε», τραύλισε ο Αλογομούρης.

«Δε μού λες, Αλογομούρη», έκανε, μόλις και μετά βίας συγκρατώντας τον τόνο της φωνής του και με την αποτρόπαια φρίκη, ήδη ντροπιαστικά ζωγραφισμένη στα μούτρα του, ο πρωθυπουργός, «τι ήταν αυτό που άκουσα ν’ αναφέρεις στην Μπόρα; Ότι, δηλαδή, έρχεται η κρίση; Τι θα πει “έρχεται η κρίση”»;

«Ω, ώστε αυτό ήταν, λοιπόν»!... Έκανε ξεφυσώντας απεγνωσμένα, με προσποιητή απάθεια ο Αλογομούρης πασκίζοντας να σκαρφιστεί κάτι για να κερδίσει περισσότερο χρόνο. «Αυτό τάραξε την ηρεμία σας, Μεγαλειότατε»;

«Ναι, αυτό!», βρυχήθηκε ο πρωθυπουργός ανάβοντας απότομα, σαν τα γκαζάκια που είθισται να εκσφενδονίζουν οι συμπαθείς Αχλαδαίοι φίλαθλοι στα καλογυαλισμένα παρκέ των εγχώριων γηπέδων του μπάσκετ, εν ώρα αγώνα. Και συνέχισε: «Εξήγησέ μου γρήγορα τι συμβαίνει, μη σού κόψω το κεφάλι ΣΥ.ΡΙΖ.Α., από το σβέρκο»! Και σχημάτισε με την παλάμη του τη χαρακτηριστική κίνηση πτώσης της λαιμητόμου…

Πάνω σε τούτη την κρίσιμη στιγμή, όπου ο Αλογομούρης ήταν με το ένα πόδι στον τάφο, μπήκε φουριόζα στην αίθουσα η Μπόρα αναποδογυρίζοντας σαν πούπουλο τον παραστεκάμενο φρουρό, με το αξιοσημείωτο εκτόπισμά της! Υποκλίθηκε με ταπεινότητα (χρόνια φορτώνει, κάποτε θ’ αδειάσει) και γονάτισε όλο σεμνότητα μπροστά στα πόδια του πρωθυπουργού της, λέγοντας:

«Μεγαλειότατε, δεν ακούσατε καλά! Δεν είπαμε “έρχεται η κρίση”, αλλά “έρχονται οι Κροίσοι”»!

Ο πρωθυπουργός, προσπαθώντας ν' αποφασίσει αν πρέπει να πάρει στα σοβαρά υπόψη του την εξήγηση της κοπέλας – εεε, μεγαλοκοπέλας, διορθώνουμε – άρχισε με μια μπουρού (απ’ το πίσω μέρος της) να ξύνει, μια το ένα μια το άλλο εκ περιτροπής, τ’ αυτιά του, θαρρώντας ότι είναι βουλωμένα… Ήχοι αηδιαστικοί βγαίνανε απ’ την μπουρού, καλύτερα ας μην τους αναλύσουμε τώρα…

«Όχι, μεγαλειότατε! Τ’ αυτιά σας είναι υγιή!», πρόσθεσε βιαστικά η Μπόρα κινδυνεύοντας να ξεράσει τα σωθικά της. «Το λάθος είναι όλο δικό μας… Διότι, εμείς δεν προφέραμε με την ορθή μακροσκελή προφορά τη δίφθογγο όμικρον-γιώτα κι έτσι προκλήθηκε η, εχμ, παρερμηνεία εκ μέρους σας! Τα ώτα σας καλά ακούουν, μην ανησυχείτε»!...

«Ωραία», μούγκρισε καθησυχασμένος ο πρωθυπουργός κι ακούμπησε τη μπουρού πίσω στο κομοδίνο. Τα σύννεφα παραμερίστηκαν από το φουσκωτό προσωπάκι του και φάνηκε ξανά η λιακάδα. «Έρχονται οι Κροίσοι, είπατε»; Ρώτησε με όψιμο τώρα ενδιαφέρον.

«Αμέ», κελάηδησαν με μια φωνή οι δυο αυλικοί.

«Και πού είναι τους, καλέ»; Απόρησε κοιτάζοντας δεξιά κι αριστερά.

«Έρχονται, πρωθυπουργέ μας, έρχονται! Κάνετε λίγη υπομονή και θα τους φέρουμε ενώπιόν σας»!

«Πόσο, πια, να περιμένω ο καψερός; Τέλος πάντων, θα περιμένω μερικές ώρες κι αν δεν τους φέρετε, ξέρετε εσείς»!... Κι επανέλαβε τη χειρονομία με τη λαιμητόμο.

«Να τού κρύψουμε τη λαιμητόμο» είπε ο Αλογομούρης στην Μπόρα, όταν βρέθηκαν μόνοι οι δυο τους.

«Άσε, έχω μια καλύτερη ιδέα», απάντησε ασυνήθιστα γελαστή η Μπόρα. «Ήδη την έβαλα σ’ εφαρμογή κι όπου να ’ναι θα καταλάβεις τι εννοώ»!

Πράγματι, προτού προλάβει ο Αλογομούρης ν’ αρθρώσει «κιχ», παρουσιάστηκε σαν δράκουλας απ’ το πουθενά ο μπαμπάς της Μπόρας βαστώντας στα χέρια του δυο ολόλευκες κελεμπίες.

«Φορέστε αυτές τις κελεμπίες», ακούστηκε να λέει η απόκοσμη φωνή του μπαμπά της Μπόρας, βγαλμένη απ’ το υπερπέραν! «Η κόρη μου η αγαπητή θα υποδυθεί την Έρκελ κι εσύ, φίλε μου Αλογομούρη, τον Ομπάμια! Θα πείτε ότι έρχεστε απ’ τις δυο πλουσιότερες χώρες του πλανήτη κι έτσι θα ξεγελάσετε τον πρωθυπουργό σας»!

«Ζήτω»! Φώναξαν ενθουσιασμένοι οι αυλικοί, διότι πλέον θα έσωζαν το κεφάλι τους.

«Μόνο που υπάρχει μια μικρή λεπτομέρεια», συνέχισε σαρδόνια ο πανύψηλος γέροντας! «Ο Αλογομούρης θα πρέπει να πέσει πρώτα μέσα σ’ ένα καζάνι βραστό κατράμι! Διαφορετικά, δεν θα είμαστε πειστικοί»!...

(Μεταξύ μας, πσσστ, παίδες!... Μετά τις εκλογές, έπεσε!!!).

Πολιτική Σάτιρα!

Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

Έργα και ημέρες της Νέας Δημοκρατίας (Μέρος Α΄)

Ο καθρέφτης της σεμνότητας και της ταπεινότητας

Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια χαμογελαστή χώρα με τ’ όνομα «Γελάδα», ήταν ένας χοντρούλης πρωθυπουργός, πολύ παθιασμένος με οτιδήποτε «σεμνό και ταπεινό»!

«Παχύνατε λίγο, μεγαλειότατε», τού λέγανε συχνά-πυκνά οι υπουργοί του, οι οποίοι μπαινοβγαίνανε, μπάτε σκύλοι αλέστε, στο Μάξι γραφείο του.

«Εμ, πάχυνα, τι να κάνω;», τούς απαντούσε αυτός καλοκάγαθα και συμπλήρωνε: «Αφού με τη δική μας κυβέρνηση, η Γελάδα περνάει περίοδο παχιών αγελάδων, πώς εγώ να μην παχύνω»;

Αγνοούσε ωστόσο, τι φίδια έτρεφε στον κόρφο του! Διότι, οι υπουργοί του, οι υφυπουργοί του, καθώς και μια στρατιά «δοτών» αξιωματούχων που διαχειρίζονταν – ή μάλλον, διασπάθιζαν με τον πιο δόλιο τρόπο – το δημόσιο χρήμα, τού κρύβανε συστηματικά τη ζοφερή πραγματικότητα…

Ένας χρόνος πέρασε, και ένας δεύτερος, και ένας τρίτος… Πάντα μπροστά στον καθρέφτη του, τα βράδια κουρασμένος απ’ το ασήκωτο βάρος να κυβερνά, ο χοντρούλης πρωθυπουργός, κοιταζόταν μελετώντας τις ολοένα κι αυξανόμενες ατέλειες στο πρόσωπο και στο σώμα του, τ’ ανεξίτηλα πια, σημάδια του πανδαμάτορα χρόνου…

«Είσαι θεός, ήλιος καλοκαιρινός», τού τραγουδούσε απ’ το κρεβάτι η όμορφη γυναίκα του. Κι ο καθρέφτης… Ω, ο καθρέφτης, επίσης τού μιλούσε:

«Μεγαλειότατέ μου, τι σεμνός και ταπεινός που είστε»!... Τού έλεγε.

«Το ξέρω, βρε καθρέφτη! Το ξέρω», αποκρινόταν ο πρωθυπουργός ψηλώνοντας με καμάρι. Και σαν έπαιρνε το βλέμμα του απ’ την ανακλαστική επιφάνεια, για ώρα ένιωθε το γεμάτο θαυμασμό άψυχο γυάλινο βλέμμα να τον συνοδεύει, όπως έπεφτε ανάλαφρα να κοιμηθεί…

Έλα όμως, που τα πρώτα μπουμπουνητά της επερχόμενης καταιγίδας, άρχισαν να γίνονται αντιληπτά! Κάτι για ομόλογα, λέει· κάτι για πολλά εκατομμύρια, σε καταθέσεις δευτερότριτων προέδρων! Τα οποία, μάλιστα, ξεσκεπάστηκαν όλως τυχαία, λόγω μιας ερωτικής αντιζηλίας και μιας δολοφονίας για λόγους «τιμής»!

«Για έλα εδώ, Σάββα», αναφώνησε ένα Σάββατο ο πρωθυπουργός. Και παρουσιάστηκε μπροστά του ο Σάββας!

«Πες μου, παιδί μου, παίξαμε τα λεφτά του κοσμάκη σε ξένα χρηματιστήρια και τα χάσαμε»;

«Α, μπε, μπα, μπλομ», τραύλισε ο Σάββας μη νιώθοντας και πολύ βολικά το κεφάλι στους ώμους του.

«Του κείθε μπλομ»! Βρυχήθηκε ο χοντρούλης κι αυτοστιγμής σκόρπισε το Σάββα κείθε… Με τη χατζάρα, που λένε… Παραμείνανε πάντως, για καιρό, οι σπάνιας αισθητικής φωτογραφίες του, κοσμώντας τα έντυπα του Οργανισμού Απασχόλησης Επίγειων Δυνάμεων (Ο.Α.Ε.Δ.) της Γελάδας.

«Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου, τώρα που έδιωξα αυτόν, είμαι ξανά σεμνούλης και ταπεινούλης»;

Μα όσο κι αν καλόπιανε τον καθρέφτη στην κρεβατοκάμαρά του, ο πρωθυπουργός, ο καθρέφτης πλέον τού κρατούσε μούτρα… Μούγγα κανονική. Τούτο, τον έβαλε σε υποψίες.

«Τι να συμβαίνει, αγάπη μου;», ρωτούσε επίμονα τη γυναίκα του, μα του κάκου:

«Βούλωσέ το και σβερκώσου, επιτέλους», τον απόπαιρνε εκείνη, ενώ στο ράδιο, έπαιζε το γνωστό τραγούδι «σβήσε το φως να κοιμηθούμε»…

«Σκυλιά! Φωτιές»!... Φώναξε ένα πρωί, αλλόφρων έξω απ’ το σπίτι του, ο Θόδωρος! (Ο Θόδωρος ήταν ο πιο έμπιστος υπουργός της κυβέρνησής του).

«Αναλαμβάνεις εσύ, Θόδωρε», πρόσταξε προβάλλοντας στο φαρδύ μπαλκόνι ο πρωθυπουργός, «κι άμα πετύχεις – που τρύπα μου τη μύτη, δηλαδή – θα σε κάνω εγώ της Επικρατείας»!

Κι ο Θόδωρος, μια και δυο, ξεχύθηκε γενναία κι έδιωξε τα σκυλιά, κατατρόπωσε τις φωτιές (μαζί και τους καμένους), τόσο γερά, τόσο αποτελεσματικά ώστε όλοι μα όλοι, τού βγάλανε το καπέλο! Μέχρι κι ο στρατηγός Άνεμος υποκλίθηκε στα πόδια του. Μόνο ο καθρέφτης δεν γελάστηκε…

Σιωπηλός αιώνια.

«Βρε Θόδωρε», αποκάλυψε με καημό στον έμπιστό του υπουργό, μια μέρα στο Μάξι γραφείο του, ο χοντρούλης πρωθυπουργός, «έχω έναν καθρέφτη στο δωμάτιό μου, που μιλούσε και τώρα πια δε μιλάει»…

«Γι’ αυτό πικραίνεσαι, Κύριέ μου», έκανε με ύπουλο ενδιαφέρον ο έμπιστος Θόδωρος, «δεν μού τον φέρνεις εδώ να, και εγώ θα στόνε φτιάξω»!

«Μα, πώς θα τον φτιάξεις»; Απόρησε ο χοντρούλης.

«Α, πολύ απλό! Θα πάω να τον ευλογήσει ο ηγούμενος της Μονής, που είναι φιλαράκι μου και μαζί τις κάνουμε τις προσευχές και τις νηστείες»…

«Καημένε μου, Θόδωρε… Θα γουργουρίζει το άντερό σου».

«Δεν πειράζει… Είναι για καλό σκοπό»!

Με τα πολλά, και για να μην τα μπαχαλώσουμε στο τέλος, ο Θόδωρος, με τη βοήθεια φυσικά του ηγούμενου – αλίμονο! – έκανε τον καθρέφτη να λέει το νερό νεράκι και τον Κωσταντή Κωστάκη! Όθεν, αγαπητοί αναγνώστες, και μετά μυρίων βασάνων ο πρωθυπουργός έστειλε το Θόδωρο στο σπίτι του. Διότι, τον κρατούσε εκεί, κοντά του, από αληθινή αγάπη και συμπόνια! Με τις υγείες σας…

Πολιτική Σάτιρα!

Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

Οικολόγοι - Γυμνιστές

Αφού δεν ήταν γυμνιστές,
ετούτοι οι Οικολόγοι,
χάσανε τις βουλευτικές
και πιάσαν κομπολόγι!

Αντί να βρουν μια κοπελιά,
ντυμένη Τσιτσιολίνα,
φέραν λαγούτα και βιολιά,
κιθάρες, μαντολίνα!

Με πρώτο τον Χρυσόγελο,
που κάθε του γκριμάτσα,
ήταν σαν το χαμόγελο
του καπετάν-Χλαπάτσα!

Α! Για, για, για! Μωρέ παιδιά,
αν θέλατε την έδρα,
ας τρέχατε στην αμμουδιά,
γυμνοί κάτω απ’ τα κέδρα!

Τότε θα παίρνατε πολλούς
σταυρούς, πανάθεμά σας,
ακόμα κι απ’ τους Θεσσαλούς,
που ’ν’ άνθρωποι της μάσας!

Πολ Σάτιρος!
Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...

Ποιος είν' αυτός;

Ποιος είν' αυτός ο Σαμαράς,
ποιος είν' αυτός ο τύπος;
Κάνει σαν να χαμογελά,
ή το σταυρό του, μήπως;

Μήπως την Ντόρα σκέφτεται
και πώς να τηνε ρίξει;
Τον Κωσταντή επισκέφτεται,
αυτός να τον στηρίξει;

Τι να συμβαίνει δηλαδή;
Αν το Ντορί βγει πρώτο,
θα το σκορπίσει το παιδί,
απ' το βορρά ως το νότο!...

Πολ Σάτιρος
Δείτε την ανάρτηση μαζί με τα σχόλια των αναγνωστών...